DOI Heft:
Nr. 1-2
DOI Artikel:Wojtyła, Arkadiusz: "Od wschodu słońca aż po zachód jego niech Imię Pańskie będzie pochwalone": uwagi o programie ideowym wrocławskiego Il Gesù
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.34904#0121
„OD WSCHODU SŁOŃCA AŻ PO ZACHÓD JEGO NIECH IMIĘ PAŃSKIE BĘDZIE POCHWALONE"
115
7. hżocń/w, AżAcAJ ż<2uA?.s'z zDya/wu /73(772, 3j w ż/uczu /ęczy
mięJzy 7703-7704. Fok A7ur/u? MOJ/ fCsZur Dc/u? Cwuu/ AżuJuuuu Fc<7 Će^łe 77upMÓOFy)
i przęsła organowego. Malowidłom tym towarzyszą przedstawienia z życia Jezusa zreali-
zowane na: żaglastych sklepieniach empor, na ścianie przęsła organowego zamykającej
od zachodu wnętrze kościoła, a także na sklepieniach kruchty pod emporą organową.
Z kolei ściany i sklepienia kaplic bocznych zostały ozdobione w przeważającej mierze
scenami z życia świętych. Przedstawienia w przestrzeniach bocznych zostały opatrzone
rozbudowanymi inskrypcjami.
Klucz do zrozumienia złożonego programu ideowego wrocławskiego kościoła stanowi
cytat z Psalmu 113 (112, 3) nó ortu M-sr/Mg occćMMm ńm&zóJg ruwymr? Dow;'??;' (OJ
nAcńoJu jńwicć? %ź zdcńóJ yego nmc/z /wię pocOwói/ong), wypisany
złotymi literami w potężnym kartuszu, przytwierdzonym do zwornika luku tęczowego
(ił. 1). O nadrzędnej randze tego fragmentu informują również źródła pisane - zaświad-
czenie o wykonanych pracach wystawione Rottmayrowi w momencie ich ukończenia,
1 lipca 1706 r. przez drugiego z kolei rektora uniwersytetu wrocławskiego Johanna Edera
(1704-1707). Szczegółowe wyliczenie kolejnych malowideł poprzedzone zostało uwagą
generalną: pomgwaź /awcńJ Fu uo.sf wuzwuuF TFzuu u/ś w i ę Fzągo /uńeuń/ Jezu.s', y/Owuy
łoucgpt (77<2MÓt Coucep7) ua <26 ortu
Cytat ten przytoczył również Johann Christian Kundmann w opisie kościoła jezuitów za-
mieszczonym na kartach opublikowanego w 1726 r. TFcuiFmiMu? rgruw <2c
<2rń/7cńJ;'M77? Sprecyzował, że inskrypcja ta pojawia się w pełnym
^ Dokument ten cytuje m ejUeiMc PATZAK, „Archiva)ische...", s. 302: „Weillen diese Kirch mit dem Allerheiligsten
Nahmen Jesu Benahmset worden, alls ist das Haubt Concept der Mahlerey auf follgenden Text gegriindet, ab ortu solis
usque ad occasum Laudabile nomen Domini",
s KUNDMANN, op. cit. s. 20.
115
7. hżocń/w, AżAcAJ ż<2uA?.s'z zDya/wu /73(772, 3j w ż/uczu /ęczy
mięJzy 7703-7704. Fok A7ur/u? MOJ/ fCsZur Dc/u? Cwuu/ AżuJuuuu Fc<7 Će^łe 77upMÓOFy)
i przęsła organowego. Malowidłom tym towarzyszą przedstawienia z życia Jezusa zreali-
zowane na: żaglastych sklepieniach empor, na ścianie przęsła organowego zamykającej
od zachodu wnętrze kościoła, a także na sklepieniach kruchty pod emporą organową.
Z kolei ściany i sklepienia kaplic bocznych zostały ozdobione w przeważającej mierze
scenami z życia świętych. Przedstawienia w przestrzeniach bocznych zostały opatrzone
rozbudowanymi inskrypcjami.
Klucz do zrozumienia złożonego programu ideowego wrocławskiego kościoła stanowi
cytat z Psalmu 113 (112, 3) nó ortu M-sr/Mg occćMMm ńm&zóJg ruwymr? Dow;'??;' (OJ
nAcńoJu jńwicć? %ź zdcńóJ yego nmc/z /wię pocOwói/ong), wypisany
złotymi literami w potężnym kartuszu, przytwierdzonym do zwornika luku tęczowego
(ił. 1). O nadrzędnej randze tego fragmentu informują również źródła pisane - zaświad-
czenie o wykonanych pracach wystawione Rottmayrowi w momencie ich ukończenia,
1 lipca 1706 r. przez drugiego z kolei rektora uniwersytetu wrocławskiego Johanna Edera
(1704-1707). Szczegółowe wyliczenie kolejnych malowideł poprzedzone zostało uwagą
generalną: pomgwaź /awcńJ Fu uo.sf wuzwuuF TFzuu u/ś w i ę Fzągo /uńeuń/ Jezu.s', y/Owuy
łoucgpt (77<2MÓt Coucep7) ua <26 ortu
Cytat ten przytoczył również Johann Christian Kundmann w opisie kościoła jezuitów za-
mieszczonym na kartach opublikowanego w 1726 r. TFcuiFmiMu? rgruw <2c
<2rń/7cńJ;'M77? Sprecyzował, że inskrypcja ta pojawia się w pełnym
^ Dokument ten cytuje m ejUeiMc PATZAK, „Archiva)ische...", s. 302: „Weillen diese Kirch mit dem Allerheiligsten
Nahmen Jesu Benahmset worden, alls ist das Haubt Concept der Mahlerey auf follgenden Text gegriindet, ab ortu solis
usque ad occasum Laudabile nomen Domini",
s KUNDMANN, op. cit. s. 20.