Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (72.2010)

„OD WSCHODU SŁOŃCA AŻ PO ZACHÓD JEGO NIECH IMIĘ PAŃSKIE BĘDZIE POCHWALONE"

133


77. RFccń/w, FcAcPJ F/muersWecF, /re,sJ na
.sJ/cpF/m/ Cn/cAF zac7?. p J.J.'
Nauczający Jezus, J. A7. Fo/tyyyayy;
770J-7 70F Fo/. A7. AFdJ/ fĆDFJLĆT?)

7& Jf/YJcń/m, Fo.s'cćJ Fnó-uccsy/ecF, /rc.sF na
.sF/cp/'cn/'a GacA/y zacA. (joczę.s/o pn.j; Jezus
wyrzuca demony, J. M Fo/twapy; ymęJzp
7 703-7 704. Fo/. M MaJ/ fĆDGJFGF)

(il. 13) skomentowana tytułem: Jan/ oócJ/c/yONJ/yic (Jcza yya/FoŃp/Ńzyy/c/Fzy), a także frag-
mentem Listu do Filipian FacF/Ń oócJ/cy/Ń a^yac aJ yy/aFcyy/, /yzo/Jc/y? aa7c/yy cracF (y7a/
Ń/ępaŃ&sz/yy aż Jo żyy//crc/ - / ^o ż/yy/crc/ łrzyźowc/', Flp. 2,8), śmierci najhaniebniejszej,
która w pojmowaniu Żydów była równa z Bożym przekleństwem. Paradoks poniżenia
Boga polega na tym, że jest ono równocześnie wywyższeniem na krzyżu, które prowadzi
do Zmartwychwstania w ciele uwielbionym, Wniebowstąpienia, zajęcia miejsca po pra-
wicy Ojca i powtórnego przyjścia w chwale. Wszystkie te etapy wkraczania Chrystusa w
strefę niebiańskiej chwały, w zwięzły aczkolwiek poruszający sposób opisane również
przez ojca Corneliusa a Lapide^, zostały wyobrażone na sklepieniach wrocławskiego
kościoła. Nieprzypadkowo scena Zyyyar7wycAw^^aa/a (il. 14) została opatrzona wezwa-
niem z Litanii: Jaw G/or/o^F^/yy/e (Jcza acycAwa/eóa/c/Azy), a także cytatem z Listu do
Rzymian: ÓFrranY a yyyorF/Fper G/or/am PaPF (PawŃOFz yyyaytwpcA Jz/ęA/ cAwa/e cyca,

^ LAPIDE, op. cit. s. 616: „Christus duo sibi meruit. Primum est, gloria, non animae, quia illam habuit a primo suae
conceptionis instanti sed corporis. Gloriam immortalem super omnes angelos, et caelos, statuens Christum ad dexteram
Dei. Hinc exaltatio haec sex excellentias complectitur quas sibi meruit ChrisUis. Prima, ut recte S.(anctus) Athanas(ius),
ser(mo) 2. contra arianos, est Resurrectio Corporis Gloriosi - immortale, impassibile, fulgidissimum, agillimum, et
subtilissimum meruit evehi super omnes Sanctos et Angelos; sessionem ad dexteram Patris, potestatem iudicariam, ut
beret iudex vivorum et mortuorum, meruit regnum coeli et terrae. Secundum, quod sibi meruit Christus, est nomen
super omne nomen".