Zakład Architektury Polskiej i Historii Sztuki <Warschau> [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki i Kultury (11.1949)

(6)

Kościół drewniany w Komborni

363



to
—i


Ryc. 238. Przekrój poprzeczny.

Ryc. 239. Fasada główna.

tej skądinąd wiadomo, że wybudowano ją w r. 1736. Protokół następnej
z kolei wizytacji z r. 1756 przynosi następujący opis zabytku: ,.Kościół stary
w dobrym stanie, dokoła podmurowany na tramach nowych dębowych,
ściany częściowo kotwami żelaznymi umocnione, sygnatura blachą nową
białą obita. Te wszystkie poprawki z ostatnich czterech lat".
Wkońcu pod r. 1775 znajdujemy notatkę o trzech nowych ołtarzach,
które wystawione zostały po usunięciu pięciu dawnych. Odnośny przekaz
źródłowy wymienia ,,1) ołtarz wielki przed kilku laty wystawiony,
niebiesko malowany, rzeźby złocone, obraz koronacji M. B. czyli Pocie-
szenia M. B. na płótnie malowany z sukienką srebrną, na zasuwie św.
Marcin, u góry św. Jan Nepomucen, 2) po stronie ewangelii ołtarz św.
Anny Samotrzeć, na zasuwie św. Tekla, u góry Narodzenie N. P. Marii,
3) nowy w tym roku wykonany ołtarz po stronie epistoły stolarskiej roboty
z obrazem św. Józefa z małym P. Jezusem, na zasuwie św. Walenty °)".
Wiek XIX nie wprowadził poważniejszych zmian w kościele. Przy-
była tylko w roku 1855 kaplica grobowa Urbańskich, dobudowana do po-
łudniowej ściany prezbiterium, naprzeciw wejścia do zakrystii, a nadto
wnętrze zostało na nowo pomalowane. Z początkiem bieżącego stulecia

Przytoczone powyżej informacje historyczne zawdzięczam uprzejmości Ks.
prałata Dr Jana Kwolka, dyrektora Archiwum Diecezjalnego w Przemyślu, który
przeprowadził w tej sprawie kilka lat przed wojną specjalne poszukiwania źródłowe,
za co mu na tym miejscu składam najbardziej uprzejme wyrazy podziękowania.