DOI Heft:
Nr. 3-4
DOI Artikel:Wardzyński, Michał: [Rezension von: Zofia Rozanow, Ewa Smulikowska, Zabytki sztuki Jasnej Góry]
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.34475#0561
POLEMIKI I RECENZJE
551
& JŹM/M GÓ/M, CofcTÓ/, pÓŹTJOfggg/Jgy/Au S*ń'ułoWU <7gł07Mg/<2 Urł<2(7p nawy g?ÓWT?g/', 772Ó-7 730,
wył. N/ńgD Tg77<2z P/wAorg z Jo/z<27Z7? AjRofr Ygńufzg/, /óó AL. Rh/Wzy/ACf, 200d
wszedł w skład realizatorów wrocławskiej fabryki
jezuickiej dopiero w 1727 r., drugi realizował w tym
czasie dekorację figurainą kaplicy Hochbergów we
Wrocławiu, a trzeci opuścił stolicę Śląska już
w 1723 r.23
Oryginalne, marmurowo-alabastrowe tabernaku-
lum tej nastawy (por. s. 35) wykonał w 1729 r. we
Wrocławiu pracujący tam na służbie kolegium
jezuickiego^ rzeźbiarz Franz Joseph Mangoldt
z Brna. Przekazy ikonograficzne potwierdzają jego
istnienie jeszcze w 1924 r., kiedy to z niewiadomych
przyczyn rozebrano je z inicjatywy samych zakonni-
ków, a pięć pochodzących z niego alabastrowych fi-
gur anielskich z mmm CńrAń trafiło do magazynu
klasztornego (il. 4-6). Autorki zinwentaryzowały je
tamże jako dzieła Karola Płukana z ok. 1926 r. (?)
AJG 193, s. 340 (zapisy z dni: 2 i 10 Xł 1725).
2' AJG 193, s. 343 (zapis z dnia 31 XII 1725); AJG 537,
s. 644 (zapis pod datą 15 VII 1726).
^ AJG 2149, s. 311-312.
22 Ludwig BURGEMEłSTER, „Die Hochbergsche Ka-
pelle bei der Vinzenzkirche", ócA/gAycńgf? Jbrzgń, 6,
1912, s. 174; Aldona KURKOWSKA, „Barokowa rzeźba
figuralna w bazylice jasnogórskiej", RńJgtyM TńMorń
21, 1959, nr 1, s. 128-129; WIĘCEK, op. cit.,
s. 72-73, il. 41-50; JAŚKIEWICZ, „Z dziejów mecena-
(por. s. 53). Po ich powtórnej identyfikacji przez pi-
szącego te słowa trafiły one ostatecznie w 2008 r. na
ekspozycję Muzeum 600-lecia Jasnej Góry w ba-
stionie św. Rocha22.
Nieprecyzyjne jest też zadatowanie na lata 1725-
1728 pary późnobarokowych ołtarzy przytęczowych
w kościele konwentualnym, które Autorki związały
z fundacją samego prowincjała o. Moszyńskiego
(por. s. 17, 35, ił. 127-138). W świetle archiwaliów
jasnogórskich w tym okresie w ani kościele ani
w pozostałych kaplicach nie wznoszono żadnych
ołtarzy - dopiero w latach 1728-1733, a ściśle za
przełożeństwa o. Anastazego Kiedrzyńskiego (1730-
1732) powstały usytuowane na zakończeniach naw
bocznych nastawy św. Jana Nepomucena (dziś św.
Jadwigi) i św. Łukasza (obecnie św. Józefa), dzieła
ńi..s. 377; Konstanty KALINOWSKI, Azgźńg ńarołc-
wn TM ó/ąsTu, Warszawa 1986, s. 125, 138, 145, 311;
JACKIEWICZ, op. cit., s. 351; WARDZYŃSKI, „Rzeź-
biarze i kamieniarze...", s. 584.
24 AJG 1231, ABMK mf 1707, Korespondencja o. Kon-
stantego Moszyńskiego. Listy od różnych osób, 1729,
s. 19. Por. JAŚKIEWICZ, „Z dziejów mecenatu...",
s. 351, przypis 13.
22 WARDZYŃSKI, „Rzeźbiarze i kamieniarze...", s. 584,
przypis 61.
551
& JŹM/M GÓ/M, CofcTÓ/, pÓŹTJOfggg/Jgy/Au S*ń'ułoWU <7gł07Mg/<2 Urł<2(7p nawy g?ÓWT?g/', 772Ó-7 730,
wył. N/ńgD Tg77<2z P/wAorg z Jo/z<27Z7? AjRofr Ygńufzg/, /óó AL. Rh/Wzy/ACf, 200d
wszedł w skład realizatorów wrocławskiej fabryki
jezuickiej dopiero w 1727 r., drugi realizował w tym
czasie dekorację figurainą kaplicy Hochbergów we
Wrocławiu, a trzeci opuścił stolicę Śląska już
w 1723 r.23
Oryginalne, marmurowo-alabastrowe tabernaku-
lum tej nastawy (por. s. 35) wykonał w 1729 r. we
Wrocławiu pracujący tam na służbie kolegium
jezuickiego^ rzeźbiarz Franz Joseph Mangoldt
z Brna. Przekazy ikonograficzne potwierdzają jego
istnienie jeszcze w 1924 r., kiedy to z niewiadomych
przyczyn rozebrano je z inicjatywy samych zakonni-
ków, a pięć pochodzących z niego alabastrowych fi-
gur anielskich z mmm CńrAń trafiło do magazynu
klasztornego (il. 4-6). Autorki zinwentaryzowały je
tamże jako dzieła Karola Płukana z ok. 1926 r. (?)
AJG 193, s. 340 (zapisy z dni: 2 i 10 Xł 1725).
2' AJG 193, s. 343 (zapis z dnia 31 XII 1725); AJG 537,
s. 644 (zapis pod datą 15 VII 1726).
^ AJG 2149, s. 311-312.
22 Ludwig BURGEMEłSTER, „Die Hochbergsche Ka-
pelle bei der Vinzenzkirche", ócA/gAycńgf? Jbrzgń, 6,
1912, s. 174; Aldona KURKOWSKA, „Barokowa rzeźba
figuralna w bazylice jasnogórskiej", RńJgtyM TńMorń
21, 1959, nr 1, s. 128-129; WIĘCEK, op. cit.,
s. 72-73, il. 41-50; JAŚKIEWICZ, „Z dziejów mecena-
(por. s. 53). Po ich powtórnej identyfikacji przez pi-
szącego te słowa trafiły one ostatecznie w 2008 r. na
ekspozycję Muzeum 600-lecia Jasnej Góry w ba-
stionie św. Rocha22.
Nieprecyzyjne jest też zadatowanie na lata 1725-
1728 pary późnobarokowych ołtarzy przytęczowych
w kościele konwentualnym, które Autorki związały
z fundacją samego prowincjała o. Moszyńskiego
(por. s. 17, 35, ił. 127-138). W świetle archiwaliów
jasnogórskich w tym okresie w ani kościele ani
w pozostałych kaplicach nie wznoszono żadnych
ołtarzy - dopiero w latach 1728-1733, a ściśle za
przełożeństwa o. Anastazego Kiedrzyńskiego (1730-
1732) powstały usytuowane na zakończeniach naw
bocznych nastawy św. Jana Nepomucena (dziś św.
Jadwigi) i św. Łukasza (obecnie św. Józefa), dzieła
ńi..s. 377; Konstanty KALINOWSKI, Azgźńg ńarołc-
wn TM ó/ąsTu, Warszawa 1986, s. 125, 138, 145, 311;
JACKIEWICZ, op. cit., s. 351; WARDZYŃSKI, „Rzeź-
biarze i kamieniarze...", s. 584.
24 AJG 1231, ABMK mf 1707, Korespondencja o. Kon-
stantego Moszyńskiego. Listy od różnych osób, 1729,
s. 19. Por. JAŚKIEWICZ, „Z dziejów mecenatu...",
s. 351, przypis 13.
22 WARDZYŃSKI, „Rzeźbiarze i kamieniarze...", s. 584,
przypis 61.