Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (72.2010)

32

MARIUSZ KARPOWICZ


7. Araków, óow/r/ka/ue, krazgark/, .7aa z P/cazy,
aagroóck Ó2aa7s7awa A7a/as'zew.skAgo (zw. 7555). Pał. A7. Aa/yowicz

wprowadził do literatury naukowej^. Znakomity nagrobek w Głogowcu nie jest jednak
pierwszym przykładem typu półleżącego. Już Bołoz Antoniewicz zestawił całą grupę
dzieł jednego warsztatu, które uznał za dzieła autora nagrobka z Głogowca. Pierwszy
chronologicznie jest pomnik Stanisława Maleszewskiego (zm. 1555) w krużgankach do-
minikańskich w Krakowie, dalej Galeazza Guicciardini tamże (zm. 1557), kanoników

^ Jan BOŁOZ ANTONIEWICZ. „Joannes Piacentinus i jego dzieła w Krakowie", Prace KomAyY PPsJorń' PztMki, II,
!922, zesz. 2, s. LXXXV-LXXXVIII. Wprawdzie Zbigniew Homung istniejący napis na cokole: „Joan[n]es Piaencen"
uznał nie za sygnaturę, a za podpis jakiegoś XVI-wiecznego „turysty", wszystko wskazuje jednak, że to sygnatura.
Diatego też rzeźbiarza nazywać będziemy dałej Janem z Pienzy. Vide: Zbigniew HORNUNG, „Nowe aspekty twórczo-
ści rzeźbiarskiej Gucciego", Pm/etyn T/Atorń' XVII, 1955, nr 2, s. 279-280.