DOI Heft:
Nr.4
DOI Artikel:Recenzje
DOI Artikel:Lameński, Lechosław: [Rezension von: Josef Pankiewicz, Josef Pankiewicz z Paryża nad Wisłę]
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.34904#0520
510
LECHOSŁAW LAMEŃSKI
& ÓAmA/aw O^oy^ow/cz, Scena uliczna w Krzemieńcu, oł. 793P, o/c/, p/ómo, 70 x P3 <rw,
w/. MMZCMW Narokowe we ILror/owń/
i Zygmunt Malinowski z ASP w Warszawie oraz Bo-
gusław Szwacz i Bronisław Wołkowicz z ASP
w Krakowie.
W maju tego samego roku odbyła się wystawa
Grupy Krakowskiej, reklamowana jako wystawa
sztuki nowoczesnej, ze współudziałem prof. Leona
Chwistka. Jednak wbrew temu co anonsował oko-
licznościowy afisz i co podali autorzy PoMr/ego ży-
c/<3 ar/yy/yczMggo jako pewnik, wybitny matematyk
a zarazem artysta nie tylko, że nie przyjechał na
otwarcie wystawy, ale nie pokazał na niej również
żadnej ze swoich prac malarskich. Natomiast w eks-
pozycji udział wzięli: Sasza Bronder, Zygmunt Gą-
siorowski, Berta Grunberg, Franciszek Jażwiecki,
Leopold Lewicki, Adam Marczyński, Stanisław
Osostowicz, Jonasz Stem, Eugeniusz Waniek i Hen-
ryk Wiciński. Wystawa doszła do skutku dzięki po-
wiązaniom rodzinnym Osostowicza, którego brat
Jerzy należał do elity miejscowej inteligencji, był
współpracownikiem „Życia Krzemienieckiego".
Także w roku następnym (1935) mieszkańcy
Krzemieńca mieli okazję do spotkania z aktualnymi
tendencjami w sztuce polskiej. Komisja Sztuk Pla-
stycznych doprowadziła bowiem do zorganizowania
wystawy prac członków Związku Zawodowego Ar-
tystów Plastyków z Krakowa, na której - obok po-
kazujących po raz drugi swoje prace członków Gru-
py Krakowskiej - zademonstrowano również lokal-
nej społeczności obrazy: Eugeniusza Gepperta,
Juliusza Stadnickiego, Jana Sokołowskiego, Karola
Larischa, Seweryna Boraczoka, Zofii Wielowiey-
skiej i Henryka Gottlieba.
Wyjątkowo obfity w wystawy był rok 1937.1 tak
w marcu w Sali Kolumnowej Liceum pokazano ob-
razy Leona Ormezowskiego, Marka Szapiro i Eusta-
chego Wasilkowskiego, drzeworyty Włodzimierza
Wilkanowicza oraz fotografie Stanisława Sheybala,
w maju w Domu Społeczno-Turystycznym otwarto
objazdową wystawę ukraińskiego towarzystwa
„Spokij" z Warszawy, a w październiku ponownie
w Sali Kolumnowej Liceum zorganizowano wysta-
wę warszawskiego Związku Zawodowego Polskich
Artystów Plastyków, poprzedzoną odczytem Stani-
sława Szczepańskiego o estetyce widzenia.
Wydaje się jednak, że najciekawszym przedsię-
wzięciem, które przerosło oczekiwania organizato-
rów były letnie i wczesno jesienne plenery, które
zainicjowane w 1934, bardzo szybko wzbudziły za-
interesowanie twórców z różnych ośrodków życia
artystycznego ówczesnej Polski (m.in. z Warszawy,
Krakowa, Wilna, Lwowa, Poznania i Łodzi). Komi-
sja Sztuk Plastycznych zdobyła fundusze na stypen-
LECHOSŁAW LAMEŃSKI
& ÓAmA/aw O^oy^ow/cz, Scena uliczna w Krzemieńcu, oł. 793P, o/c/, p/ómo, 70 x P3 <rw,
w/. MMZCMW Narokowe we ILror/owń/
i Zygmunt Malinowski z ASP w Warszawie oraz Bo-
gusław Szwacz i Bronisław Wołkowicz z ASP
w Krakowie.
W maju tego samego roku odbyła się wystawa
Grupy Krakowskiej, reklamowana jako wystawa
sztuki nowoczesnej, ze współudziałem prof. Leona
Chwistka. Jednak wbrew temu co anonsował oko-
licznościowy afisz i co podali autorzy PoMr/ego ży-
c/<3 ar/yy/yczMggo jako pewnik, wybitny matematyk
a zarazem artysta nie tylko, że nie przyjechał na
otwarcie wystawy, ale nie pokazał na niej również
żadnej ze swoich prac malarskich. Natomiast w eks-
pozycji udział wzięli: Sasza Bronder, Zygmunt Gą-
siorowski, Berta Grunberg, Franciszek Jażwiecki,
Leopold Lewicki, Adam Marczyński, Stanisław
Osostowicz, Jonasz Stem, Eugeniusz Waniek i Hen-
ryk Wiciński. Wystawa doszła do skutku dzięki po-
wiązaniom rodzinnym Osostowicza, którego brat
Jerzy należał do elity miejscowej inteligencji, był
współpracownikiem „Życia Krzemienieckiego".
Także w roku następnym (1935) mieszkańcy
Krzemieńca mieli okazję do spotkania z aktualnymi
tendencjami w sztuce polskiej. Komisja Sztuk Pla-
stycznych doprowadziła bowiem do zorganizowania
wystawy prac członków Związku Zawodowego Ar-
tystów Plastyków z Krakowa, na której - obok po-
kazujących po raz drugi swoje prace członków Gru-
py Krakowskiej - zademonstrowano również lokal-
nej społeczności obrazy: Eugeniusza Gepperta,
Juliusza Stadnickiego, Jana Sokołowskiego, Karola
Larischa, Seweryna Boraczoka, Zofii Wielowiey-
skiej i Henryka Gottlieba.
Wyjątkowo obfity w wystawy był rok 1937.1 tak
w marcu w Sali Kolumnowej Liceum pokazano ob-
razy Leona Ormezowskiego, Marka Szapiro i Eusta-
chego Wasilkowskiego, drzeworyty Włodzimierza
Wilkanowicza oraz fotografie Stanisława Sheybala,
w maju w Domu Społeczno-Turystycznym otwarto
objazdową wystawę ukraińskiego towarzystwa
„Spokij" z Warszawy, a w październiku ponownie
w Sali Kolumnowej Liceum zorganizowano wysta-
wę warszawskiego Związku Zawodowego Polskich
Artystów Plastyków, poprzedzoną odczytem Stani-
sława Szczepańskiego o estetyce widzenia.
Wydaje się jednak, że najciekawszym przedsię-
wzięciem, które przerosło oczekiwania organizato-
rów były letnie i wczesno jesienne plenery, które
zainicjowane w 1934, bardzo szybko wzbudziły za-
interesowanie twórców z różnych ośrodków życia
artystycznego ówczesnej Polski (m.in. z Warszawy,
Krakowa, Wilna, Lwowa, Poznania i Łodzi). Komi-
sja Sztuk Plastycznych zdobyła fundusze na stypen-