DOI issue:
Nr. 3-4
DOI article:Kowalczyk, Jerzy: Ks. prof. Janusz Stanisław Pasierb (1929-1993): wspomnienie o przyjacielu
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.49354#0427
417
Ks. prof. Janusz Stanisław Pasierb
(1929-1993)
Wspomnienie o Przyjacielu *
Byłem już asystentem prof. Władysława Tom-
kiewicza w Instytucie Historii Sztuki UW,
gdy w 1955 r. zaczął uczęszczać na wykłady
student z ATK, ks. Janusz Pasierb. Uzyskał na to
pozwolenie dyrektora Instytutu prof. Juliusza Sta-
rzyńskiego, dzięki prośbie dziekana Wydziału Teo-
logicznego ATK. Ksiądz Pasierb słuchał różnych
wykładów, ale wybrał seminarium ze sztuki i kultury
nowożytnej prof. Tomkiewicza. Profesor konsulto-
wał jego pracę magisterską na temat: Ikonografii,
ikonologii i typologii Madonny w malarstwie Her-
mana Hana. Oficjalnym jego promotorem na ATK
był ks. prof. Tadeusz Kruszyński, u którego po ma-
gisterium został asystentem. Choć po śmierci ks.
prof. Kruszyńskiego Rada Naukowa Wydziału Teo-
logicznego ATK przydzieliła na promotora księ-
dzu Januszowi ks. prof. Antoniego Kwiecińskiego,
kierownika katedry archeologii chrześcijańskiej, to
jednak de facto promotorem był prof. Władysław
Tomkiewicz, choć ograniczył się oficjalnie do roli
recenzenta.
Seminarium profesora było tym gremium, gdzie
poznałem ks. Pasierba. W marcu 1957 r. prof. Tom-
kiewicz otworzył seminarium doktorskie (zwane
początkowo jeszcze wówczas kandydackim). Do
uczestnictwa zostały zaproszone trzy panie: Elżbie-
ta Żyłko, Krystyna Wardzińska, Wanda Tomicka
oraz czterej panowie: Jerzy Baranowski, Mariusz
Karpowicz, ks. Janusz Pasierb, no i ja. Zachowałem
zeszyt z protokółami z posiedzeń seminarium dok-
torskiego. Ks. Janusz brał w nich udział przez cały
rok 1957, aż do początku stycznia następnego. Na
seminarium 7 czerwca referował temat swojej roz-
prawy doktorskiej Życie i działalność Hermana
Hana. Zanotowałem, że „dyskusja skupiła się głów-
* Powyższy tekst, lecz nieco krótszy, został wygłoszony
16 grudnia 2003 r. podczas „Wieczoru wspomnień po-
święconych pamięci ks. prof. Janusza Pasierba w dziesią-
nie nad obrazem Koronacji w ołtarzu głównym
w Pelplinie". Regularnie uczęszczał na seminarium
prof. Tomkiewicza, biorąc zawsze żywy udział
w dyskusjach. Tylko jeden raz nie odnotowałem go
wśród dyskutantów, a nawet zapisałem: „(nb ks. Ja-
nusz P. nie wziął udziału w dyskusji)", bo to był ewe-
nement. Należy dodać, że tematem referatu była
architektura pałacu późnobarokowego w Łabuniach,
który przedstawiła Alicja Kurzątkowska. Ksiądz Ja-
nusz wyróżniał się w naszym gronie; wyraźnie nad
nami górował, może nie tyle wiedzą z historii sztuki,
tą rocznicę śmierci", w Oddziale Warszawskim Stowarzy-
szenia Historyków Sztuki.
Ks. prof. Janusz Stanisław Pasierb
(1929-1993)
Wspomnienie o Przyjacielu *
Byłem już asystentem prof. Władysława Tom-
kiewicza w Instytucie Historii Sztuki UW,
gdy w 1955 r. zaczął uczęszczać na wykłady
student z ATK, ks. Janusz Pasierb. Uzyskał na to
pozwolenie dyrektora Instytutu prof. Juliusza Sta-
rzyńskiego, dzięki prośbie dziekana Wydziału Teo-
logicznego ATK. Ksiądz Pasierb słuchał różnych
wykładów, ale wybrał seminarium ze sztuki i kultury
nowożytnej prof. Tomkiewicza. Profesor konsulto-
wał jego pracę magisterską na temat: Ikonografii,
ikonologii i typologii Madonny w malarstwie Her-
mana Hana. Oficjalnym jego promotorem na ATK
był ks. prof. Tadeusz Kruszyński, u którego po ma-
gisterium został asystentem. Choć po śmierci ks.
prof. Kruszyńskiego Rada Naukowa Wydziału Teo-
logicznego ATK przydzieliła na promotora księ-
dzu Januszowi ks. prof. Antoniego Kwiecińskiego,
kierownika katedry archeologii chrześcijańskiej, to
jednak de facto promotorem był prof. Władysław
Tomkiewicz, choć ograniczył się oficjalnie do roli
recenzenta.
Seminarium profesora było tym gremium, gdzie
poznałem ks. Pasierba. W marcu 1957 r. prof. Tom-
kiewicz otworzył seminarium doktorskie (zwane
początkowo jeszcze wówczas kandydackim). Do
uczestnictwa zostały zaproszone trzy panie: Elżbie-
ta Żyłko, Krystyna Wardzińska, Wanda Tomicka
oraz czterej panowie: Jerzy Baranowski, Mariusz
Karpowicz, ks. Janusz Pasierb, no i ja. Zachowałem
zeszyt z protokółami z posiedzeń seminarium dok-
torskiego. Ks. Janusz brał w nich udział przez cały
rok 1957, aż do początku stycznia następnego. Na
seminarium 7 czerwca referował temat swojej roz-
prawy doktorskiej Życie i działalność Hermana
Hana. Zanotowałem, że „dyskusja skupiła się głów-
* Powyższy tekst, lecz nieco krótszy, został wygłoszony
16 grudnia 2003 r. podczas „Wieczoru wspomnień po-
święconych pamięci ks. prof. Janusza Pasierba w dziesią-
nie nad obrazem Koronacji w ołtarzu głównym
w Pelplinie". Regularnie uczęszczał na seminarium
prof. Tomkiewicza, biorąc zawsze żywy udział
w dyskusjach. Tylko jeden raz nie odnotowałem go
wśród dyskutantów, a nawet zapisałem: „(nb ks. Ja-
nusz P. nie wziął udziału w dyskusji)", bo to był ewe-
nement. Należy dodać, że tematem referatu była
architektura pałacu późnobarokowego w Łabuniach,
który przedstawiła Alicja Kurzątkowska. Ksiądz Ja-
nusz wyróżniał się w naszym gronie; wyraźnie nad
nami górował, może nie tyle wiedzą z historii sztuki,
tą rocznicę śmierci", w Oddziale Warszawskim Stowarzy-
szenia Historyków Sztuki.