Biuletyn Historii Sztuki
R. LI, 1989, Nr 1
PL ISSN 0006-3967

JAN SAMEK
Kraków, Instytut Sztuki PAN
Corpus Inscriptionum Poloniae, tom VIII, woj. krakowskie, zeszyt 2.
Bazylika Mariacka w Krakowie, oprac. Zenon Piech, Polskie Towarzystwo
Teologiczne, Kraków 1987, ss. 208, il. 47

Epigrafika jest dziedziną, która wprawdzie
głównie stanowi domenę historyków specjalizują-
cych się w naukach pomocniczych historii, czyn-
nych w Zakładzie Nauk Pomocniczych Historii,
na wyższycli uczelniach i w archiwach, ale intere-
sują się nią również historycy sztuki. Napisy na
zabytkach, zarówno kute, ryte jak i malowane,
dostarczają bowiem bezcennych danych o moty-
wach i dziejach fundacji, osobach donatorów, czasie
ofiarowania lub wykonania zabytku, o wykonaw-
cy czy wykonawcach. Co więcej, napisy ze względu
na ozdobne liternictwo, renesansową antykwę czy
późnobarokową kursywę, wreszcie litery w secesyj-
nej stylizacji są często same w sobie dziełami sztu-
ki. Przy ich wykonywaniu posługiwano się zarówno
specjalnymi wzornikami, jak i korzystano z włas-
nych umiejętności w tej dziedzinie. Dlatego też
z zadowoleniem przywitać należy ukazanie się
książki, opracowanej przez Zenona Piecha w ramach
serii Corpus Inscriptionum Poloniae, tom VIII,
Województwo krakowskie, wydanej przez Papieski
Wydział Teologiczny w Krakowie i Polskie Towa-
rzystwo Teologiczne. Tom opracowano w Zakła-
dzie Nauk Pomocniczych Historii i Archiwistyki
Uniwersytetu Jagiellońskiego, w ramach prac nad
tematem Corpus Inscriptionum Poloniae, kierowa-
nym przez Instytut Historii Uniwersytetu im.
Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, koordyno-
wanym przez Instytut Sztuki Polskiej Akademii

Nauk, jako część problemu międzyresortowego
III. S: Pomniki kultury źródłem świadomości na-
rodu. W książce znajdujemy wartą zacytowania
zapowiedź publikacji dalszych zeszytów w tej serii:
1. Wawel, 2—5. Kościoły Śródmieścia (bazylika
NP Marii na Rynku Głównym, kościół pw. Św.
Trójcy i klasztor 00. Dominikanów, kościół wraz
z klasztorem Franciszkanów i Reformatów, pozos-
tałe kościoły i klasztory w obrębie Plant), 6. Kazi-
mierz i Stradom, 7. Dawne przedmieścia Krakowa.
Osady i wsie podmiejskie (obecnie włączone w ob-
szar tzw. wielkiego Krakową), 9. Województwo
krakowskie.
Opierając się na doświadczeniach zebranych
w czasie prac nad Katalogiem Zabytków Sztuki
miasta Krakowa pozwolę sobie w tym miejscu za-
uważyć, że jeżeli zeszyty mają posiadać zbliżoną
objętość, to podział ten z pewnością ulegnie pewnej
weryfikacji.
Przybliżając czytelnikowi książkę należy po-
wiedzieć, że tekst ma 208 stron, w tym krótką
przedmowę pióra Zbigniewa Perzanowskiego (3
strony) — także w językach: łacińskim, francus-
kim i niemieckim — wykaz skrótów (2 strony),
charakterystykę zabytków epigraficznych kościoła
(43 strony), w tym zestawienie typów ligatur,
enklaw, monogramów fundatorów i artystów, tab-
lice z podziałem według czasu powstania inskrypcji
i ich języka, tablicę z rozmieszczeniem obiektów

93