Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (72.2010)

211

U 939-20/9)

"T"rystynaSecomska urodziła się w Warszawie
17 stycznia 1939 roku. Była jedynym dziec-
^ jakiem Kazimierza - ekonomisty, podówczas
wykładowcy w Szkole Głównej Handlowej, i Hen-
ryki z domu Kosiczak - polonistki, słuchaczki uni-
wersyteckich wykładów Michała Walickiego, póź-
niejszej badaczki życia teatralnego związanej
z Instytutem Sztuki. Wkrótce po zakończeniu kam-
panii wrześniowej Kazimierz Secomski, dowódca
marszbatalionu dęblińskiego 15 pułku piechoty,
szczęśliwie wrócił do rodziny i wnet wraz z żoną za-
angażował się w akcję tajnego nauczania. Po upad-
ku Powstania Warszawskiego państwo Secomscy
z córką znaleźli schronienie na wsi, w rodzinnych
stronach między Piotrkowem Trybunalskim a Ra-
domskiem. Wkrótce po zakończeniu wojny przenie-
śli się do Łodzi, a w roku 1947 powrócili na stałe do
Warszawy, gdzie do śmierci profesora w 2002 roku
(pani Secomska zmarła w 1998) mieszkali przy
ulicy Boya. W całym życiu obojga państwa Secom-
skich ważnym wyznacznikiem były idee pracy orga-
nicznej. Przejawiały się one stale, zarówno w dys-
kretnej pomocy w rozwiązywaniu problemów
bytowych osób prywatnych (czego sam doświadczy-
łem i wspominam z wdzięcznością), jak i skutecz-
nym (dzięki funkcjom pełnionym przez profesora
Secomskiego w centralnych i zwierzchnich instytu-
cjach państwa po roku 1945) wspieraniu działalno-
ści m.in. ważnych placówek kultury i humanistyki:
Muzeum Narodowego i Zamku Królewskiego
w Warszawie, czy Instytutu Sztuki.
Krystyna, pomimo przewlekłej choroby w dzie-
ciństwie, wcześnie zdała maturę (w żeńskim liceum
im. Narcyzy Żmichowskiej) i w roku akademickim
1955/1956 rozpoczęła studia z historii sztuki w Uni-
wersytecie Warszawskim, zakończone magisterium
(egzamin złożyła 9 stycznia 1962), przygotowanym
pod kierunkiem profesora Michała Walickiego, Jej
pierwszego mistrza, którego do końca życia zacho-
wała w serdecznej pamięci. Tematem pracy dyplo-
mowej był krakowski ołtarz św. Jana Jałmużnika,
jedno z głównych dzieł malarstwa przełomu średnio-
wiecza i czasów nowożytnych w Krakowie. Rozsze-
rzona wersja tej rozprawy została opublikowana


w IV tomie (1964). Po la-
tach Autorka wróciła do tematu (1991), dając pogłę-
bioną analizę genezy artystycznej dzieła.
Główną dziedziną zainteresowań i badań Krysty-
ny było malarstwo, zwłaszcza epoki średniowiecza
oraz XVII i XVIII wieku. Jeszcze przed ukończeniem
studiów - doskonale przygotowana do zawodu, oczy-
tana, z bardzo dobrą znajomością francuskiego i an-
gielskiego - zaczęła pracować w Muzeum Narodo-
wym w Warszawie (w kwietniu 1961 roku), w Dziale
Malarstwa Europejskiego kierowanym przez profeso-
ra Jana Białostockiego. Brała udział w organizacji
wystaw zarówno w kraju jak i za granicą; kilkakrotnie
pełniła funkcje komisarza, zajmowała się przygoto-
waniem (często tłumaczeniami i redakcją) publikacji
oraz katalogów wydawanych przez muzea. W ramach
badań zainicjowanych i prowadzonych w warszaw-
skim Muzeum Narodowym przez Jana Białostockie-
go specjalizowała się w malarstwie francuskim.