DOI Heft:
Nr. 1-2
DOI Artikel:Jurkowlaniec, Tadeusz: Małpa, lew i paralityk: kilka uwag o dekoracji rzeźbiarskiej prezbiterium kościoła Mariackiego w Krakowie
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.34904#0027
MAŁPA, LEW I PARALITYK
21
/& FraAńty y7rezóńenńw łofcioF
Marmcłiego. Fonyo/a /A. 5.6/.
Foó TMrłowFnFc (2069)
79. F/YAóiy ^rezńńerńitn łofc/oF
MahacAfego. Fott^oF /7V.5.ń/.
Foó TaJg^Yz jMrłow/amec (2999)
Reasumując: dla Węcławowicza i Walczaka podstawą do określenia stanu fizycznego
omawianej postaci są jej niezwykła poza oraz element konsoli w formie wydłużonego
prostopadłościanu, rozpoznany przez obu autorów jako łaska, a przez Gadomskiego okre-
ślony ogólnie jako podpórka^.
*
Muskularny młodzieniec (ił. 14, 16-17), w ciasno opinającej korpus sukni sięgającej
kolan, został ukazany w pozie, która nie ma precedensu wśród innych przedstawień ma-
riackich. Ta „najbardziej dynamiczna w ruchu"^ postać ludzka, tak jak kilka innych pod
koroną chóru, podpiera rdzeń wspornika, lecz jako jedyna - przyjmując niemal akroba-
tyczny układ ciała - zamaszyście kroczy wzdłuż ściany (tu, po północnej stronie prezbite-
rium - ku zachodowi). Obute stopy stawiane pod kątem, jedna za drugą, zręcznie omijają
spiczaste zakończenie wiełobocznego (5/8), profiłownego trzonu konsoli. W widoku na
wprost młodzieniec od talii w dół jest ukazany z profilu, nisko pochylony, zgięty w bio-
drach niemal pod kątem prostym - jakby przytłoczony ciężarem dachu i gzymsu, przeno-
szonym na lędźwie przez rdzeń wspornika. Atletyczny korpus postaci w połowie swej
wysokości jest już jednak wyprostowany i obrócony w prawo niemal o 90°; tak więc tors
prezentuje się prawie w ujęciu frontalnym. Głowę, lekko przechyloną w prawo, ujmuje
^ „Podniesiona prawa ręka oparta jest na konsoli, lewa na kamiennej podpórce." - GADOMSKI, TTzgźóa arcMtełto-
Acz/ia..., (jak przyp. 8), t. 1, s. 62.
^ GADOMSKI, Rzeźón arcAteFomczTia..., (jak przyp. 8), t. 1, s. 62.
21
/& FraAńty y7rezóńenńw łofcioF
Marmcłiego. Fonyo/a /A. 5.6/.
Foó TMrłowFnFc (2069)
79. F/YAóiy ^rezńńerńitn łofc/oF
MahacAfego. Fott^oF /7V.5.ń/.
Foó TaJg^Yz jMrłow/amec (2999)
Reasumując: dla Węcławowicza i Walczaka podstawą do określenia stanu fizycznego
omawianej postaci są jej niezwykła poza oraz element konsoli w formie wydłużonego
prostopadłościanu, rozpoznany przez obu autorów jako łaska, a przez Gadomskiego okre-
ślony ogólnie jako podpórka^.
*
Muskularny młodzieniec (ił. 14, 16-17), w ciasno opinającej korpus sukni sięgającej
kolan, został ukazany w pozie, która nie ma precedensu wśród innych przedstawień ma-
riackich. Ta „najbardziej dynamiczna w ruchu"^ postać ludzka, tak jak kilka innych pod
koroną chóru, podpiera rdzeń wspornika, lecz jako jedyna - przyjmując niemal akroba-
tyczny układ ciała - zamaszyście kroczy wzdłuż ściany (tu, po północnej stronie prezbite-
rium - ku zachodowi). Obute stopy stawiane pod kątem, jedna za drugą, zręcznie omijają
spiczaste zakończenie wiełobocznego (5/8), profiłownego trzonu konsoli. W widoku na
wprost młodzieniec od talii w dół jest ukazany z profilu, nisko pochylony, zgięty w bio-
drach niemal pod kątem prostym - jakby przytłoczony ciężarem dachu i gzymsu, przeno-
szonym na lędźwie przez rdzeń wspornika. Atletyczny korpus postaci w połowie swej
wysokości jest już jednak wyprostowany i obrócony w prawo niemal o 90°; tak więc tors
prezentuje się prawie w ujęciu frontalnym. Głowę, lekko przechyloną w prawo, ujmuje
^ „Podniesiona prawa ręka oparta jest na konsoli, lewa na kamiennej podpórce." - GADOMSKI, TTzgźóa arcMtełto-
Acz/ia..., (jak przyp. 8), t. 1, s. 62.
^ GADOMSKI, Rzeźón arcAteFomczTia..., (jak przyp. 8), t. 1, s. 62.