DOI Heft:
Nr.4
DOI Artikel:Lipowski, Krzysztof: Przekroczyć ut pictura poesis: wizualizacje frazeologizmów i metafory w malarstwie Bronisława Linkego
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.34904#0483
PRZEKROCZYĆ UT PICTURA POESIS
473
79. 7?/*om.s7<2wD7?łe, .sz/Óc .sz7r//7&//Yr,
ze Szkicownika nr 2, 7946 /i
20. T?7io/?L7<2wDńA6, Sztandar,
794ó /i
razy jak: 7?g/gf<3 Dć7777/e/7/7e oczy, A^c/?7/c/7/?c /?ogc ^JL7a-
ć7zq), Drzewo (^o/777c?777c 77/cOo) oraz ostatni, niedokończony obraz GromYowe
Metafory personifikująca i reibkująca przeważają w powojennej twórczości Linkego.
Dzięki nim prace tego artysty uzyskują własny oryginalny rys. W świecie ukazanym przez
Linkego wszystko „żyje" często w sposób zaskakujący. Ruiny, miasto, roboty mają cechy
żywego organizmu, ludzie zaś zdają się być istotami, których forma (ludzka) zanikła bądź
też nie do końca się rozwinęła i wykształciła.
W sztuce okresu powojennego Bronisław Linke często wykorzystywał motyw sztanda-
ru, tworząc oryginalną metaforykę wyrażającą różne, rozpięte znaczeniowo treści^. Mo-
tyw sztandaru wprowadził Linke na karty swych szkiców i rysunków najwyraźniej
z pobudek patriotycznych. Jednakże na przestrzeni ostatnich szesnastu lat życia, które arty-
sta spędził w powojennej Polsce, motyw ów poddawany był licznym przekształceniom.
Spróbujemy prześledzić różne sposoby ujęcia tego motywu, zaczynając od ózDcouw-
ł<2 Tir 2-L Ów szkicownik ma dość symboliczny charakter. Wypełniają go rysunki, które
Linke wykonał tuż po powrocie z zesłania do Warszawy. I właśnie szkic przedstawiający
sztandar znajduje się na pierwszej stronie (il. 18). Zatem sztandar jest jednym z pierw-
szych projektów, jakie nasunęły się artyście w zetknięciu z warszawskimi ruinami. Swój
Niewykluczone, że pomysł z wykorzystaniem tego motywu zaczerpnął Linke z frazeologizmu: „umieścić coś na
sztandarze".
^ Rysunki i zapiski pomieszczone w Nzkmowniłn nr 2 są dokumentacją pracy artysty w okresie od 11 maja 1946 do
14 lipca 1947 r.
473
79. 7?/*om.s7<2wD7?łe, .sz/Óc .sz7r//7&//Yr,
ze Szkicownika nr 2, 7946 /i
20. T?7io/?L7<2wDńA6, Sztandar,
794ó /i
razy jak: 7?g/gf<3 Dć7777/e/7/7e oczy, A^c/?7/c/7/?c /?ogc ^JL7a-
ć7zq), Drzewo (^o/777c?777c 77/cOo) oraz ostatni, niedokończony obraz GromYowe
Metafory personifikująca i reibkująca przeważają w powojennej twórczości Linkego.
Dzięki nim prace tego artysty uzyskują własny oryginalny rys. W świecie ukazanym przez
Linkego wszystko „żyje" często w sposób zaskakujący. Ruiny, miasto, roboty mają cechy
żywego organizmu, ludzie zaś zdają się być istotami, których forma (ludzka) zanikła bądź
też nie do końca się rozwinęła i wykształciła.
W sztuce okresu powojennego Bronisław Linke często wykorzystywał motyw sztanda-
ru, tworząc oryginalną metaforykę wyrażającą różne, rozpięte znaczeniowo treści^. Mo-
tyw sztandaru wprowadził Linke na karty swych szkiców i rysunków najwyraźniej
z pobudek patriotycznych. Jednakże na przestrzeni ostatnich szesnastu lat życia, które arty-
sta spędził w powojennej Polsce, motyw ów poddawany był licznym przekształceniom.
Spróbujemy prześledzić różne sposoby ujęcia tego motywu, zaczynając od ózDcouw-
ł<2 Tir 2-L Ów szkicownik ma dość symboliczny charakter. Wypełniają go rysunki, które
Linke wykonał tuż po powrocie z zesłania do Warszawy. I właśnie szkic przedstawiający
sztandar znajduje się na pierwszej stronie (il. 18). Zatem sztandar jest jednym z pierw-
szych projektów, jakie nasunęły się artyście w zetknięciu z warszawskimi ruinami. Swój
Niewykluczone, że pomysł z wykorzystaniem tego motywu zaczerpnął Linke z frazeologizmu: „umieścić coś na
sztandarze".
^ Rysunki i zapiski pomieszczone w Nzkmowniłn nr 2 są dokumentacją pracy artysty w okresie od 11 maja 1946 do
14 lipca 1947 r.