DOI Heft:
Nr. 3-4
DOI Artikel:Recenzje
DOI Artikel:Gryglewski, Piotr: [Rezension von: Adam Jan Błachut, Słownik artystów reformackich w Polsce]
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.35031#0341
333
PIOTR GRYGLEWSKI
JóJź, t/77/'wer^y767 JóJzk/
/i J77/// Jo/; J/o/7/Mf, Słownik artystów reformackich
w Polsce, Rf Juwńctwo Aerńu/7, ńhryzurra 2006, 733
H przedstawioną publikację można już na wstę-
ł—^ pie określić mianem ważnej. Jak sam jej Au-
-1. tor zauważył, jest ona p/ermyz^ u/ęcm
w biogru/Ezne/ cu/o.śc/owego Jorobłu ołre-
y/one/gr^py za/ronnRów, rmzy^ów / rzewie^/u/łóty
//uAżącycń Jo JeJ/m/ go/ęz/ zoło/tM /rouc/.sz/rou.sJ/o-
go i tworz^cycA w mu/ocA /ego .J/rAU//' oroz g/owu/e
/70yego potrzeby (s.17). Podjęcie takiego wyzwania
przez jednego badacza, sugeruje dogłębną znajomość
rzeczy i ogólną orientacje w materiale zabytkowym.
Jeżeli dodać do tego zawarte w tytule określenia ar-
tystów i reformackich, uzyskujemy kryteria doboru
materiału, będącego zawartością publikacji. Jest
więc ona umiejscowiona na pograniczu badań nad
przeszłością Reformatów w Polsce i ich wkładu w
artystyczną spuściznę. Takie ujęcie wpisuje się w nurt
badań, koncentrujących się na sztuce nowożytnej, w
ramach których analizowane są wzajemne relacje ja-
kie zachodzą między dziełami sztuki realizowanymi
na potrzeby klasztorów, a zasadami propagowanej
religijności.
Omawiana praca posiada przemyślaną i przej-
rzyście skonstruowaną strukturę. Poprzedzający
właściwy słownik wstęp składa się z czterech części.
W pierwszej z nich został zamieszczony zwięzły za-
rys historii reformatów w Polsce, rozpoczynającej
się od roku 1607. Data ta przypomina fakt osiedle-
nia się Pińczowie pierwszych zakonników. Na nieco
ponad dwóch stronach, został zaprezentowany roz-
wój reformackich prowincji i ich przekształcenia
następujące w ciągu burzliwych dziejów Polski. W
kolejnej części autor ukazał udział zakonników-arty-
stów w procesie tworzenia i przekształcania zespo-
łów kościelno-klasztomych. Poza przedstawicielami
licznych specjalności, wykorzystywanych w trakcie
realizacji klasztornych inwestycji, szczególne miejsce
przypadało tu prefektom fabryki - czuwającym z ra-
mienia zakonu nad architektonicznymi pracami. Ko-
lejne dwie części wstępu zostały przez autora
poświęcone zagadnieniom metodologicznym. Autor
przybliżył tu sposób doboru zaprezentowanego ma-
teriału i scharakteryzował rodzaj wykorzystanych
materiałów źródłowych.
Zasadnicza część omawianego słownika składa
się z 219 biogramów. Postacie w nich opisane miesz-
czą się, w zasadzie, w ramach chronologicznych
wyznaczonych latami 1622-1897. Górna cezura na-
wiązuje do aktu zniesienia przez papieża Leona XIH
odrębności w ramach obserwantów i przywrócenia
nazwy: Zakon Braci Mniejszych. W dwóch przypad-
kach, Autor zdecydował się uwzględnić osoby przy-
jęte do grona zakonników po 1897 r. Odstępstwo
PIOTR GRYGLEWSKI
JóJź, t/77/'wer^y767 JóJzk/
/i J77/// Jo/; J/o/7/Mf, Słownik artystów reformackich
w Polsce, Rf Juwńctwo Aerńu/7, ńhryzurra 2006, 733
H przedstawioną publikację można już na wstę-
ł—^ pie określić mianem ważnej. Jak sam jej Au-
-1. tor zauważył, jest ona p/ermyz^ u/ęcm
w biogru/Ezne/ cu/o.śc/owego Jorobłu ołre-
y/one/gr^py za/ronnRów, rmzy^ów / rzewie^/u/łóty
//uAżącycń Jo JeJ/m/ go/ęz/ zoło/tM /rouc/.sz/rou.sJ/o-
go i tworz^cycA w mu/ocA /ego .J/rAU//' oroz g/owu/e
/70yego potrzeby (s.17). Podjęcie takiego wyzwania
przez jednego badacza, sugeruje dogłębną znajomość
rzeczy i ogólną orientacje w materiale zabytkowym.
Jeżeli dodać do tego zawarte w tytule określenia ar-
tystów i reformackich, uzyskujemy kryteria doboru
materiału, będącego zawartością publikacji. Jest
więc ona umiejscowiona na pograniczu badań nad
przeszłością Reformatów w Polsce i ich wkładu w
artystyczną spuściznę. Takie ujęcie wpisuje się w nurt
badań, koncentrujących się na sztuce nowożytnej, w
ramach których analizowane są wzajemne relacje ja-
kie zachodzą między dziełami sztuki realizowanymi
na potrzeby klasztorów, a zasadami propagowanej
religijności.
Omawiana praca posiada przemyślaną i przej-
rzyście skonstruowaną strukturę. Poprzedzający
właściwy słownik wstęp składa się z czterech części.
W pierwszej z nich został zamieszczony zwięzły za-
rys historii reformatów w Polsce, rozpoczynającej
się od roku 1607. Data ta przypomina fakt osiedle-
nia się Pińczowie pierwszych zakonników. Na nieco
ponad dwóch stronach, został zaprezentowany roz-
wój reformackich prowincji i ich przekształcenia
następujące w ciągu burzliwych dziejów Polski. W
kolejnej części autor ukazał udział zakonników-arty-
stów w procesie tworzenia i przekształcania zespo-
łów kościelno-klasztomych. Poza przedstawicielami
licznych specjalności, wykorzystywanych w trakcie
realizacji klasztornych inwestycji, szczególne miejsce
przypadało tu prefektom fabryki - czuwającym z ra-
mienia zakonu nad architektonicznymi pracami. Ko-
lejne dwie części wstępu zostały przez autora
poświęcone zagadnieniom metodologicznym. Autor
przybliżył tu sposób doboru zaprezentowanego ma-
teriału i scharakteryzował rodzaj wykorzystanych
materiałów źródłowych.
Zasadnicza część omawianego słownika składa
się z 219 biogramów. Postacie w nich opisane miesz-
czą się, w zasadzie, w ramach chronologicznych
wyznaczonych latami 1622-1897. Górna cezura na-
wiązuje do aktu zniesienia przez papieża Leona XIH
odrębności w ramach obserwantów i przywrócenia
nazwy: Zakon Braci Mniejszych. W dwóch przypad-
kach, Autor zdecydował się uwzględnić osoby przy-
jęte do grona zakonników po 1897 r. Odstępstwo