DOI Heft:
Nr. 3-4
DOI Artikel:Frońska, Joanna: [Rezension von: Arkadiusz Adamczuk, Prawo i obraz w miniatorstwie średniowiecznym]
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.34475#0552
542
JONNA FROŃSKA
Autor wielokrotnie posługuje się tekstem wizytacji
Eudesa, arcybiskupa Rouen, z lat 1248-1269, które
owszem rzucają światło na problemy sufragana w tej
ważnej północno-francuskiej diecezji w okresie
konsolidacji Normandii z domeną królewską, ale
mówią nam niewiele o recepcji Gracjanskiego tek-
stu w Tuluzie ok. 1300. Wybór tego północnego tek-
stu dziwi zwłaszcza że tuluzańskie źródła sądowe
i administracyjne są stosunkowo dobrze zachowane.
Na zakończenie kilka słów należy się stronie wy-
dawniczej FAwa i ożwazn w We&zzo-
wzecznynn Książka jest bogato ilustrowana (131
ilustracji kolorowych i czarno-białych). Jakość ilu-
stracji jest jednak bardzo zróżnicowana, od stosun-
kowo dobrej jakości kolorowych fotografii rękopisu
lubelskiego po nieostre reprodukcje mikrofilmów
i fotokopii wykonanych z istniejących publikacji
(il. 93-102). Zwłaszcza w tym ostatnim wypadku pe-
wien niepokój budzą kwestie praw autorskich do re-
produkowanych ilustracji. Wiele zastrzeżeń budzi
również poziom edytorski książki. Nie tylko po-
prawność językowa oraz tłumaczenia z łaciny nie
pozostająbez zarzutu (np. wielokrotnie pojawiający
się czasownik «babuinare», średniowieczny neolo-
gizm pochodzący od słowa „babuinus", „małpa" lub
„groteska", jest wielokrotnie użyty jako rzeczow-
nik), ale również pojawiają się błędy w nazwiskach
(np. Andreas Fijał zamiast Fijal, Rusins zamiast Ru-
sius), obcych słowach i nazwach (np. Bibliotheque
municipal zamiast municipale), oraz niekonsekwen-
cje w zapisie imion własnych (np. średniowieczny
autor Iwon z Chartres, występuje raz jako Ivo, raz
jako Iwo) i obcych słów (explicit występuje obok
eksplicyt). Gdyby Autor rozważał dodanie erraty,
powinny się w niej znaleźć również drobne popraw-
ki merytoryczne, np. rękopis 2251 przechowywany
w Wiedniu zawiera Dfgasżnm Justynia-
na, a nie Kodeks (s. 115), a traktat De et n/zA
z-eńzzs* (s. 190) został już bardzo dawno definitywnie
odpisany Hugonowi od Św. Wiktora
JONNA FROŃSKA
Autor wielokrotnie posługuje się tekstem wizytacji
Eudesa, arcybiskupa Rouen, z lat 1248-1269, które
owszem rzucają światło na problemy sufragana w tej
ważnej północno-francuskiej diecezji w okresie
konsolidacji Normandii z domeną królewską, ale
mówią nam niewiele o recepcji Gracjanskiego tek-
stu w Tuluzie ok. 1300. Wybór tego północnego tek-
stu dziwi zwłaszcza że tuluzańskie źródła sądowe
i administracyjne są stosunkowo dobrze zachowane.
Na zakończenie kilka słów należy się stronie wy-
dawniczej FAwa i ożwazn w We&zzo-
wzecznynn Książka jest bogato ilustrowana (131
ilustracji kolorowych i czarno-białych). Jakość ilu-
stracji jest jednak bardzo zróżnicowana, od stosun-
kowo dobrej jakości kolorowych fotografii rękopisu
lubelskiego po nieostre reprodukcje mikrofilmów
i fotokopii wykonanych z istniejących publikacji
(il. 93-102). Zwłaszcza w tym ostatnim wypadku pe-
wien niepokój budzą kwestie praw autorskich do re-
produkowanych ilustracji. Wiele zastrzeżeń budzi
również poziom edytorski książki. Nie tylko po-
prawność językowa oraz tłumaczenia z łaciny nie
pozostająbez zarzutu (np. wielokrotnie pojawiający
się czasownik «babuinare», średniowieczny neolo-
gizm pochodzący od słowa „babuinus", „małpa" lub
„groteska", jest wielokrotnie użyty jako rzeczow-
nik), ale również pojawiają się błędy w nazwiskach
(np. Andreas Fijał zamiast Fijal, Rusins zamiast Ru-
sius), obcych słowach i nazwach (np. Bibliotheque
municipal zamiast municipale), oraz niekonsekwen-
cje w zapisie imion własnych (np. średniowieczny
autor Iwon z Chartres, występuje raz jako Ivo, raz
jako Iwo) i obcych słów (explicit występuje obok
eksplicyt). Gdyby Autor rozważał dodanie erraty,
powinny się w niej znaleźć również drobne popraw-
ki merytoryczne, np. rękopis 2251 przechowywany
w Wiedniu zawiera Dfgasżnm Justynia-
na, a nie Kodeks (s. 115), a traktat De et n/zA
z-eńzzs* (s. 190) został już bardzo dawno definitywnie
odpisany Hugonowi od Św. Wiktora