DOI issue:
Nr. 3
DOI article:Bernhardt, Katja: Inwentaryzacja zabytków sztuki między nauką i polityką: Prusy Zachodnie i Wolne Miasto Gdańsk
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.34904#0293
INWENTARYZACJA ZABYTKÓW SZTUKI MIĘDZY NAUKĄ I POLITYKĄ
285
& A/ro/zy rozA/uJowu z /mTU/r/urzu.' IT/7//' Dro.s/, St. Johann, A/////guz/, / 95 7, w 7A-79
MLZ<7 X U//.S' /<7c/J Aon U / CC Ju.S' &Y//.S'ć77C/7 D.S/U/7.S',
Aur/u d.' D/c A"////A/ Ju//A//? 7/eu Jer A^r/J/ Du/zz/g /J
liturgiczne, paramenty oraz części wyposażenia bocznych pomieszczeń, a nawet niektóre
elementy osprzętu technicznego. Wobec włączenia do tych opisów także pomników fun-
dowanych w kościołach dla uczczenia pamięci poległych w czasie I wojny światowej
uznać można, że ramy czasowe inwentarza poszerzono aż po wiek XX. Opisy poszczegól-
nych obiektów zawierały odnoszące się do nich dane historyczne i charakterystykę ich
najważniejszych cech zewnętrznych oraz programów ikonograficznych. W przypadku
występowania inskrypcji ich treść przytaczano dosłownie. Słowne charakterystyki uzu-
pełniały liczne fotografie, zamieszczane częściowo na łamach tekstu, częściowo w doda-
nym do części tekstowej aneksie ilustracyjnym.
Dodatkowy cel, jaki Drost zamierzał osiągnąć, decydując się na wyposażenie omawia-
nych tomów w tak bogatą szatę ilustracyjną, ujawniony został przez niego w liście skiero-
wanym w roku 1956 do Guntera Grundmanna (1892-1976). Wyrażał w nim życzenie, by
dobór zdjęć fotograficznych uwidaczniał dobitnie bogactwo wyposażenia wnętrz i inten-
sywność jego artystycznej ekspresji. Jednocześnie apelował, by unikać prezentacji pu-
stych przestrzeni^ (il. 8). Termin „bogactwo" użyty został w tym przypadku nie tylko
w celu określenia cech estetycznych. Staje się to oczywiste w świetle treści pisma skiero-
wanego przez Hermanna Aubina (1885-1969) do Federalnego Ministerstwa Spraw Ogól-
noniemieckich, w sprawie sfinansowania publikacji gdańskich inwentarzy zabytków.
Czytamy tam mianowicie co następuje: „Dopiero prezentacja takiego bogactwa, dziś
już nie istniejących dzieł sztuki, dzięki swej rzeczowej, zobiektywizowanej wymowie,
^ List Drosta do Grundmanna z dnia 11 października 1956: DSH1 100 Grundmann 83/4, s.p.
285
& A/ro/zy rozA/uJowu z /mTU/r/urzu.' IT/7//' Dro.s/, St. Johann, A/////guz/, / 95 7, w 7A-79
MLZ<7 X U//.S' /<7c/J Aon U / CC Ju.S' &Y//.S'ć77C/7 D.S/U/7.S',
Aur/u d.' D/c A"////A/ Ju//A//? 7/eu Jer A^r/J/ Du/zz/g /J
liturgiczne, paramenty oraz części wyposażenia bocznych pomieszczeń, a nawet niektóre
elementy osprzętu technicznego. Wobec włączenia do tych opisów także pomników fun-
dowanych w kościołach dla uczczenia pamięci poległych w czasie I wojny światowej
uznać można, że ramy czasowe inwentarza poszerzono aż po wiek XX. Opisy poszczegól-
nych obiektów zawierały odnoszące się do nich dane historyczne i charakterystykę ich
najważniejszych cech zewnętrznych oraz programów ikonograficznych. W przypadku
występowania inskrypcji ich treść przytaczano dosłownie. Słowne charakterystyki uzu-
pełniały liczne fotografie, zamieszczane częściowo na łamach tekstu, częściowo w doda-
nym do części tekstowej aneksie ilustracyjnym.
Dodatkowy cel, jaki Drost zamierzał osiągnąć, decydując się na wyposażenie omawia-
nych tomów w tak bogatą szatę ilustracyjną, ujawniony został przez niego w liście skiero-
wanym w roku 1956 do Guntera Grundmanna (1892-1976). Wyrażał w nim życzenie, by
dobór zdjęć fotograficznych uwidaczniał dobitnie bogactwo wyposażenia wnętrz i inten-
sywność jego artystycznej ekspresji. Jednocześnie apelował, by unikać prezentacji pu-
stych przestrzeni^ (il. 8). Termin „bogactwo" użyty został w tym przypadku nie tylko
w celu określenia cech estetycznych. Staje się to oczywiste w świetle treści pisma skiero-
wanego przez Hermanna Aubina (1885-1969) do Federalnego Ministerstwa Spraw Ogól-
noniemieckich, w sprawie sfinansowania publikacji gdańskich inwentarzy zabytków.
Czytamy tam mianowicie co następuje: „Dopiero prezentacja takiego bogactwa, dziś
już nie istniejących dzieł sztuki, dzięki swej rzeczowej, zobiektywizowanej wymowie,
^ List Drosta do Grundmanna z dnia 11 października 1956: DSH1 100 Grundmann 83/4, s.p.