DOI Heft:
Nr. 1-2
DOI Artikel:Waźbiński, Zygmunt: Wystawa Parmigianina: głos w dyskusji nad sztuką "maniery"
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.49354#0245
239
ZYGMUNT WAŹBIŃSKI
Toruń, Uniwersytet Mikołaja Kopernika
Wystawa Parmigianina:
głos w dyskusji nad sztuką ,, maniery"
lutym 2003 r. otwarto w Parmie wystawę
Parmiggianino e il manierismo europeo
zorganizowaną dla uczczenia pięćsetlecia
urodzin Francesca Parmigianina (1503-1540). W
czerwcu przeniesiono ją do Wiednia. Inicjatorami tej
ekspozycji byli pracownicy trzech liczących się insty-
tucji muzealnych: Lucia Fornari Schianchi z parmeń-
skiej Galleria Nazionale, Sylvia Ferino-Pagden
z wiedeńskiego Kunsthistorisches Museum i Achim
Gnann z wiedeńskiej Albertiny. Wystawie towarzy-
szył okazały katalog1, oraz tom akt z sesji, która od-
była się w dniach 13-15 czerwca 2002 r., a także
bogaty wybór publikacji na temat artysty i jego epoki.
Ekspozycja miała charakter monograficzny, była
próbą ogarnięcia całości dorobku artysty jako mala-
rza, rysownika i grafika. Stąd wybór miejsca i daty jej
otwarcia nie był przypadkowy. Parmigianino urodził
się w Parmie 11 stycznia 1503 r., tutaj też - za wyjąt-
kiem epizodów rzymskiego (1524-27) i bolońskiego
(1527-30) - spędził większą część swego życia oraz
stworzył większość swego oeuvre. Fakt ten tłumaczy
układ eksponatów. Jej trzon zlokalizowany został
w Galleria Nazionale mieszczącej się w Palazzo Pilo-
ta. Goście mogli zobaczyć także te obiekty na terenie
miasta lub w okolicy, w których znajdowały się malo-
widła ścienne Parmigianina względnie jego „mistrza"
- Correggia: a więc kościoły San Giovanni Evangeli-
sta, Sta Maria della Steccata i katedrę w Parmie, oraz
zamki w Fontanellato i San Secondo. Zwiedzanie
obiektów znajdujących się poza Parmą ułatwiały spe-
cjalne autokary.
*
Wróćmy do samej wystawy, a zwłaszcza do jej
zasadniczej części umieszczonej w Palazzo Pilota.
1 Parmigianino e il manierismo europeo, red. L.Fomari
Schianchi, S. Ferino Pagden, katalog wystawy w Parmie,
luty-maj 2003, Milano 2003, ss. 432.
Francesco Mazzola, zw. Parmigianino, Portret
młodej damy (z rodziny Baiardi?), 1532, Galleria
Nazionale, Parma
Składała się ona z kilku sekcji. Najobszerniejsza do-
tyczyła oeuvre samego Parmigianina: pokazano 32
obrazy, 123 rysunki oraz 13 rycin. Inne sekcje po-
święcone były: „mistrzom" Parmigianina (18 obra-
zów a wśród nich Domenica Baccafumiego, Dosso
Dossiego, Jacopa Pontorma, Giovanniego Antonie-
go Pordenona, Antoniego Correggia, Perina del
Vaga i Rossa Fiorentina), artystom tych środowisk
włoskich i europejskich, na które wpływ wywarła
sztuka Parmigianina (środowisko weneckie, boloń-
skie, praskie i Fontainebleau), a także samej szkole
ZYGMUNT WAŹBIŃSKI
Toruń, Uniwersytet Mikołaja Kopernika
Wystawa Parmigianina:
głos w dyskusji nad sztuką ,, maniery"
lutym 2003 r. otwarto w Parmie wystawę
Parmiggianino e il manierismo europeo
zorganizowaną dla uczczenia pięćsetlecia
urodzin Francesca Parmigianina (1503-1540). W
czerwcu przeniesiono ją do Wiednia. Inicjatorami tej
ekspozycji byli pracownicy trzech liczących się insty-
tucji muzealnych: Lucia Fornari Schianchi z parmeń-
skiej Galleria Nazionale, Sylvia Ferino-Pagden
z wiedeńskiego Kunsthistorisches Museum i Achim
Gnann z wiedeńskiej Albertiny. Wystawie towarzy-
szył okazały katalog1, oraz tom akt z sesji, która od-
była się w dniach 13-15 czerwca 2002 r., a także
bogaty wybór publikacji na temat artysty i jego epoki.
Ekspozycja miała charakter monograficzny, była
próbą ogarnięcia całości dorobku artysty jako mala-
rza, rysownika i grafika. Stąd wybór miejsca i daty jej
otwarcia nie był przypadkowy. Parmigianino urodził
się w Parmie 11 stycznia 1503 r., tutaj też - za wyjąt-
kiem epizodów rzymskiego (1524-27) i bolońskiego
(1527-30) - spędził większą część swego życia oraz
stworzył większość swego oeuvre. Fakt ten tłumaczy
układ eksponatów. Jej trzon zlokalizowany został
w Galleria Nazionale mieszczącej się w Palazzo Pilo-
ta. Goście mogli zobaczyć także te obiekty na terenie
miasta lub w okolicy, w których znajdowały się malo-
widła ścienne Parmigianina względnie jego „mistrza"
- Correggia: a więc kościoły San Giovanni Evangeli-
sta, Sta Maria della Steccata i katedrę w Parmie, oraz
zamki w Fontanellato i San Secondo. Zwiedzanie
obiektów znajdujących się poza Parmą ułatwiały spe-
cjalne autokary.
*
Wróćmy do samej wystawy, a zwłaszcza do jej
zasadniczej części umieszczonej w Palazzo Pilota.
1 Parmigianino e il manierismo europeo, red. L.Fomari
Schianchi, S. Ferino Pagden, katalog wystawy w Parmie,
luty-maj 2003, Milano 2003, ss. 432.
Francesco Mazzola, zw. Parmigianino, Portret
młodej damy (z rodziny Baiardi?), 1532, Galleria
Nazionale, Parma
Składała się ona z kilku sekcji. Najobszerniejsza do-
tyczyła oeuvre samego Parmigianina: pokazano 32
obrazy, 123 rysunki oraz 13 rycin. Inne sekcje po-
święcone były: „mistrzom" Parmigianina (18 obra-
zów a wśród nich Domenica Baccafumiego, Dosso
Dossiego, Jacopa Pontorma, Giovanniego Antonie-
go Pordenona, Antoniego Correggia, Perina del
Vaga i Rossa Fiorentina), artystom tych środowisk
włoskich i europejskich, na które wpływ wywarła
sztuka Parmigianina (środowisko weneckie, boloń-
skie, praskie i Fontainebleau), a także samej szkole