DOI Heft:
Nr. 1-2
DOI Artikel:Konstantynów, Dariusz: Dekoracje Dworca Głównego w Warszawie: o sztuce monumentalnej końca lat trzydziestych XX wieku =
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.35031#0087
82
DARIUSZ KONSTANTYNÓW
70. dwór /r (F/^ncMzeP
ÓY/y/^żAwzcz?/. ,, f rzez z/'e J/t oczu we Jo
po fug/ Po7sż/" - /wo/Y/J Je/roroc/7' /?o/i
o<:7/'ozJów, / POP. 7Yt/. .7. W/.scAgYj (//Y/g/ttg/i/
J. 0), drcń/wMw 7^o/og/^//cz/te AS* 77!/V
77. dwór /nYMAL/Zo/ty.
., /P^zez z/Yr7//oczg/t/Y Jo potęgi 7YJ.sY/"
- p/zt/YY/ JołoToc//' AoJ oJ/*ozJów, 7POP.
fo/. J. F/Yeńe/j
d/Y7//'w/,//tt /Jgogro/Jzoe JO 7M7V
jak najszersze warstwy społeczeństwa „wciągać planowo do konsumowania wielkiej sztu-
ki"^ .
W dyspucie o popularyzacji sztuki monumentalnej wyjątkowo donośnie brzmiał glos
profesora warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, Tadeusza Pruszkowskiego: „Ile plalb-
nów, ile ścian czeka na rękę artysty! Nie bójmy się przeładowania. Malarstwo jest usuwal-
ne. Rzeczy nieudane ustąpią rzeczom lepszym. [...] Marzę o publicznej sztuce, służącej
ogółowi, spotykanej na każdym kroku, gdzie przebywa obywatel państwa. W sądzie, w
magistracie, urzędzie skarbowym, na poczcie, w hali targowej, na placu, w łaźni, w kosza-
rach, w szkole, nawet w kryminale i szalecie publicznym"-^. Pruszkowski wielokrotnie
przekonywał, że malarstwo ścienne to „bardzo ważny czynnik uszlachetniania wnętrz pu-
blicznych"^, a wykonanie malowidła jest tańsze od ciągłego malowania czy nawet obło-
żenia ścian kamieniem. Przypominał też (zresztą nie on jeden^*), że wprowadzanie sztuk
Adolf SZYSZKO-BOHUSZ, Felicjan Szczęsny KOWARSKI, Jan TARNOWSKI, „Memoriał Rady Naczelnej Związ-
ków Zawodowych Polskich Artystów Plastyków, dotyczący organizacji spraw plastyki w Polsce, złożony na ręce Pana
Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego", G/oy /Yny/yłów 1934, nr 9-12, s. 153.
^ Tadeusz PRUSZKOWSKI, „Niewyzyskane siły plastyki", Gazg/g Po/yła 1935, nr 144 (24 V), s. 5.
^ Tadeusz PRUSZKOWSKI, „Rozważania plastyczne. O malarstwie ściennym i o Leonardzie Pękalskim", Gazg/n
PoMa 1939, nr 347 (13 XII), s. 5.
4' SZYSZKO-BOHUSZ, KOWARSKI, TARNOWSKI, „Memoriał Rady Naczelnej...", s. 153. W memoriale jako źródła
DARIUSZ KONSTANTYNÓW
70. dwór /r (F/^ncMzeP
ÓY/y/^żAwzcz?/. ,, f rzez z/'e J/t oczu we Jo
po fug/ Po7sż/" - /wo/Y/J Je/roroc/7' /?o/i
o<:7/'ozJów, / POP. 7Yt/. .7. W/.scAgYj (//Y/g/ttg/i/
J. 0), drcń/wMw 7^o/og/^//cz/te AS* 77!/V
77. dwór /nYMAL/Zo/ty.
., /P^zez z/Yr7//oczg/t/Y Jo potęgi 7YJ.sY/"
- p/zt/YY/ JołoToc//' AoJ oJ/*ozJów, 7POP.
fo/. J. F/Yeńe/j
d/Y7//'w/,//tt /Jgogro/Jzoe JO 7M7V
jak najszersze warstwy społeczeństwa „wciągać planowo do konsumowania wielkiej sztu-
ki"^ .
W dyspucie o popularyzacji sztuki monumentalnej wyjątkowo donośnie brzmiał glos
profesora warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, Tadeusza Pruszkowskiego: „Ile plalb-
nów, ile ścian czeka na rękę artysty! Nie bójmy się przeładowania. Malarstwo jest usuwal-
ne. Rzeczy nieudane ustąpią rzeczom lepszym. [...] Marzę o publicznej sztuce, służącej
ogółowi, spotykanej na każdym kroku, gdzie przebywa obywatel państwa. W sądzie, w
magistracie, urzędzie skarbowym, na poczcie, w hali targowej, na placu, w łaźni, w kosza-
rach, w szkole, nawet w kryminale i szalecie publicznym"-^. Pruszkowski wielokrotnie
przekonywał, że malarstwo ścienne to „bardzo ważny czynnik uszlachetniania wnętrz pu-
blicznych"^, a wykonanie malowidła jest tańsze od ciągłego malowania czy nawet obło-
żenia ścian kamieniem. Przypominał też (zresztą nie on jeden^*), że wprowadzanie sztuk
Adolf SZYSZKO-BOHUSZ, Felicjan Szczęsny KOWARSKI, Jan TARNOWSKI, „Memoriał Rady Naczelnej Związ-
ków Zawodowych Polskich Artystów Plastyków, dotyczący organizacji spraw plastyki w Polsce, złożony na ręce Pana
Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego", G/oy /Yny/yłów 1934, nr 9-12, s. 153.
^ Tadeusz PRUSZKOWSKI, „Niewyzyskane siły plastyki", Gazg/g Po/yła 1935, nr 144 (24 V), s. 5.
^ Tadeusz PRUSZKOWSKI, „Rozważania plastyczne. O malarstwie ściennym i o Leonardzie Pękalskim", Gazg/n
PoMa 1939, nr 347 (13 XII), s. 5.
4' SZYSZKO-BOHUSZ, KOWARSKI, TARNOWSKI, „Memoriał Rady Naczelnej...", s. 153. W memoriale jako źródła