DOI Heft:
Nr. 1-2
DOI Artikel:In Memoriam
DOI Artikel:Jurkowlaniec, Tadeusz; Secomska, Krystyna [Gefeierte Pers.]: Krystyna Secomska (1939 - 2010)
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.34904#0219
IN MEMORtAM
213
3. 0<7 /ewe/'.' Ps. ./crzy P/yń/ (p/^ońo^zcz), P/iAS*(v^ć/ .STcow.sPć/ /
Pr///P.s7m wprezńPennw /rościć//zw. Ao/lywłę^zego Po/wałora
wPrałowze, /^.sżoyar/ / 9Ó7. Po/. Ó2a a P/aw Ó7ęya/ow.s'k/'
ny dla tak bliskiego Jej uczonego, mentora i przyja-
ciela.
W grudniu 1978 roku Krystyna zmieniła miejsce
pracy, co otworzyło nowy etap w Jej życiu zawodo-
wym. Na podstawie porozumienia obu instytucji
przeszła z Muzeum Narodowego do Instytutu Sztuki
PAN, gdzie została zatrudniona na stanowisku ad-
iunkta; zrazu w Pracowni Teorii Sztuki, kierowanej
kolejno przez profesorów Wiesława Juszczaka
i Marcina Czerwińskiego, a od 1 maja t982 roku
w Pracowni Sztuki Średniowiecznej, tworzonej od
1980 przez docent Teresę Mroczko (zmarła 1990).
W Pracowni Teorii Sztuki Krystyna rozpoczęła ba-
dania problematyki „Querelle des Anciens et des
Modemes" z początkowym zamiarem otwarcia na
podstawie publikacji ich wyników przewodu habili-
tacyjnego. Jednakże ze względu na liczne i absor-
bujące obowiązki w Pracowni Sztuki Średniowiecz-
nej oraz pogarszający się stan zdrowia zaniechała
myśli o własnej karierze naukowej i podjętym wcze-
śniej tematem zajmowała się okresowo. Ostatnie
partie książki Spór o ^/arozy/ao^ć, wydanej w roku
1991, powstały pod koniec trudnej dekady lat 80.
Głównym zadaniem zespołu Pracowni Sztuki
Średniowiecznej było przygotowanie 11 tomu Dzm-
yów óz/a/a PoAAfę/, poświęconego sztuce gotyckiej.
W ramach podziału zadań nowej Koleżance powie-
rzono redakcję haseł katalogowych z dziedziny ma-
iarstwa ściennego, co wiązało się nie tylko ze stały-
mi kontaktami z ich autorami, lecz także z udziałem
w objazdach terenowych, prowadzeniem kwerend
bibliotecznych i archiwalnych w ośrodkach krajo-
wych (z wykorzystaniem prac w maszynopisie, m.in.
dokumentacji konserwatorskich dzieł). Dzięki swo-
jej otwartej osobowości bardzo szybko weszła
w nowe środowisko; z wszystkimi nawiązała bliskie,
serdeczne stosunki, które niemal bez wyjątku prze-
trwały próbę czasu.
Jesienią 1985 roku w Krakowie na spotkaniu
autorów syntezy óz/ała go/ycła w PoAce zapadła
213
3. 0<7 /ewe/'.' Ps. ./crzy P/yń/ (p/^ońo^zcz), P/iAS*(v^ć/ .STcow.sPć/ /
Pr///P.s7m wprezńPennw /rościć//zw. Ao/lywłę^zego Po/wałora
wPrałowze, /^.sżoyar/ / 9Ó7. Po/. Ó2a a P/aw Ó7ęya/ow.s'k/'
ny dla tak bliskiego Jej uczonego, mentora i przyja-
ciela.
W grudniu 1978 roku Krystyna zmieniła miejsce
pracy, co otworzyło nowy etap w Jej życiu zawodo-
wym. Na podstawie porozumienia obu instytucji
przeszła z Muzeum Narodowego do Instytutu Sztuki
PAN, gdzie została zatrudniona na stanowisku ad-
iunkta; zrazu w Pracowni Teorii Sztuki, kierowanej
kolejno przez profesorów Wiesława Juszczaka
i Marcina Czerwińskiego, a od 1 maja t982 roku
w Pracowni Sztuki Średniowiecznej, tworzonej od
1980 przez docent Teresę Mroczko (zmarła 1990).
W Pracowni Teorii Sztuki Krystyna rozpoczęła ba-
dania problematyki „Querelle des Anciens et des
Modemes" z początkowym zamiarem otwarcia na
podstawie publikacji ich wyników przewodu habili-
tacyjnego. Jednakże ze względu na liczne i absor-
bujące obowiązki w Pracowni Sztuki Średniowiecz-
nej oraz pogarszający się stan zdrowia zaniechała
myśli o własnej karierze naukowej i podjętym wcze-
śniej tematem zajmowała się okresowo. Ostatnie
partie książki Spór o ^/arozy/ao^ć, wydanej w roku
1991, powstały pod koniec trudnej dekady lat 80.
Głównym zadaniem zespołu Pracowni Sztuki
Średniowiecznej było przygotowanie 11 tomu Dzm-
yów óz/a/a PoAAfę/, poświęconego sztuce gotyckiej.
W ramach podziału zadań nowej Koleżance powie-
rzono redakcję haseł katalogowych z dziedziny ma-
iarstwa ściennego, co wiązało się nie tylko ze stały-
mi kontaktami z ich autorami, lecz także z udziałem
w objazdach terenowych, prowadzeniem kwerend
bibliotecznych i archiwalnych w ośrodkach krajo-
wych (z wykorzystaniem prac w maszynopisie, m.in.
dokumentacji konserwatorskich dzieł). Dzięki swo-
jej otwartej osobowości bardzo szybko weszła
w nowe środowisko; z wszystkimi nawiązała bliskie,
serdeczne stosunki, które niemal bez wyjątku prze-
trwały próbę czasu.
Jesienią 1985 roku w Krakowie na spotkaniu
autorów syntezy óz/ała go/ycła w PoAce zapadła