Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (72.2010)

IN MEMORIAM

203

to, że w 1988 r. rozpoczął pracę w stopniu adiunkta,
już w 1990 r. jako docent objął Katedrę Historii
Sztuki Nowożytnej (po przejściu na emeryturę prof.
Antoniego Maślińskiego), a w marcu 1992 r. Senat
Akademicki KUL powołał Go na stanowisko profe-
sora nadzwyczajnego. Nominację na profesora
zwyczajnego, po przeprowadzeniu przewodu w Insty-
tucie Sztuki PAN, otrzymał w 1995 r. Jako profesor
KUL wypromował 94 magistrów i 9 doktorów. Był
też profesorem w Instytucie Sztuki PAN i członkiem
Rady Naukowej tegoż Instytutu. Od 1994 r. był człon-
kiem czynnym Towarzystwa Naukowego KUL.

Wypełniony wieloietnim wysiłkiem twórczym
życiorys wzbogacił Jerzy Liłeyko z powodzeniem
latami dydaktyki akademickiej, profesurą na Kato-
lickim Uniwersytecie Lubelskim. Tym samym ten
„Litwin" wpisał się niejako w poczet wileńskich pro-
fesorów historii sztuki, wykładających na KUL
w okresie powojennym: Mariana Morelowskiego,
Piotra Bohdziewicza, Antoniego Maślińskiego. Ab-
solwentka KUL, historyczka sztuki Halina Myszków-
na, stała się także wiemą towarzyszką Jego życia.
Jerzy Kowa/czył



g nia 2 grudnia 2009 r. zmarł w Warszawie
g Profesor Jerzy Lileyko. Odszedł po krót-
JL—^ kiej, łecz ciężkiej chorobie, jeszcze w pełni
sił twórczych, pozostawiając nie dokończone nowe
prace, recenzje i doktoraty swoich uczniów. Przez
ponad 20 lat związany był z Katołickim Uniwersyte-
tem Lubełskim Jana Pawła 11.
W roku akademickim 1988/1989 Profesor Jerzy
Lileyko rozpoczął pracę na stanowisku adiunkta
w Katedrze Historii Sztuki Nowożytnej kierowanej
przez prof. dr hab. Antoniego Maśłińskiego. W li-
stopadzie w r. 1990 powierzono Mu kierownictwo
tejże katedry, tym samym kontynuował pracę wileń-
skich profesorów historii sztuki, wykładających na
KUL: Mariana Morelowskiego, Piotra Bohdziewi-
cza i Antoniego Maślińskiego. W roku akademickim
1990/1991 wykładał historię sztuki polskiej, prowa-
dził też seminaria dla studentów III roku historii
sztuki oraz seminarium magisterskie ze sztuki no-
wożytnej europejskiej i polskiej. Uzupełnieniem wy-
kładów kursowych były prowadzone przez Niego
wykłady monograficzne m.in. o RrAoła waTiyzaw-

sA/rn i o as*pełZacń ^ztałZ HowoźyPie/
w Od 1991 aż do r. 2009 Profesor prowa-
dził seminarium doktorskie, gromadzące wielu dok-
torantów z całej Polski.
W marcu r. 1992 Senat Akademicki KUL powołał
Jerzego Lileyko na stanowisko profesora nadzwy-
czajnego. W r. 1995 otrzymał nominację na profesora
zwyczajnego. Od roku akademickiego 1993/1994 do
1995/1996 KUL był pierwszym miejscem pracy
Profesora. W latach 1990-2004 w Katedrze Historii
Sztuki Nowożytnej KUL, pod kierunkiem Jerzego
Lileyko powstało 96 prac magisterskich oraz 9 prac
doktorskich. Ostatnia obrona pracy odbyła się
w kwietniu 2009 r.
W r. 1997 Jerzy Lileyko wraz ze współpracow-
nikami zorganizował na KUL międzynarodową se-
sję naukową pt. Sztaka zie77i wycńorńńcń AL7-AT777
wZeła, gromadzącą naukowców z Polski, Litwy,
Ukrainy i Białorusi, a jej ustalenia miały istotny
wpływ na badania nad dziejami sztuki polskiej.
Od r. 2001 Profesor patronował organizowanym
przez Katedrę Historii Sztuki Nowożytnej KUL, od-
bywającym się co 2 lata w Kazimierzu nad Wisłą,
ogólnopolskim sesjom naukowym poświęconym
sztuce i kulturze XVI-XVIII w. Sesje kazimierskie
stały się trwałym elementem w naukowym krajobra-
zie, miejscem wymiany poglądów i doświadczeń
oraz integracji badaczy z różnych ośrodków uniwer-
syteckich. Ostatnie takie spotkanie odbyło się
w czerwcu 2009 r.
W latach 2000-2008 profesor Lileyko był redak-
torem, a później współredaktorem serii wydawni-
czej SfaJZa /m<2 .szlaką /ymeya/wa Z bara/ra,
wydawanej przez Towarzystwo Naukowe KUL, w
której w dotychczas wydanych 9 tomach ukazywały
się artykuły historyków sztuki i historyków dotyczące