Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (69.2007)

153

ANgu .Sr ćr cp Ao łt.s'Ar; - /\7/ /nr;/r A
G973-2006/


ł nia 21 czerwca 2006 r. żegnaliśmy na Cmen-
ł tarzu Powązkowskim śp. Kingę Szczepkow-
R. ską-Naiiwajek, historyka sztuki, nauczyciela
akademickiego i wychowawcę młodzieży, muzealni-
ka, organizatora życia naukowego i społecznego,
wspaniałego Człowieka. Odeszła tak nagle, zbyt
szybko. Choć wiedzieliśmy o chorobie, z którą wal-
czyła i którą dzielnie znosiła, to przecież te czerwco-
we wiadomości były porażające, nie do uwierzenia.
Złotnictwo było tą dziedziną wytwórczości arty-
stycznej, tą płaszczyzną kontaktów, wymiany myśli

* Pan prof. Zbigniew Naliwajek, zechce przyjąć wyrazy
wdzięczności za przekazanie materiałów biograficznych
i wskazówek bibliograficznych, bez których napisanie
tego wspomnienia nie byłoby możliwe.

i doświadczeń, dzięki której dane mi było poznać
Kingę. Było to w czasie przygotowywania przez Nią
dysertacji o złotnictwie gotyckim w Prusach Kró-
lewskich. Pamiętam moje zdziwienie, wynikające
z młodzieńczej tendencji do maksymalizacji, gdy
stwierdziłem, że owa praca nie dotyczy całych Prus
Krzyżackich, podzielonych w wyniku wojny 13-let-
niej na mocy 11 traktatu toruńskiego 1466 r. na pol-
skie Prusy Królewskie i pozostałe Prusy zakonne,
ostatecznie przekształcone w 1525 r. w Księstwo
Prus, w Prusy Książęce. To samoograniczenie stało
się i dla mnie z upływem lat zrozumiałe, konieczne
wobec niezachowania wielu dzieł i wobec chęci
oparcia wywodów na szczegółowej autopsji zabyt-
ków.
Zdjęcia zabytków gotyckiego złotnictwa pru-
skiego, znajdujących się w muzeach, częściej jed-
nakże w licznych kościołach Polski północnej,
wykonał Wacław Górski. Wypracowane wówczas
standardy fotografii dokumentacyjnej zabytkowych
argenterii zostały rozwinięte podczas wieloletniej
i szeroko zakrojonej dokumentacji złotnictwa na zie-
miach polskich, której patronował Michał Gradow-
ski z ówczesnego Ośrodka Dokumentacji Zabytków;
ja zaś obsługiwałem tę dokumentacje od strony za-
bytkoznawczej. Wprawdzie zmienione uwarunko-
wania nie pozwoliły na kontynuacje prac, ale owa
Fototeka dalej owocnie służy coraz liczniejszym ba-
daczom złotnictwa. Wspominam te dwie Osoby, tak
mi bliskie, gdyż wraz z Kingą oraz promotorem Jej
rozprawy doktorskiej, prof. Piotrem Skubiszewskim
stały u początków mej fascynacji sztuką złotniczą.
Z upływem lat moje kontakty naukowe z Kingą sta-
wały się coraz ściślejsze, podparte Jej niezwykłą
serdecznością, uczynnością i wyrozumiałością.
Kinga przyszła na świat 3 marca 1945 w Stalowej
Woli, jako córka Józefa Szczepkowskiego, prawnika
i dziennikarza oraz Katarzyny z Pajzderskich, histo-
ryka sztuki. Miejsce urodzenia zupełnie przypadko-
we, wynikłe z zawieruchy i tragedii wojennych, które
były udziałem większości polskich rodzin. Dziadek
Władysław Szczepkowski był działaczem niepodle-
głościowym w Wielkopolsce, w zaborze pruskim,
uczestnikiem powstania wielkopolskiego, pierwszym