DOI Heft:
Nr.4
DOI Artikel:Recenzje
DOI Artikel:Lameński, Lechosław: [Rezension von: Josef Pankiewicz, Josef Pankiewicz z Paryża nad Wisłę]
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.34904#0521
RECENZJE
5)!
9. ZńigwTw Krzemieniec. Widok miasta z Górą Bony, 7935, o/e/,
/j/ómo, 43 x 4d cw, z arcA/w^/j? .SGAwm Zj7(yAw<2jyczj?cgo
w KraŁowie
dia, przyznawane matarzom przez warszawski Insty-
tut Propagandy Sztuki. „Stypendysta mógł spędzić
w Krzemieńcu 4-5 tygodni, w zamian zobowiązany
był do ofiarowania jednego dzieła opartego na mo-
tywach krzemienieckich do zbiorów ZSO, które
w przyszłości miały się znaleźć w planowanym miej-
scowym Muzeum Sztuki. Komisja Sztuk Plastycz-
nych wspomagała też artystów przyjeżdżających
samodzielnie. Zapewniała im pomoc w zdobyciu
niedrogiej kwatery i utrzymania z 60-80 zł miesięcz-
nie. W związku z tym niejednokrotnie zwracała się
do mieszkańców, by fundowali prywatne stypendia,
przyjmując artystów na bezpłatną kwaterę i zapew-
niając utrzymanie"^.
W 1934 przyjechało do Krzemieńca siedmiu sty-
pendystów, w 1935 r. było ich dziesięciu, ale oprócz
nich do miasta nad Ikwą dotarło wówczas jeszcze
kolejnych trzydziestu malarzy Byli wśród nich m.in.:
Molly Bukowska, Helena Krowicka, Helena Zarem-
bianka, Bronisław Gniazdowski, Marian Trzebiński,
Romuald Zerych (z Warszawy), Sasza Blonder, Zyg-
munt Gąsiorowski, Berta Grunberg, Emil Krcha,
Hanna Krzetuska, Maria Makarówna, Adam Mar-
^ KONSTANTYNÓW, op. cit., s. 19.
czyński i Leo Schónker (z Krakowa), Wacław Dawi-
dowski i Czesław Wierusz-Kowalski (z Wilna),
Henryk Janicki i Roman Wilkanowicz (z Poznania),
a także Stanisław Kramarczyk (ze Lwowa) i Marek
Szapiro (z Łodzi). Dwa lata później (w 1937 r.) pra-
cowało w Krzemieńcu w okresie letnim już pięć-
dziesięciu plastyków.
Naturalnie plenerom towarzyszyły okoliczno-
ściowe wystawy (dwie), a na łamach prasy, nie tylko
lokalnego „Życia Krzemienieckiego" ale także wy-
dawanego w Krakowie „Głosu Plastyków", oraz
warszawskich „Arkad" i „Pionu" ukazywały się ar-
tykuły i wypowiedzi komentujące fenomen tego
wszystkiego co działo się ważnego w życiu arty-
stycznym tego małego, położonego z dala od dużych
ośrodków, miasta Ale na tym nie koniec ciekawych
inicjatyw ze strony ludzi i instytucji rozkochanych
w Krzemieńcu. Od 1936 r. zaczęło funkcjonować
(z ogromnym powodzeniem, aż do sierpnia 1939 r.)
Rysunkowe Ognisko Wakacyjne, na którego potrzeby
przygotowano obszerny i bardzo precyzyjny pro-
gram. Powstałe z inicjatywy niezastąpionego Stani-
sława Sheybala i pełniącego obowiązki kuratora
5)!
9. ZńigwTw Krzemieniec. Widok miasta z Górą Bony, 7935, o/e/,
/j/ómo, 43 x 4d cw, z arcA/w^/j? .SGAwm Zj7(yAw<2jyczj?cgo
w KraŁowie
dia, przyznawane matarzom przez warszawski Insty-
tut Propagandy Sztuki. „Stypendysta mógł spędzić
w Krzemieńcu 4-5 tygodni, w zamian zobowiązany
był do ofiarowania jednego dzieła opartego na mo-
tywach krzemienieckich do zbiorów ZSO, które
w przyszłości miały się znaleźć w planowanym miej-
scowym Muzeum Sztuki. Komisja Sztuk Plastycz-
nych wspomagała też artystów przyjeżdżających
samodzielnie. Zapewniała im pomoc w zdobyciu
niedrogiej kwatery i utrzymania z 60-80 zł miesięcz-
nie. W związku z tym niejednokrotnie zwracała się
do mieszkańców, by fundowali prywatne stypendia,
przyjmując artystów na bezpłatną kwaterę i zapew-
niając utrzymanie"^.
W 1934 przyjechało do Krzemieńca siedmiu sty-
pendystów, w 1935 r. było ich dziesięciu, ale oprócz
nich do miasta nad Ikwą dotarło wówczas jeszcze
kolejnych trzydziestu malarzy Byli wśród nich m.in.:
Molly Bukowska, Helena Krowicka, Helena Zarem-
bianka, Bronisław Gniazdowski, Marian Trzebiński,
Romuald Zerych (z Warszawy), Sasza Blonder, Zyg-
munt Gąsiorowski, Berta Grunberg, Emil Krcha,
Hanna Krzetuska, Maria Makarówna, Adam Mar-
^ KONSTANTYNÓW, op. cit., s. 19.
czyński i Leo Schónker (z Krakowa), Wacław Dawi-
dowski i Czesław Wierusz-Kowalski (z Wilna),
Henryk Janicki i Roman Wilkanowicz (z Poznania),
a także Stanisław Kramarczyk (ze Lwowa) i Marek
Szapiro (z Łodzi). Dwa lata później (w 1937 r.) pra-
cowało w Krzemieńcu w okresie letnim już pięć-
dziesięciu plastyków.
Naturalnie plenerom towarzyszyły okoliczno-
ściowe wystawy (dwie), a na łamach prasy, nie tylko
lokalnego „Życia Krzemienieckiego" ale także wy-
dawanego w Krakowie „Głosu Plastyków", oraz
warszawskich „Arkad" i „Pionu" ukazywały się ar-
tykuły i wypowiedzi komentujące fenomen tego
wszystkiego co działo się ważnego w życiu arty-
stycznym tego małego, położonego z dala od dużych
ośrodków, miasta Ale na tym nie koniec ciekawych
inicjatyw ze strony ludzi i instytucji rozkochanych
w Krzemieńcu. Od 1936 r. zaczęło funkcjonować
(z ogromnym powodzeniem, aż do sierpnia 1939 r.)
Rysunkowe Ognisko Wakacyjne, na którego potrzeby
przygotowano obszerny i bardzo precyzyjny pro-
gram. Powstałe z inicjatywy niezastąpionego Stani-
sława Sheybala i pełniącego obowiązki kuratora