DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.1977#0113
95 Digeſtorum Liber primus. Tit. xvj. 96
ſuſporeſt accipere xenia, id eſt munera. nam non debet ex to-
to abſtinere: nec excedere modum in accipiendo. & hoe idem
quidam Imperatores per ſuam epiſtola reſcripſerunt nec obſtar
a Sui. Ita ſ vos dilexi, vos vtique honoraui, & ab inimicis
defendi.ACCVRSIVS.
a egouis b Oecumant. dicens Nolo quod auocemini a à negoris ve-
quucuu graue.
finatoribuãs.
c Exciperet hac ſunt
de verbis ſuis. Accvn-
d Atusid eſt actio-
nes, & egoriationes
corum. ACevRS.
e T Cõſuudinem.Not.
t Conſuedi- de vi b, & auctoritate
us painiau& nuſieeudiui ſee
O* d. l. ſi in aliquam, &
autorits hoe eſt quando proba-
bilis: ſecus ſi improba-
Scateros. & in authen,
ve nullë iudi Sj. colix.
ACCVR.
eataproer F DaDet. L poreſt
tt. & cconar per legem ve ve jeode ſo-
Pia uae ie rs peut S La aute.
Aiberinr lat pratorS j’ & ſie po-
nitur j de leg-il. ſi quis
ſerums. fiinter. nfn.
S J. herdimitu.
Ii j- repn& j- nper
l au.ap lſie cctrà
x I eſ accetpoteſt, pro debet poui-
ſus per cont- turvt . de peda i i.
nentem. in fin, & j. mad. lſi
ta ſtarmi mmdduuaras & jqui
aionein per praditt.;
4. pn. & J. de quirea
aundom iu oaeur.l.j.
g. namſſus. hodie
contt. vt dicetur j. .
poxi.
h Naaceiſeatur. alij
ez, &e & quod ſubiicit
hie. eſt interpoſitio.
Siej. de e¬
as plus iuru. ſed argu.
DDre anuis contra d’infrà de ãe-
nt qudné quir ir de Lnont eſt.
rideſtume ie Gdeudamnooſ-
iopoleon E. ficere non e reuoca-
pheſuam, erant re, licét datio nou te-
auie i iſt muesiti t e d danaàe
liceſi tot fiue. Item no, actus
aurerpies, ciudhmoe e ia per-
EE, avr denti: vt j. communia
Qui non re pra lfinan fine. Item
noxt ile not. ratihabitiohen i
ionentean non retrotrahl: ve jde
afirmnare v bis, qu ’o infa qquia
Ratibabitio ergoin prin.
pi ſer eV Lliquande
rorabinur, &Aetſſari
mndito tou ie ſpeciahis erat hie ca-
artre ur ſus nonvt?.
zAberii. lprou inn fi. Sed hodie
rDelegue an vicarium t, ſiue dele-
vqãdo poſr garum ſiue legatu con-
i preronſil Mruit, cim iſe non-
à nu le ee re dun veuie,v ll ſiipe-
re de praminei, teſt, erit de prouincia;
& ommiu quia omnia poreſt, qua
pre ipſe proconſul prateri
mm eeieer mortis ilationen, &
E, aoi app membri abſeiſionene
du rriu- v in auxhemtie de coua-
, qu mis toribus.S. ad hoc prohibe-
mus cotix.
? Viurij po-
peſtamm m.
brum abein-
dere e ponà
bilisvt Cda vſur aos.
l Sit. reſpon certé bene poreſt.
Olnt. CASVS. Hie diuit, quod proconſul poſtquan
murautrit prouineéaan ſoi decrean , poreſt mandare leg-
ſtris, quod grane eſt: vt jquemad refturd ſi quis ex
dationem aliquam ſui a: ſi qua
ei familiaritas ſit cum prouin-
cialibus, vel coniunctio: & ma-
xime excuſantis, ne publicè, vel
priuatim occurrant l ei
enim congruẽs, vt vnuſquiſque
in ſua parria eum exciperet e.
4 Recté autem, & ordine fa-
ciet, ſi edictum deceſſori ſuo
miſerit, ſigniſicétque qua die
fines ſit ingreſſurus. plerumque
enim incerta hac, & inopinata
turbant prouinciales, & actusd
impediut.5. JIngreſſum etiam
hoc eum obſeruare oportet, vt
per eam partem prouinciam in-
grediatur, per quam ingredi
moris eſt: & quas Græcia mu-
uas * appellat, ſiue xaramr j
obſeruare, in quam primum ci-
uitatem vehiat, vel applicer. Ma-
ni enim facient prouinciales
eruati ſai conſietudinenm
iſtam, & huiuſmodi prarogati-
uas. Quedam prouinciæ etiam
hoc habent, vt per mare in eam
prouinciam procõſul veniat:vt
Aſia ſeilicet, vſque adeo vt im-
erator noſter Antoninus Au-
guſtus ad deſideria Aſianorum
reſcripſit proconſuli neceſſita-
tem impoſitam per mare Aſiam
applicare: T puoncoriors,
primã attingere.6. 5 Poſt hac
ingreſſus prouinciam, mandare
iuriſdictionem legato ſuo de-
bet fnec hoc ante facere, quam
fuerit prouinciam ingreſſus g.
Eſt enim perquam abſurdum,
antequam ipſe iuriſdictionem
nanciſcatur , (nec enim prius
ei comperit, quam in eam pro-
uinciam venerit) alij eam man-
dare, quam non habet. Sed ſi &
anté fecerit, & ingreſſus pro-
uinciam, in eadem voluntate
fuerit: credendumi eſt videri
legatû habere inriſdictionem,
non exinde, ex quo mandara
eſt:ſed ex quo prouinciam pro-
conſul ingreſſus eſt.
V. PAPINIANVS Ibro prime
Quastionum.
quod proconſul non poreſt emere, vel munus accipere, vel d¬
num, nam appellatione doni, vel muneris, xenia non conti-
Alquando mandare luunr-
dictionem proconſul po-
teſt, etſi nondum in prouinciam.
peruenerit. quid enim ſi neceſ-
ſariam l moram in itinere pa-
tiatur: maturiſſime autem le-
gatus in prouinciam peruentu-
rus ſit l
Proconſul poteſt, quantum ad co-
gnitionem, cauſas meri imperi ſuo
legate committere: non quantum
ad deciſionem, & proconſul non de-
bet paſſim xenia recipere, lcet quan-
doque poſſit: non tamen ea, qua in
munus tranſeunt. hoc dicit vſque
ad finem. BART.
VI VLPIANS libro primo de
offcis proconſulis.
Olet etiã cuſtodiarum co-
gnitionem mandare legatis:
ſcilicet vt præauditas cuſtodias
ad ſe n remittant: vt innocen-
tem ipſe liberet e. ſed hoc ge-
nus mandati P extraordinarium
eſt nec enim poteſt quis gla-
dij poreſtatemr ſibi datam, vel
cuius alterius coërcitionis l ad
alium transferre: nec liberandi
igirur teos ius, cum accuſari
apud eumnon poſſint.r. JSi-
cut autem mandare iuriſdictio-
nem, vel non mandare, eſt in ar-
bitrio proconſulisrita adimereu
mandatam iuriſdictionem licet
quidem proconſuli, non au-
tem debet * inconſulto prin-
cipe hoc facere, 2. 5 Legatos
non oporter principem r con-
ſuderes ſolere proconſſlen ſum
& is ad conſultationes lega-
torm debebit reſpondere t.
3. J Non vero in totum xeniis
abſtinere debebit proconſuleſed
modum * adiicere: vr neque
morosè in totum abſtinçat, ne-
que auaré modum xeniorum
excedat! quam rem diuus Seue-
rus, & imperator Antoninus
elegantiſſimé epiſtula ſunt mo-
derati:cuius epiſtolæ verba hac
ſunt: Quantum ad xenia perti-
net, audi quid ſentimus: Verus
eius, eui man..
ren remouet, li
Li. Sj Secundum, quia ſuſpectum tuto-
alius delegatus de remouendo tantum co-
gmoſcat: veinfià de ſupect. tut ljs demus eeſié an autem non
uentur. 5. Vltimô di-
cit, quod proconſul nõ
debet cogere homines
ad dandum xenia. VI-
VIANVS.
m Cuſtodiarumid a
eſt cuſtoditarum perſo-
narumevt ſie beontinẽs
ponatur pro contento.
ie expone ſtaim, vt
praauditas cuftodias, id
eſt cuſtoditas perſonas,
& tûe legatus façier ea,
que dicuntur C.de cuſto.
reo l fi& Cd, de epiſe.
aud lLiudices. 2. Vel dle
cuſtodiarõ proprié po-
ni. nam & ipſi euſto-
des ſunt puniendi ſi de-
inquant in cuſtodien-
do, vt jds cuſtreois
ceri. & l. milites.
CVRS.
n Ad ſeiad procon-
ſulem.
an ouſoii
pro cuſtodiis,
zanodiens.
bus perſonis.
tMetonymia.
o Libert. vel con-
demnet nocẽtemquod
non t poreſt facere le-
gaus:vv Jjodl ſi quid.
3 ds regulis irr: .
nemo pot& j-de offi-
cu as, cui mandata eſt
iuiidiio l 1-in fine.
p4 Mandatis, delega-
tionisACCVR.
Extraordinarium.
ſpeciale eſt.
1 Poſſtatemid d eſt
merum imperium, c¬
CVAS.
Corcitmis etiam
ad cognoſcendum, oiſi
in ho legato: vr diii
ſed in alio legato tran-
ſir modica coërcitiorvt
Jde ofeius, cui man eſt
laeuia t ſ ia me m ar
que ſit merum, vel mix-
tum imperiumevt hie.
t Non poſſint. Imô
poteſt éave o qua s Accuſaui
eſt contr Sol non po quis apud de-
eſt vr iuditceeporeſt vt learuns an&
audiat, & proconſulirez quartnus por-
erat: ur ibi, & ſupra e
proxt. Item videtur
quod poſit f indicare fDelegaus a
legatus: ſieur facit in poit udieare
oeet roorei vr j E auſ ei Euſr vi
d ſſſtedtaut ſuſiet dar e hos nm-
mus. & ſt. de ſupet netnm modo
tul. jjque eſt contrà.
Solin legau & por d
conſulis duo ſpecialia
ſunt. Primum, quia de
omni crimine cogn- peciaia ha-
ſeit: vt hie dicirur: li¬ beu cognoſcit
cét alius delegatns non de omni ri-
poſit, niſ in caſi ne mine: & re
ceſitaris A, ve j de et iſee-
n Neceſſiatis
caula deeg-
tus, etiam A n6
e Legaus cõ-
demnare no-
centé non po-
teſt, licét poſ-
ſit abſoluere.
d Poteſtas pre
mero impe-
rio.
3 Legaus
proeoſuiis duo
nortis ifeere tis, vt ipſi legati audiant cuſtoditos, vel ipſos cuſtodes. Et poſt-
pui poſenr quam audiuerint, quod ipſi legati remittant ad proconſulem,ve
. ipſe proconſul damnet, vel abſoluat, quaſi dieat, legari procon-
ſulis poſſunt cognoſcere de criminibus: ſed proconſul ſenten-
tiabit & eſt hie ſpecialernam aliàs non poteſt quis gladij pote-
ſtarem alij mandare. 2. Secundô dicit, quod proconſul poreſt
adimere iuriſdictionem ſuo legato, cum conſenſu tamen prin-
cipis: & dare poteſt. a. Terio dicit, quod legari proconſulis ſi
dubitant in aliquo, ipſum proconſulen conſulere debent non
prineipem. 4. Quart, in ſed interdum dicitur quod procon-
proconſule, de
erimine co-
moſcit.
autem vr rmoueat? vt imfrà ad TurilljSSſufpeti.
n TLra mmeate Ta aopil pSſait.
r t Debe, honeſtate: poreſt tamen, v pradiximus prori-
me, & in auhen. de iudi S ſ vvurô iudex oll jvjie Cde pignor.
lvj.
y Prmipem, quia ſic fieret per ſalmn, quod per gradus fieri
abet, ve j al apul laper re x Auer & l qun nd d m.
pri. Sſit tibi quoque coliy.AACCVRS.
2 T epondere, de iure cum conſilio ſapientum, cum ipſe ſit
laicus: non de facto: be j de iudi um j 5j.
2 Votus
ſuſporeſt accipere xenia, id eſt munera. nam non debet ex to-
to abſtinere: nec excedere modum in accipiendo. & hoe idem
quidam Imperatores per ſuam epiſtola reſcripſerunt nec obſtar
a Sui. Ita ſ vos dilexi, vos vtique honoraui, & ab inimicis
defendi.ACCVRSIVS.
a egouis b Oecumant. dicens Nolo quod auocemini a à negoris ve-
quucuu graue.
finatoribuãs.
c Exciperet hac ſunt
de verbis ſuis. Accvn-
d Atusid eſt actio-
nes, & egoriationes
corum. ACevRS.
e T Cõſuudinem.Not.
t Conſuedi- de vi b, & auctoritate
us painiau& nuſieeudiui ſee
O* d. l. ſi in aliquam, &
autorits hoe eſt quando proba-
bilis: ſecus ſi improba-
Scateros. & in authen,
ve nullë iudi Sj. colix.
ACCVR.
eataproer F DaDet. L poreſt
tt. & cconar per legem ve ve jeode ſo-
Pia uae ie rs peut S La aute.
Aiberinr lat pratorS j’ & ſie po-
nitur j de leg-il. ſi quis
ſerums. fiinter. nfn.
S J. herdimitu.
Ii j- repn& j- nper
l au.ap lſie cctrà
x I eſ accetpoteſt, pro debet poui-
ſus per cont- turvt . de peda i i.
nentem. in fin, & j. mad. lſi
ta ſtarmi mmdduuaras & jqui
aionein per praditt.;
4. pn. & J. de quirea
aundom iu oaeur.l.j.
g. namſſus. hodie
contt. vt dicetur j. .
poxi.
h Naaceiſeatur. alij
ez, &e & quod ſubiicit
hie. eſt interpoſitio.
Siej. de e¬
as plus iuru. ſed argu.
DDre anuis contra d’infrà de ãe-
nt qudné quir ir de Lnont eſt.
rideſtume ie Gdeudamnooſ-
iopoleon E. ficere non e reuoca-
pheſuam, erant re, licét datio nou te-
auie i iſt muesiti t e d danaàe
liceſi tot fiue. Item no, actus
aurerpies, ciudhmoe e ia per-
EE, avr denti: vt j. communia
Qui non re pra lfinan fine. Item
noxt ile not. ratihabitiohen i
ionentean non retrotrahl: ve jde
afirmnare v bis, qu ’o infa qquia
Ratibabitio ergoin prin.
pi ſer eV Lliquande
rorabinur, &Aetſſari
mndito tou ie ſpeciahis erat hie ca-
artre ur ſus nonvt?.
zAberii. lprou inn fi. Sed hodie
rDelegue an vicarium t, ſiue dele-
vqãdo poſr garum ſiue legatu con-
i preronſil Mruit, cim iſe non-
à nu le ee re dun veuie,v ll ſiipe-
re de praminei, teſt, erit de prouincia;
& ommiu quia omnia poreſt, qua
pre ipſe proconſul prateri
mm eeieer mortis ilationen, &
E, aoi app membri abſeiſionene
du rriu- v in auxhemtie de coua-
, qu mis toribus.S. ad hoc prohibe-
mus cotix.
? Viurij po-
peſtamm m.
brum abein-
dere e ponà
bilisvt Cda vſur aos.
l Sit. reſpon certé bene poreſt.
Olnt. CASVS. Hie diuit, quod proconſul poſtquan
murautrit prouineéaan ſoi decrean , poreſt mandare leg-
ſtris, quod grane eſt: vt jquemad refturd ſi quis ex
dationem aliquam ſui a: ſi qua
ei familiaritas ſit cum prouin-
cialibus, vel coniunctio: & ma-
xime excuſantis, ne publicè, vel
priuatim occurrant l ei
enim congruẽs, vt vnuſquiſque
in ſua parria eum exciperet e.
4 Recté autem, & ordine fa-
ciet, ſi edictum deceſſori ſuo
miſerit, ſigniſicétque qua die
fines ſit ingreſſurus. plerumque
enim incerta hac, & inopinata
turbant prouinciales, & actusd
impediut.5. JIngreſſum etiam
hoc eum obſeruare oportet, vt
per eam partem prouinciam in-
grediatur, per quam ingredi
moris eſt: & quas Græcia mu-
uas * appellat, ſiue xaramr j
obſeruare, in quam primum ci-
uitatem vehiat, vel applicer. Ma-
ni enim facient prouinciales
eruati ſai conſietudinenm
iſtam, & huiuſmodi prarogati-
uas. Quedam prouinciæ etiam
hoc habent, vt per mare in eam
prouinciam procõſul veniat:vt
Aſia ſeilicet, vſque adeo vt im-
erator noſter Antoninus Au-
guſtus ad deſideria Aſianorum
reſcripſit proconſuli neceſſita-
tem impoſitam per mare Aſiam
applicare: T puoncoriors,
primã attingere.6. 5 Poſt hac
ingreſſus prouinciam, mandare
iuriſdictionem legato ſuo de-
bet fnec hoc ante facere, quam
fuerit prouinciam ingreſſus g.
Eſt enim perquam abſurdum,
antequam ipſe iuriſdictionem
nanciſcatur , (nec enim prius
ei comperit, quam in eam pro-
uinciam venerit) alij eam man-
dare, quam non habet. Sed ſi &
anté fecerit, & ingreſſus pro-
uinciam, in eadem voluntate
fuerit: credendumi eſt videri
legatû habere inriſdictionem,
non exinde, ex quo mandara
eſt:ſed ex quo prouinciam pro-
conſul ingreſſus eſt.
V. PAPINIANVS Ibro prime
Quastionum.
quod proconſul non poreſt emere, vel munus accipere, vel d¬
num, nam appellatione doni, vel muneris, xenia non conti-
Alquando mandare luunr-
dictionem proconſul po-
teſt, etſi nondum in prouinciam.
peruenerit. quid enim ſi neceſ-
ſariam l moram in itinere pa-
tiatur: maturiſſime autem le-
gatus in prouinciam peruentu-
rus ſit l
Proconſul poteſt, quantum ad co-
gnitionem, cauſas meri imperi ſuo
legate committere: non quantum
ad deciſionem, & proconſul non de-
bet paſſim xenia recipere, lcet quan-
doque poſſit: non tamen ea, qua in
munus tranſeunt. hoc dicit vſque
ad finem. BART.
VI VLPIANS libro primo de
offcis proconſulis.
Olet etiã cuſtodiarum co-
gnitionem mandare legatis:
ſcilicet vt præauditas cuſtodias
ad ſe n remittant: vt innocen-
tem ipſe liberet e. ſed hoc ge-
nus mandati P extraordinarium
eſt nec enim poteſt quis gla-
dij poreſtatemr ſibi datam, vel
cuius alterius coërcitionis l ad
alium transferre: nec liberandi
igirur teos ius, cum accuſari
apud eumnon poſſint.r. JSi-
cut autem mandare iuriſdictio-
nem, vel non mandare, eſt in ar-
bitrio proconſulisrita adimereu
mandatam iuriſdictionem licet
quidem proconſuli, non au-
tem debet * inconſulto prin-
cipe hoc facere, 2. 5 Legatos
non oporter principem r con-
ſuderes ſolere proconſſlen ſum
& is ad conſultationes lega-
torm debebit reſpondere t.
3. J Non vero in totum xeniis
abſtinere debebit proconſuleſed
modum * adiicere: vr neque
morosè in totum abſtinçat, ne-
que auaré modum xeniorum
excedat! quam rem diuus Seue-
rus, & imperator Antoninus
elegantiſſimé epiſtula ſunt mo-
derati:cuius epiſtolæ verba hac
ſunt: Quantum ad xenia perti-
net, audi quid ſentimus: Verus
eius, eui man..
ren remouet, li
Li. Sj Secundum, quia ſuſpectum tuto-
alius delegatus de remouendo tantum co-
gmoſcat: veinfià de ſupect. tut ljs demus eeſié an autem non
uentur. 5. Vltimô di-
cit, quod proconſul nõ
debet cogere homines
ad dandum xenia. VI-
VIANVS.
m Cuſtodiarumid a
eſt cuſtoditarum perſo-
narumevt ſie beontinẽs
ponatur pro contento.
ie expone ſtaim, vt
praauditas cuftodias, id
eſt cuſtoditas perſonas,
& tûe legatus façier ea,
que dicuntur C.de cuſto.
reo l fi& Cd, de epiſe.
aud lLiudices. 2. Vel dle
cuſtodiarõ proprié po-
ni. nam & ipſi euſto-
des ſunt puniendi ſi de-
inquant in cuſtodien-
do, vt jds cuſtreois
ceri. & l. milites.
CVRS.
n Ad ſeiad procon-
ſulem.
an ouſoii
pro cuſtodiis,
zanodiens.
bus perſonis.
tMetonymia.
o Libert. vel con-
demnet nocẽtemquod
non t poreſt facere le-
gaus:vv Jjodl ſi quid.
3 ds regulis irr: .
nemo pot& j-de offi-
cu as, cui mandata eſt
iuiidiio l 1-in fine.
p4 Mandatis, delega-
tionisACCVR.
Extraordinarium.
ſpeciale eſt.
1 Poſſtatemid d eſt
merum imperium, c¬
CVAS.
Corcitmis etiam
ad cognoſcendum, oiſi
in ho legato: vr diii
ſed in alio legato tran-
ſir modica coërcitiorvt
Jde ofeius, cui man eſt
laeuia t ſ ia me m ar
que ſit merum, vel mix-
tum imperiumevt hie.
t Non poſſint. Imô
poteſt éave o qua s Accuſaui
eſt contr Sol non po quis apud de-
eſt vr iuditceeporeſt vt learuns an&
audiat, & proconſulirez quartnus por-
erat: ur ibi, & ſupra e
proxt. Item videtur
quod poſit f indicare fDelegaus a
legatus: ſieur facit in poit udieare
oeet roorei vr j E auſ ei Euſr vi
d ſſſtedtaut ſuſiet dar e hos nm-
mus. & ſt. de ſupet netnm modo
tul. jjque eſt contrà.
Solin legau & por d
conſulis duo ſpecialia
ſunt. Primum, quia de
omni crimine cogn- peciaia ha-
ſeit: vt hie dicirur: li¬ beu cognoſcit
cét alius delegatns non de omni ri-
poſit, niſ in caſi ne mine: & re
ceſitaris A, ve j de et iſee-
n Neceſſiatis
caula deeg-
tus, etiam A n6
e Legaus cõ-
demnare no-
centé non po-
teſt, licét poſ-
ſit abſoluere.
d Poteſtas pre
mero impe-
rio.
3 Legaus
proeoſuiis duo
nortis ifeere tis, vt ipſi legati audiant cuſtoditos, vel ipſos cuſtodes. Et poſt-
pui poſenr quam audiuerint, quod ipſi legati remittant ad proconſulem,ve
. ipſe proconſul damnet, vel abſoluat, quaſi dieat, legari procon-
ſulis poſſunt cognoſcere de criminibus: ſed proconſul ſenten-
tiabit & eſt hie ſpecialernam aliàs non poteſt quis gladij pote-
ſtarem alij mandare. 2. Secundô dicit, quod proconſul poreſt
adimere iuriſdictionem ſuo legato, cum conſenſu tamen prin-
cipis: & dare poteſt. a. Terio dicit, quod legari proconſulis ſi
dubitant in aliquo, ipſum proconſulen conſulere debent non
prineipem. 4. Quart, in ſed interdum dicitur quod procon-
proconſule, de
erimine co-
moſcit.
autem vr rmoueat? vt imfrà ad TurilljSSſufpeti.
n TLra mmeate Ta aopil pSſait.
r t Debe, honeſtate: poreſt tamen, v pradiximus prori-
me, & in auhen. de iudi S ſ vvurô iudex oll jvjie Cde pignor.
lvj.
y Prmipem, quia ſic fieret per ſalmn, quod per gradus fieri
abet, ve j al apul laper re x Auer & l qun nd d m.
pri. Sſit tibi quoque coliy.AACCVRS.
2 T epondere, de iure cum conſilio ſapientum, cum ipſe ſit
laicus: non de facto: be j de iudi um j 5j.
2 Votus