DOI Heft:
Nr. 1/2
DOI Artikel:Recenzje i sprawozdania
DOI Artikel:Jodkowski, Józef: [Rezension von: Kratkije soobszczenija o dokładach i polevych issledovanijach Instituta Istorii Materialnoj Kultury XIX, XX i XXII]
DOI Artikel:Białostocki, Jan: [Rezension von: Eric MacLagan, The Bayeux Tapestry - Jean Verrier, La Broderie de Bayeux, dite Tapisserie de la Reine Mathilde]
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.34477#0157
(19)
Recenzje
151
A. Karasev w pracy pt. Oboronitelnyje soorużenija Olvii omawia
wyniki badań obwarowań Olbii, która jest olbrzymią kopalnią zabytków
sztuki i kultury świata starożytnego. B. Grekov: Litejnoje i kuznecznoje
remesło u Skifov — to przegląd licznych wykopalisk scytyjskich, które
dają możność stwierdzenia, że Scytia była istotnie dla starożytnej Grecji
,,matką żelaza", jak utrzymuje autor, a rozwinięty przemysł żelazny ułat-
wiał w zdobywaniu wyrobów produkcji greckiej: amfor, szkła, ceramiki
i wyrobów jubilerskich.
I. Zeest w artykule pt. O tipach geraklejskich amfor — podaje cha-
rakterystykę (ilustrowaną) amfor heraklejsklch w ujęciu typologicznym.
N. Britova omawia ,,Obraz vsadnika ( —jeźdźca) na reliefach Frakii i Bo-
sfora", a N. Loseva: Fragment krasnofigurnogo kilika iz Fanagorii, —
znalezionego w 1938 r. (Kilik — greckie naczynie malowane). Pochodzi
z V w. przed Chr. N. Pogrebova w artykule pt. Frofon v iskusstwie sever-
nogo Priczernomorja v epochu archaiki — stwierdza, że wyobrażenie gry-
fów z głową orła lub lwa było powszechne w sztuce wybrzeża czarnomor-
skiego, szczególnie na Bosforze, w IV—III w. przed Chr. Poszczególne
zabytki jednak sięgają VI w. przed Chr. Zasadniczo znane są trzy typy
gryfów: 1) orientalistyczny, przednioazjatycki, 2) grecki i 3) scytyjski
(zwierzęcy). A. Mancewicz omawia „Szejnyje ubory skifskogo perioda"
(Ozdoby szyi w okresie scytyjskim). N. Merpert w rozprawie pt. Akiniak
z kogtevidnym naverszijem — podaje opis krótkiego miecza scytyjskiego
(całość z rękojeścią —51,5 cm) czyli akinaku, pochodzącego z IV—V w.
przed Chr.
W omawianych zeszytach zupełny jest brak wiadomości z terenów,
graniczących z Polską. Wyjątkiem poniekąd są dwa artykuły, umieszczo-
ne w jednym z poprzednich zeszytów (XI), a mianowicie W. i H. Hołubowi-
czów: Krivoj gorod — Vilno i: Sławianskije poselenija pravobereżnoj Dis-
ny v Vilejskom okrugie BSSR.
W jednym też z poprzednich zeszytów (XVIII) znajdujemy pracę
z zakresu konserwacji ceramiki, a mianowicie: A. Kirjanov. O klee dla
restavracji drevnej keramiki. y. . y ,, , .
Eric MacLAGAN, The Bayeux Tapestry, The King Penguin Books,
London and New York, I wyd. 1943, II wyd. zrewidowane 1945.
Jean VERRIER, La Broderie de Bayeux, dite Tapisserie de la Reine
Mathilde; reproduction integrate au cinquieme de l'original, acc. de huit
planches en couleurs. Editions ,,Tel", 1946.
Wyszywana opona z katedry w Bayeux (będziemy ją nazywać tra-
dycyjnie choć błędnie — tkaniną) związana jest raz na zawsze z polityką.
Powstała w okresie 1070—1090 jako dokument mający, m. i. służyć apo-
logii normandzkich najeźdźców po podboju Anglii, a wypływa na widow-
nię zazwyczaj w okresie zasadniczych wydarzeń natury politycznej.
W 1803 r. Napoleon sprowadza ją do Paryża zainteresowany treścią utwo-
ru w związku zapewne z projektowaną inwazją Wielkiej Brytanii.
Spadkobiercy idei cesarza — Niemcy w latach ostatniej wojny wie-
lokrotnie interesowali się tym ,,filmem propagandowym"; tkaninę nawi-
niętą na bęben i ukrytą w lochu — początkowo w Bayeux, a następnie
w Le Mans i wreszcie w Paryżu, — każą sobie pokazywać uczeni i ofice-
rowie niemieccy, dokonują też wielu fotografii. W dramatycznych dla
Paryża dniach sierpniowych 1944 r. dzięki dyplomatycznym manewrom
Recenzje
151
A. Karasev w pracy pt. Oboronitelnyje soorużenija Olvii omawia
wyniki badań obwarowań Olbii, która jest olbrzymią kopalnią zabytków
sztuki i kultury świata starożytnego. B. Grekov: Litejnoje i kuznecznoje
remesło u Skifov — to przegląd licznych wykopalisk scytyjskich, które
dają możność stwierdzenia, że Scytia była istotnie dla starożytnej Grecji
,,matką żelaza", jak utrzymuje autor, a rozwinięty przemysł żelazny ułat-
wiał w zdobywaniu wyrobów produkcji greckiej: amfor, szkła, ceramiki
i wyrobów jubilerskich.
I. Zeest w artykule pt. O tipach geraklejskich amfor — podaje cha-
rakterystykę (ilustrowaną) amfor heraklejsklch w ujęciu typologicznym.
N. Britova omawia ,,Obraz vsadnika ( —jeźdźca) na reliefach Frakii i Bo-
sfora", a N. Loseva: Fragment krasnofigurnogo kilika iz Fanagorii, —
znalezionego w 1938 r. (Kilik — greckie naczynie malowane). Pochodzi
z V w. przed Chr. N. Pogrebova w artykule pt. Frofon v iskusstwie sever-
nogo Priczernomorja v epochu archaiki — stwierdza, że wyobrażenie gry-
fów z głową orła lub lwa było powszechne w sztuce wybrzeża czarnomor-
skiego, szczególnie na Bosforze, w IV—III w. przed Chr. Poszczególne
zabytki jednak sięgają VI w. przed Chr. Zasadniczo znane są trzy typy
gryfów: 1) orientalistyczny, przednioazjatycki, 2) grecki i 3) scytyjski
(zwierzęcy). A. Mancewicz omawia „Szejnyje ubory skifskogo perioda"
(Ozdoby szyi w okresie scytyjskim). N. Merpert w rozprawie pt. Akiniak
z kogtevidnym naverszijem — podaje opis krótkiego miecza scytyjskiego
(całość z rękojeścią —51,5 cm) czyli akinaku, pochodzącego z IV—V w.
przed Chr.
W omawianych zeszytach zupełny jest brak wiadomości z terenów,
graniczących z Polską. Wyjątkiem poniekąd są dwa artykuły, umieszczo-
ne w jednym z poprzednich zeszytów (XI), a mianowicie W. i H. Hołubowi-
czów: Krivoj gorod — Vilno i: Sławianskije poselenija pravobereżnoj Dis-
ny v Vilejskom okrugie BSSR.
W jednym też z poprzednich zeszytów (XVIII) znajdujemy pracę
z zakresu konserwacji ceramiki, a mianowicie: A. Kirjanov. O klee dla
restavracji drevnej keramiki. y. . y ,, , .
Eric MacLAGAN, The Bayeux Tapestry, The King Penguin Books,
London and New York, I wyd. 1943, II wyd. zrewidowane 1945.
Jean VERRIER, La Broderie de Bayeux, dite Tapisserie de la Reine
Mathilde; reproduction integrate au cinquieme de l'original, acc. de huit
planches en couleurs. Editions ,,Tel", 1946.
Wyszywana opona z katedry w Bayeux (będziemy ją nazywać tra-
dycyjnie choć błędnie — tkaniną) związana jest raz na zawsze z polityką.
Powstała w okresie 1070—1090 jako dokument mający, m. i. służyć apo-
logii normandzkich najeźdźców po podboju Anglii, a wypływa na widow-
nię zazwyczaj w okresie zasadniczych wydarzeń natury politycznej.
W 1803 r. Napoleon sprowadza ją do Paryża zainteresowany treścią utwo-
ru w związku zapewne z projektowaną inwazją Wielkiej Brytanii.
Spadkobiercy idei cesarza — Niemcy w latach ostatniej wojny wie-
lokrotnie interesowali się tym ,,filmem propagandowym"; tkaninę nawi-
niętą na bęben i ukrytą w lochu — początkowo w Bayeux, a następnie
w Le Mans i wreszcie w Paryżu, — każą sobie pokazywać uczeni i ofice-
rowie niemieccy, dokonują też wielu fotografii. W dramatycznych dla
Paryża dniach sierpniowych 1944 r. dzięki dyplomatycznym manewrom