DOI Heft:
Nr. 1-2
DOI Artikel:Kronika Naukowa
DOI Artikel:Niwińska, Olga: Prometeizm czeczeński - utracone piękno baszt
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.35031#0172
t67
P/WTl^fz/tZ czcczc/tsł/
V^^zeczeni, których przodkami byli Huryci i
ł Urartyjczycy, do dziś nie utracili swojej toż
samości. Wciąż walczą o piękno przeszłości
zakorzenione w ich kulturze i tradycji rodowej. Przy-
wołują obrazy tego, co odchodzi w niepamięć. Mó-
wią, że ty/ło ten, ł/o .SYun /u'g<fy nie znznu/ wo//?o.s'c/,
/?!OŻe tn/gnąe .sz'ę nu łA/o/fę / ku/tunę innego /?uno-
riu... (Issa Adajew)
Dnia 14 czerwca 2006 r. w „Podziemiach Kame-
dulskich" Kościoła Pokamedulskiego Niepokalanego
Poczęcia NMP w Warszawie zorganizowano spo-
tkanie „Czeczenia. Kraina wież - zagłada zabytków
kultury" z Issą Adajewem, dyrektorem byłego Mu-
zeum Narodowego w Groźnym. Wybór daty nie był
przypadkowy. Spotkanie, którego inicjatorem było
Koło Naukowe Studentów Historii Sztuki Uniwer-
sytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warsza-
wie, wpisało się w program obchodów światowego
Dnia Uchodźcy. Miało na celu uświadomienie
wszystkim przedstawicielom dziedzin naukowych-
historykom sztuki, archeologom, etnologom, kultu-
roznawcom, prawnikom, językoznawcom - że Cze-
czenia powinna stać się problemem międzynarodo-
wym z uwagi na fakt, że wszyscy jesteśmy
świadkami ginącej wielowiekowej cywilizacji. Każ-
dego dnia bezpowrotnie niszczone są unikatowe na-
chskie wieże rodowe (il. 1).
Na spotkaniu zaprezentowano wystawę fotogra-
fii przedstawiających obiekty wajnachskiej architek-
tury oraz starożytnej ceramiki użytkowej, akwarele
Issy Adajewa, w których - pomimo traumy wojen-
nej - nadal pozostała wrażliwość artysty. Prace
o refleksyjnym charakterze ilustrują nieistniejące
już wieże, które pozostały głęboko w jego pamięci,
(il. 2). Czytano także fragmenty książki Adajewa
„Kamienie mówią". Wiadomości uzupełniały mate-
riały prasowe, dotyczące wojennego całokształtu na
terenie Czeczenii, pokaz tańca oraz szereg plansz
przedstawiających typowe formy tańca cłeicłor,
zwanego dziś „czeczeńską lezginką".
Znaczenie wystawy fotografii podnosi fakt, iż
ilustrowała obiekty architektoniczne, które w 80%
już nie istnieją. Podobnie jest w przypadku czeczeń-
skich dzieł sztuki, rękopisów, książek i innych zgra-
bionych przedmiotów o znaczeniu artystycznym,
7. ńkńny o.SY/ć/r wieżowe/' w Torgi/n
2. /.s.sY/ UUo/ew, Kromo wież,
ołwore/o
P/WTl^fz/tZ czcczc/tsł/
V^^zeczeni, których przodkami byli Huryci i
ł Urartyjczycy, do dziś nie utracili swojej toż
samości. Wciąż walczą o piękno przeszłości
zakorzenione w ich kulturze i tradycji rodowej. Przy-
wołują obrazy tego, co odchodzi w niepamięć. Mó-
wią, że ty/ło ten, ł/o .SYun /u'g<fy nie znznu/ wo//?o.s'c/,
/?!OŻe tn/gnąe .sz'ę nu łA/o/fę / ku/tunę innego /?uno-
riu... (Issa Adajew)
Dnia 14 czerwca 2006 r. w „Podziemiach Kame-
dulskich" Kościoła Pokamedulskiego Niepokalanego
Poczęcia NMP w Warszawie zorganizowano spo-
tkanie „Czeczenia. Kraina wież - zagłada zabytków
kultury" z Issą Adajewem, dyrektorem byłego Mu-
zeum Narodowego w Groźnym. Wybór daty nie był
przypadkowy. Spotkanie, którego inicjatorem było
Koło Naukowe Studentów Historii Sztuki Uniwer-
sytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warsza-
wie, wpisało się w program obchodów światowego
Dnia Uchodźcy. Miało na celu uświadomienie
wszystkim przedstawicielom dziedzin naukowych-
historykom sztuki, archeologom, etnologom, kultu-
roznawcom, prawnikom, językoznawcom - że Cze-
czenia powinna stać się problemem międzynarodo-
wym z uwagi na fakt, że wszyscy jesteśmy
świadkami ginącej wielowiekowej cywilizacji. Każ-
dego dnia bezpowrotnie niszczone są unikatowe na-
chskie wieże rodowe (il. 1).
Na spotkaniu zaprezentowano wystawę fotogra-
fii przedstawiających obiekty wajnachskiej architek-
tury oraz starożytnej ceramiki użytkowej, akwarele
Issy Adajewa, w których - pomimo traumy wojen-
nej - nadal pozostała wrażliwość artysty. Prace
o refleksyjnym charakterze ilustrują nieistniejące
już wieże, które pozostały głęboko w jego pamięci,
(il. 2). Czytano także fragmenty książki Adajewa
„Kamienie mówią". Wiadomości uzupełniały mate-
riały prasowe, dotyczące wojennego całokształtu na
terenie Czeczenii, pokaz tańca oraz szereg plansz
przedstawiających typowe formy tańca cłeicłor,
zwanego dziś „czeczeńską lezginką".
Znaczenie wystawy fotografii podnosi fakt, iż
ilustrowała obiekty architektoniczne, które w 80%
już nie istnieją. Podobnie jest w przypadku czeczeń-
skich dzieł sztuki, rękopisów, książek i innych zgra-
bionych przedmiotów o znaczeniu artystycznym,
7. ńkńny o.SY/ć/r wieżowe/' w Torgi/n
2. /.s.sY/ UUo/ew, Kromo wież,
ołwore/o