FUNDACJA BISKUPA GYÓRGY SzATHMARY DLA KATEDRY W PĆCS
71
77. TUJopasM, /rofu/ó/
PeAzfM, AzóurnGUr/zna fczenne
/j/j? &/(/'/ T/zr7/U.sYZ 7V<2gyrćrt ego,
/o7 Ewo Eojyjy.sz, 200Ó
mentalnym, choć motyw kandelabru na pilastrach jest zbliżony, a kimationy i astragale
w belkowaniu zastosowano w identycznym układzie.
Układ dekoracji tabernakulum w Pesc ściśle odpowiada jego funkcji. Miejsce, w któ-
rym znajduje się eucharystia jest wyróżnione poprzez umieszczenie go w centralnej czę-
ści, w wyeksponowanej, niszy przekrytej sklepieniem kasetonowym z uskrzydlonymi
główkami. Motyw niszy niesie za sobą określone treści ideowe. Jest to odrębna prze-
strzeń, która dzięki wydzieleniu z płaskiej powierzchni ściany, przynależy do innej rze-
czywistości. Dzięki temu stanowi ona wyjątkową oprawę dla przedmiotu kultu. Tradycja
takiego pojmowania wyodrębnionego wnęką miejsca sięga antyku. Motyw ten został prze-
jęty przez artystów Quattrocenta, którzy umieszczając swoje malowane lub rzeźbione po-
staci świętych w absydach lub niszach zamkniętych konchami, podkreślali ich majestat^.
Roman ZW1ERZCHOWSKI, „O motywie niszy. Przyczynek do morfologii architektury renesansu włoskiego", [w:]
Ma<7z'a naJ Rone^an^a /' RaroU, T. 1, pod. red. Antoniego MAŚLIŃSKdEGO, Lublin 1989, s. 37-54. o niszy
perspektywicznej patrz: CARL, Rone&fto <7a Mazano..., s. 407-409.
71
77. TUJopasM, /rofu/ó/
PeAzfM, AzóurnGUr/zna fczenne
/j/j? &/(/'/ T/zr7/U.sYZ 7V<2gyrćrt ego,
/o7 Ewo Eojyjy.sz, 200Ó
mentalnym, choć motyw kandelabru na pilastrach jest zbliżony, a kimationy i astragale
w belkowaniu zastosowano w identycznym układzie.
Układ dekoracji tabernakulum w Pesc ściśle odpowiada jego funkcji. Miejsce, w któ-
rym znajduje się eucharystia jest wyróżnione poprzez umieszczenie go w centralnej czę-
ści, w wyeksponowanej, niszy przekrytej sklepieniem kasetonowym z uskrzydlonymi
główkami. Motyw niszy niesie za sobą określone treści ideowe. Jest to odrębna prze-
strzeń, która dzięki wydzieleniu z płaskiej powierzchni ściany, przynależy do innej rze-
czywistości. Dzięki temu stanowi ona wyjątkową oprawę dla przedmiotu kultu. Tradycja
takiego pojmowania wyodrębnionego wnęką miejsca sięga antyku. Motyw ten został prze-
jęty przez artystów Quattrocenta, którzy umieszczając swoje malowane lub rzeźbione po-
staci świętych w absydach lub niszach zamkniętych konchami, podkreślali ich majestat^.
Roman ZW1ERZCHOWSKI, „O motywie niszy. Przyczynek do morfologii architektury renesansu włoskiego", [w:]
Ma<7z'a naJ Rone^an^a /' RaroU, T. 1, pod. red. Antoniego MAŚLIŃSKdEGO, Lublin 1989, s. 37-54. o niszy
perspektywicznej patrz: CARL, Rone&fto <7a Mazano..., s. 407-409.