66
EWA KORPYSZ
6. P&.S', kutcJrY, ŻYp//'(Y/
Co/pMY (7r/Y.s'Ł', /YÓc/Y/Y/rY/YW
Yc/cn/rc, AWo/Y/c/Y /ewcgo
p/7YY'6Y/, /o/. Ewu Ko/p es z,
200^
7. PĆC.S', /Y/AY//Y/, łć/pZ/CY
Co/pMY CYz/YY'//, /YÓC/'YYA'Y/YYZ
YY/C//YC, YcCo/YVĆ'/Y p/Y/WCgO
p/7YY7/Y/, /o6 FwY ^Y/py.sz,
2ddd
docierały na dwór Macieja Korwina. Po jego śmierci ten kierunek rozwijali Jagiellono-
wie, panujący na Węgrzech w latach 1490-1526^. Obok mecenatu królewskiego, istotne
znaczenie dla rozwoju renesansu na Węgrzech odgrywał mecenat kościelny a szczególna
rola przypadła arcybiskupom Esztergomu, Ippolitowi d'Este i Tamasowi Bakócza. Dwory
królewski i arcybiskupi zaludniły się Włochami, wśród których, poza politykami, osobi-
stościami z wysokich kręgów kościelnych i humanistami, pojawili się artyści o nazwi-
skach już znanych, cenieni w swojej ojczyźnie. Byli wśród nich Masolino, Benedetto da
Maiano, Andrea Ferrucci, Giovanni Dalmata^. Ich obecność odnotowano przy największych
^ Jan BIAŁOSTOCKI, 77?^ą/Y o/*lAe RgnnAYance In En/rye. 7A//;g<3/y Z?o/?e/n/n, Po/an2, Oxford 1976, s. 4-9.
^ Jan BIAŁOSTOCKI, „Renesans polski i renesans europejski", [w:] /AncM/zY. SzY/łn /' I&o/ogln, Warszawa 1976,
s. 186-187.
EWA KORPYSZ
6. P&.S', kutcJrY, ŻYp//'(Y/
Co/pMY (7r/Y.s'Ł', /YÓc/Y/Y/rY/YW
Yc/cn/rc, AWo/Y/c/Y /ewcgo
p/7YY'6Y/, /o/. Ewu Ko/p es z,
200^
7. PĆC.S', /Y/AY//Y/, łć/pZ/CY
Co/pMY CYz/YY'//, /YÓC/'YYA'Y/YYZ
YY/C//YC, YcCo/YVĆ'/Y p/Y/WCgO
p/7YY7/Y/, /o6 FwY ^Y/py.sz,
2ddd
docierały na dwór Macieja Korwina. Po jego śmierci ten kierunek rozwijali Jagiellono-
wie, panujący na Węgrzech w latach 1490-1526^. Obok mecenatu królewskiego, istotne
znaczenie dla rozwoju renesansu na Węgrzech odgrywał mecenat kościelny a szczególna
rola przypadła arcybiskupom Esztergomu, Ippolitowi d'Este i Tamasowi Bakócza. Dwory
królewski i arcybiskupi zaludniły się Włochami, wśród których, poza politykami, osobi-
stościami z wysokich kręgów kościelnych i humanistami, pojawili się artyści o nazwi-
skach już znanych, cenieni w swojej ojczyźnie. Byli wśród nich Masolino, Benedetto da
Maiano, Andrea Ferrucci, Giovanni Dalmata^. Ich obecność odnotowano przy największych
^ Jan BIAŁOSTOCKI, 77?^ą/Y o/*lAe RgnnAYance In En/rye. 7A//;g<3/y Z?o/?e/n/n, Po/an2, Oxford 1976, s. 4-9.
^ Jan BIAŁOSTOCKI, „Renesans polski i renesans europejski", [w:] /AncM/zY. SzY/łn /' I&o/ogln, Warszawa 1976,
s. 186-187.