DOI issue:
Nr. 3/4
DOI article:Wiliński, Stanisław: Sprawozdanie z inwentaryzacji zabytków sztuki powiatu świebodzińskiego
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.34477#0372
352
Stanisław Wiliński
(13)
Ryc. 229. Lubrza. Nieistniejący dom podcieniowy ze Świebodzina.
zarówno w scenie środkowej jak i na bocznych skrzydłach postacie świę-
tych pochodzą ze znacznie wcześniejszego okresu, bo z pocz. XV w. Cały
komplet rzeźb wmontowano z dużym wyczuciem kompozycyjnym w ołtarz
po r. 1500. Tryptyk św. Dziewic z Radoszyna (po r. 1500) posiada również
wyraźny charakter produkcji artystycznej Dolnego Śląska (ryc. 231).
Zwłaszcza figura Madonny z Klępska, a także św. Dziewic, zbliżone są
bardzo do rozwiązań formalnych cechujących oeuvre wrocławskiego mi-
strza Jakuba Beinhardta. Tryptyki wymienione powstały w pocz. XVI w.,
w okresie wzmożonej działalności artystycznej na terenie pow. świebo-
dzińskiego, zarówno na polu budownictwa jak i w innych dziedzinach
Dziełem warsztatu środkowo odrzańskiego rozwijającego swą naj-
żywszą działalność we Frankfurcie n/O jest późnogotycki tryptyk z r. 1556
w farze świebodzińskiej.
Z rzeźby architektonicznej przetrwały do ostatnich czasów dwa tylko
fragmenty. Są to figuralne konsole (2-ga poł. XVI w.) z fary sulechowskiej.
Z okazów renesansowej rzeźby gros stanowią nagrobkowe płyty ka-
mienne. I one nie wyłamują się z dolno śląskich ujęć. Jako dzieła raczej
seryjne nie osiągają wyższej wartości. Płyty wyobrażają postacie stojące
frontalnie ,pełne hieratyzmu o tendencjach gloryfikacyjnych. Innym
ujęciem wyróżnia się nagrobek dziecięcy z piaskowca (1-sza poł. XVII w.),
w Szczańcu z herbem Stencz: prymitywny, nie pozbawiony uroku roz-
wiązań niderlandzkich, mających rodowód stylistyczny w twórczości Cor-
nelisa Florisa.
Z oeuvre rzeźby sepulkralnej wyróżniają się płyty z XVIII w., na
których najczęściej w kartuszu rokokowym o zgrabnym rysunku umiesz-
czone są legendy epitafijne. (Ojerzyce, Raków, Świebodzin).
Wyższa klasą od omówionych zabytków odznacza się rzeźba rokokowa,
wśród której naczelne miejsce zajmuje ołtarz Immaculaty w farze Swie-
bodzińskiej (ok. r. 1740), ujawniający zależności śląskie. Z prawdopo-
dobieństwem odnieść można powstanie tego zabytku z oddziaływaniem
opactwa paradyskiego, w którym w tym czasie powstaje monumen-
talny główny ołtarz. W tym samym kościele przy filarach znajdują się
Stanisław Wiliński
(13)
Ryc. 229. Lubrza. Nieistniejący dom podcieniowy ze Świebodzina.
zarówno w scenie środkowej jak i na bocznych skrzydłach postacie świę-
tych pochodzą ze znacznie wcześniejszego okresu, bo z pocz. XV w. Cały
komplet rzeźb wmontowano z dużym wyczuciem kompozycyjnym w ołtarz
po r. 1500. Tryptyk św. Dziewic z Radoszyna (po r. 1500) posiada również
wyraźny charakter produkcji artystycznej Dolnego Śląska (ryc. 231).
Zwłaszcza figura Madonny z Klępska, a także św. Dziewic, zbliżone są
bardzo do rozwiązań formalnych cechujących oeuvre wrocławskiego mi-
strza Jakuba Beinhardta. Tryptyki wymienione powstały w pocz. XVI w.,
w okresie wzmożonej działalności artystycznej na terenie pow. świebo-
dzińskiego, zarówno na polu budownictwa jak i w innych dziedzinach
Dziełem warsztatu środkowo odrzańskiego rozwijającego swą naj-
żywszą działalność we Frankfurcie n/O jest późnogotycki tryptyk z r. 1556
w farze świebodzińskiej.
Z rzeźby architektonicznej przetrwały do ostatnich czasów dwa tylko
fragmenty. Są to figuralne konsole (2-ga poł. XVI w.) z fary sulechowskiej.
Z okazów renesansowej rzeźby gros stanowią nagrobkowe płyty ka-
mienne. I one nie wyłamują się z dolno śląskich ujęć. Jako dzieła raczej
seryjne nie osiągają wyższej wartości. Płyty wyobrażają postacie stojące
frontalnie ,pełne hieratyzmu o tendencjach gloryfikacyjnych. Innym
ujęciem wyróżnia się nagrobek dziecięcy z piaskowca (1-sza poł. XVII w.),
w Szczańcu z herbem Stencz: prymitywny, nie pozbawiony uroku roz-
wiązań niderlandzkich, mających rodowód stylistyczny w twórczości Cor-
nelisa Florisa.
Z oeuvre rzeźby sepulkralnej wyróżniają się płyty z XVIII w., na
których najczęściej w kartuszu rokokowym o zgrabnym rysunku umiesz-
czone są legendy epitafijne. (Ojerzyce, Raków, Świebodzin).
Wyższa klasą od omówionych zabytków odznacza się rzeźba rokokowa,
wśród której naczelne miejsce zajmuje ołtarz Immaculaty w farze Swie-
bodzińskiej (ok. r. 1740), ujawniający zależności śląskie. Z prawdopo-
dobieństwem odnieść można powstanie tego zabytku z oddziaływaniem
opactwa paradyskiego, w którym w tym czasie powstaje monumen-
talny główny ołtarz. W tym samym kościele przy filarach znajdują się