DOI Heft:
Nr. 3/4
DOI Artikel:Rewski, Zbigniew: Polski stolarz dekorator z XVIII w. i jego klientela
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.34477#0339
(8)
Polski stolarz dekorator z XVIII w. i jego klientela
319
Ryc. 209. Radzięcin. Kościół para-
fialny, ołtarz M.B.
czony w absydzie na wąskiej a wysokiej przestrzeni międzyokiennej, inny
jest w proporcjach oraz ogólnym charakterze. Możemy zrazu wątpić,
czy jego autor miał coś wspólnego z naszym wzornikiem. Zwracamy
skolei uwagę na dwa inne boczne ołtarze i porównywamy z rycinami.
Stosunkowo najbardziej zbliżony do ryciny jest ołtarz M. B. (ryc. 209),
jakkolwiek bardziej uproszczony w detalach a dołem ma odmienny układ
figur, gdyż ustawione są one nie między kolumnami, lecz po ich stronie
zewnętrznej. W rezultacie kompozycja jest bardziej rozłożysta w pro-
porcjach. Ołtarz św. Michała nie przypomina dokładnie żadnej ryciny
ołtarzy, lecz w ogólnej kompozycji i opracowaniu szczegółów wygląda na
dość swobodną kompilację, zaczerpniętą z kilku rycin. Z jednej pochodzi
środek z parą kolumn i aniołami na odcinkach przerwanego łuku, z innej
boczne części i wymyślna rama górnego obrazu ołtarzowego (ryc. 210).
Odmienny jest natomiast w wyrazie swej formy ołtarz główny. Więcej
architektoniczny niż dekoracyjny, w typie klasycyzującego późnego ba-
roku niż rokoka, które reprezentowane jest na rycinach. Zaobserwowane
w ołtarzu M. B. ustawienie figur na oddzielnych postumentach, przysta-
wionych do boków ołtarza występuje szczególniej wyraźnie w wielkim
ołtarzu, gdzie sprzyjał temu rozwiązaniu brak miejsca między kolumnami
oraz świadomie wyzyskany efekt przedstawienia akcji między figurami
a treścią obrazów ołtarzowych.
Chronologię obecnych ołtarzy zdobywamy w archiwum parafial-
nym. Inwentarz kościoła spisany w r. 1762 przy obejmowaniu pro-
bostwa przez ks. Wojewódzkiego, ur. 1729, dawnego proboszcza „Ko-
rytnickiego", ,,za prezentą Michała Craffa Butlera starosty Preńskie-
Polski stolarz dekorator z XVIII w. i jego klientela
319
Ryc. 209. Radzięcin. Kościół para-
fialny, ołtarz M.B.
czony w absydzie na wąskiej a wysokiej przestrzeni międzyokiennej, inny
jest w proporcjach oraz ogólnym charakterze. Możemy zrazu wątpić,
czy jego autor miał coś wspólnego z naszym wzornikiem. Zwracamy
skolei uwagę na dwa inne boczne ołtarze i porównywamy z rycinami.
Stosunkowo najbardziej zbliżony do ryciny jest ołtarz M. B. (ryc. 209),
jakkolwiek bardziej uproszczony w detalach a dołem ma odmienny układ
figur, gdyż ustawione są one nie między kolumnami, lecz po ich stronie
zewnętrznej. W rezultacie kompozycja jest bardziej rozłożysta w pro-
porcjach. Ołtarz św. Michała nie przypomina dokładnie żadnej ryciny
ołtarzy, lecz w ogólnej kompozycji i opracowaniu szczegółów wygląda na
dość swobodną kompilację, zaczerpniętą z kilku rycin. Z jednej pochodzi
środek z parą kolumn i aniołami na odcinkach przerwanego łuku, z innej
boczne części i wymyślna rama górnego obrazu ołtarzowego (ryc. 210).
Odmienny jest natomiast w wyrazie swej formy ołtarz główny. Więcej
architektoniczny niż dekoracyjny, w typie klasycyzującego późnego ba-
roku niż rokoka, które reprezentowane jest na rycinach. Zaobserwowane
w ołtarzu M. B. ustawienie figur na oddzielnych postumentach, przysta-
wionych do boków ołtarza występuje szczególniej wyraźnie w wielkim
ołtarzu, gdzie sprzyjał temu rozwiązaniu brak miejsca między kolumnami
oraz świadomie wyzyskany efekt przedstawienia akcji między figurami
a treścią obrazów ołtarzowych.
Chronologię obecnych ołtarzy zdobywamy w archiwum parafial-
nym. Inwentarz kościoła spisany w r. 1762 przy obejmowaniu pro-
bostwa przez ks. Wojewódzkiego, ur. 1729, dawnego proboszcza „Ko-
rytnickiego", ,,za prezentą Michała Craffa Butlera starosty Preńskie-