DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.1977#0942
rass Dehereditate, vel actione vendita. yas
:t bs imd eſt ius ſuccedédi,e je je ver ſin lereditditas
aeipi; nibil. & ideo pro b herede quis gerere ndn poreſt in he-
t redite viinetirt ini, ds adquir hendita laminem, nec de ea
quis dbet eſſe oliiiiss ve jde vule ſub liyj SS ituerdum. Itenm
notquod nun eſt here-
ditas e cus, qui eſt nul-
, lus de iure ciuilivt ſer-
i int j de res iurlquad
attiet in ſimili eſt nul-
Ja, & ideo veroque ca-
ſu non tenet vendino
als betrditaeis re ie
L e his
2
t i
I hereditas væ-
nierit eius, qui
viuitt, aut nul-
lus ſit, nihil eſſe
acti: qui in re-
rum natura non ſit, quod vë-
nierir.
Venditor heredittis ſatiſdare
non debet;ec cauere debet de eui-
ctione : niſi de ſuo dato, & facto tan-
tim. BALD.
I1. VLPIAN Iibrs quadragenſi-
mnonp ad Sabinum
Enditor hereditatis ſatiſ-
V dare de euictione non
debet: cûm id inter ementem
& vendentem agatur, vr neque
amplius, neque minus iuris em-
pror habeac, quam apud here-
dem futurum eſſet. Plane de fa-
ct ſuo e venditor ſatiſdare co-
gendus eſt.
In vendiiont hereditatis in du-
bie videtur venire illud, quod erat
in hereditate tempore euictionis.
1. In hereditate vendita
qia debet eſſe heredi-
tas que vendatur d: vr
s jaid l cm heeduate.
t idem ergo eſt, ſi nec eſt,
dec fuit in cerum natu-
a, cuius dicitur here-
t ditas. Licét autem non
teneat venditio in pre-
dictis caſibus agitur ta-
men ex empto ad inter-
eſſe, ad pretium, & ad
expenſas:ve jaelqund
ſinul & inſf, de acie.
emp, ſi ſterili S quam-
uis.
EnditorCAsv.
Vendidi Titio he-
reditatem, quaritur an
debeã ſariſdare de eui-
ctione rerum heredi-
tariarum Dicitur quod
non: quia illud viderur
agi inter ementem, &
vendentem, quid nihil
plus juris habeat em-
ptor, uam fuiſſet habi-
turus heres. Enxe-
DITATE.J Si vendo ri-
bi here quaeritur quid appella here. ſignifeatur, vtrum veniant
res, qua fuerunt tempore mortis: an, e dieit iuriſcon inſpicien-
dum quid atum ſit, nam plerumque actum eſt, t veniant, qua
tempore venditionis er in bonis Citrv.J Quidam inſtituir
me, & filum fuum pupillum heredes: & ſubſtituit me ſibi: ven-
didi hereditatem, poſtea obuenit mihi ex ſubſtitutione. Dicitur
qond non venit : quia lieét voun ſir teſtanentun; tamen
lux ſunt hereditates: niſi hoe actum fuiſſet quod etiam illa
venditione veniret. I’EaRvnures.J Si vendo here. hoc vocabulo
quod teneor praſtare quicquid perienetit ad me occaſione he-
re quaritur quomodo dicatur perueniſſe? Et dicitur quod per-
ueniſſe videntur corpora rermm, quarum act habet: vnde act pra-
ſtare debet emptoruplenius videntur perueniſſe ea quorum poſ-
ſeſio,ſiue pretia venditor habeat Caerera ſunt plana vſque adS.
iud quaſitui LE VD ESITITuV. JVendids hered Titi.
filius meus, vel ſeruus meus aliquid debebat illi, eui ſucceſſieque-
ritur, an hoc debeà preſtare emptori Dicitur quod ſic; quatenus
de jecullo, vel de fi rem ver. conueniriporeranm nomine filij,
vel ſerui Irozrr. Quadam queſtio formari cõſueuit in genere,
an venditor hered teneatur praſtare emptori, quod ſibi obuenit
occaſione hered & eſt agitata in tali ſpecie enditor exegit tan-
quam debitum quod non erat debitumcerte boc non praſtabit,
neque reputabitur non debitum, ſi ſoluit: niſi per ſenteuriam,
condemnatus ſine dolo malo ſoluerit. tune enim bene repetet
etiamſi debitum verum non fuerit. Lvo sOLVV. JVendi-
tor debet praſtare act hereditatias empiori: & non ſolum illas,
imô etam eansquas ipſe conſtirnit: vnde ſi fideiuſſores accepit,
vel aliam obligationemtvel ſi rem deduxit in iudiciumihoe to-
tum tencbitur praſtate. erevrt Omne lucrum debet pertinere
ad emptoren hered & iea omne damnum. ſed pone quod heres
vendidit rem het, cuins nomine conueniiur, queriturt an illud
tecipiat ab empeore? Et dicitur quod nonsquia non conuenitur
de hoc quia heres ſed quia vendidit:niſi empror habuit pretium
& i in tali iudicio venditor aliquid expendir, vel
procura cius, hoc recuperabit ab emprore per actio. ex vendito,
eaterum ſ nihil ſibi abeſt ou aget. aAen Vendidi heredita-
tem, & excepi in venditione ſenuun quendam ſine peculio, i
conueniar nomine illius ſerui, vel de peculio, vel de in rem ver-
ſoquatends verſum fuerit in vtilitaten defuncti ago cõtra e¬
prorenns quis a aienon oonine an ſoluere deor ininſe
abeat penes ſe peculiumex aliis autem ſuo nomine condemnã-
turinee recuperat ab emptore Sed ponamus quod acceperit ſer-
uum eum peculi, & couuentus aliquid preſtiterituunquid em-
pror ſemper repetit ab eo? Certé non, cum hoe actum ſit, quod
ſiperfuu peculiſſit penés venditorem Si verd cotrarium actunm
ſit ome repétet ln dubio Gnihil actum ſit & ſolunodo métin de
teculie facta fuitmon repeteremptor, imô illud ſuperfinû rema-
nebit penes venditorem, Sr VENDITORJ Vendidi heredi-
tatem, ecepi quaſdam ades, quaru noine promiſſum erat
de dammo infeſto, queritur; quis teneatur ex illa ſtipulatione?
Reſp-inteſt e re iiexr Si vers dictum eſt quod ad emprois
pertineat, venditor conſequeuſi nihil dictum fueritetune dam-
num quod ante vendi-
tione contingit, per-
tiuet ad eptoreda-
num autem, quod poſt,
pertinet ad vẽditorem.
jsr TITIVS.ICaſus
iſte aliquantulu obſeu-
rus eſt. Pone ita aper-
tum caſum: vendidit
Titius Seio heredita-
tem Mauij: deinde in-
ſtitutus à Séio heres
vendidit hereditatem
Seij alteri Titi. Qua-
ei Tr peſt e¬
ditor iſte occaſione he-
reditatis Mauianz au
ex prima venditione,
id eſt, an oecaſione prints ¬
ma venditionis iſte v-’a Euids on,
timus conuenin pioſie deur in ve-
aIa.. Ae’ Oirione vni-
Dicitur quo ſie: & uerſitais, ſi
quod potuiſet vendi- res
tor conſequi à quolbet euineaur, niſi
exanceo herede prirni periiter,
mproris, hoe potrrt ceun ſira ve
&ab mprore ſecundor partieulari
& cõſequeeur per iſta venditione te-
actionem ex vendito, & neretur.
adducit ſimile. Nam fl ? Eiio non
emi hominen a Seio, e proſlaur an-
tipulatuns ſun a e arre noe-
duplam, & extiti heres, ri res euinea-
& vedidi hereditarem tu de ftos
ſi homo iſte euincatur, iſt euiciout
agpan contri ilun en¬ aei prouii
ptoren herediratis ponit dplupeiſie
aliquid nomine publiei vectigalis, vel nomine tributorn, hoe eeda ſ anpe?
conſequetur ab emptorequia onera ſunt hereditaris ſed ſi ven-ni auſa cogni-
dat héreditatem facto funere reſtaroris: an ab emprore impen.tamon pra-
am recuperare poſit ? Deitur quod ſiex ita impenſa heredie qurunn, i
uria eſtſevu us lin Siſto quadan regula eſt quia cnn cre ſe rlau5
ditor ſuccedit debitori, confunduntur actiones aditione hered. per imprude-
ſ tamen vendidit heteditaten, tenetur emptor, ſeut heresſiue ſſi ’ aaie
tempore mortis teſtator debuit, licée deſierit debere aita here- ſi iuſte, diſin-
ditate à vendrore, ſiue in dien debuerit teſtaror, vel ſub con iain
ditione; & dies vel conditio extitit poſt mort ſi ſeruieu ve prdluuur
tes amiſit venditor adeundo, recuperat eas per actionem ex ven¬ venditz euita
dito, Sed ſi nihil preſtiterit venditor: obligatus eſt actione, & non, deemx
porerit agere ve libereturVViA.. euiio nuſino-
b De euitione. ſeilicet hereditatis cum fideiuſſore: niſi hoc min pre
tſed cauere tantim debet: vt miiaiſinguuar?
actuns eſteſed cauere tantim debet: vt jde euictio l emptori. Pro re vendie, ns
reaus autenm ſigglaribus à nec ſatiſdare nec cauere debhet vt hie, prtaeur quo-
quiaaut eſt hereditaria res euicta:& tune ft bemptort iniuria ſi que euitio, n
cuincitur que non debet rangere aula lſi per en ſit e uida
imprudentiam niſi forté empror nullam cauſaim iniuſte damna-
tionis prabuitrvt infrà de fideiuſſilxeptione. Si autem non eat
!
vtrûm ea quantiras ſpectatur,
qua fuit mortis tempore, an ea,
que fuit, cum ãditur hereditas:
an ea, qua fuit cûm hereditas
venundatur: videndum erit. Et
verius eſt hoc eſſe ſeruandum,
quod actum eſt. Plerumque au-
tem hoc agi videtur, vt quod ex
hereditate peruenit in id tem-
pus, quo venditio fit, id videa-
tur veniſſe de 2 J Illud poteſt
queri: ſi etiam impuberi ſit ſub-
ſtitutus, is, qui vendidit here-
ditatem teſtatoris, an etiam id,
quod ex impuberis heréditate
ad eum, qui vendidit heredita-
tem, peruenit, ex empto actioni
locum faciat, & magis eſt ne ve-
niat I: quia alia hereditas eſts.
Licet enim vnum teſtamentum
ſir: alia tamen, atque alia he-
teditas eſt. Planë ſi hoc actum
ſit, dicendum erit etiam impu-
beris hereditatem in venditio-
nem venire: maxime ſi iam
delara impuberis hereditate,
vœnierit hereditas.
roit
tumS. ſi cm-
aut de Fis,
aut per Iapn-
hmredira mon ſt ve douai aiuis
minus pertineat ad emptorem, quam pertineat ad venditorem: eſtſi ved eui-
ve hieniſi venditor aſfirmauerit rem illam eſe hereditariamvvt ta eſt luta
inie Lniſi, T qQui d aureen dico pro re ſigular euicta non ſeree
agi veruna eſt, niſ ſt euicta, quaſi non ſit heres, qui endidie uenuie ia&
nam tune etiam pro re ſingular euicta agirurvt not. C eeauit. ptor eouentus
Ii n hooe caianſ on eſe pronaiſrun de euifrionevtr de r e or aiſtmrie
trahen empt d’in vendendo. EI’TVV. nunciiuie:
a Satiſdre de cuictione Id eſt ropromitere. Vide ſcriptadal a . ieiiey.
sS ſatis acceptlo inſi de verbabbi-. Tota hac l’eſt de ſtipulatio e
ne empez, & venditx hereditatis. Vide ſerpta obſeruat.à. cap.
3oCVrAC..
e q De fccu ſue. ſquod ſi quid ez hereditare fuerit conſequu- n;
usiden reddatve inr e eenedtate inpriut uriſe.
dTveniſe ſin venditione hereditais. ur ie not inſpiei tene ain piur
pus contractus: ſie S de contraenempt. lxtlia. ,lin lge. Si de euiione.
autem agatur, quod plerunque fit, qud tempns mortis defuncti niſ per ſenté;
iuſqiiciatur: tunchabent locuin cautiones, de quius dieit infj, fis roi
ea ls peruenſſ d Sſed rerum& gion tanan-A ccR i coimant ns
e SSubnitutus qui vna cun pipilo erat inſtiruruax ea par- ditoris fire s¬
ten hereditatis pareue vendidit.. Vevva avvroe rr oniſum
t T eniat, re inf de le iiy lſi Tiüus ex parte. dSReire-
zr Hetreuiu eſtvt mſt d pun ſibfesr, Eetaai ſinſa vri-
n abundare e viderurſie & Cde reſt ma fi, alids earir arr
contra See lI. Vel die tenere in eaivt in acceſſoriaiquia in parer- iuls ſepis
na tener: ve ar. de contrahen mpt. l in modicu & jde vule-& vbûdatliiure.
11i. pupii.
:t bs imd eſt ius ſuccedédi,e je je ver ſin lereditditas
aeipi; nibil. & ideo pro b herede quis gerere ndn poreſt in he-
t redite viinetirt ini, ds adquir hendita laminem, nec de ea
quis dbet eſſe oliiiiss ve jde vule ſub liyj SS ituerdum. Itenm
notquod nun eſt here-
ditas e cus, qui eſt nul-
, lus de iure ciuilivt ſer-
i int j de res iurlquad
attiet in ſimili eſt nul-
Ja, & ideo veroque ca-
ſu non tenet vendino
als betrditaeis re ie
L e his
2
t i
I hereditas væ-
nierit eius, qui
viuitt, aut nul-
lus ſit, nihil eſſe
acti: qui in re-
rum natura non ſit, quod vë-
nierir.
Venditor heredittis ſatiſdare
non debet;ec cauere debet de eui-
ctione : niſi de ſuo dato, & facto tan-
tim. BALD.
I1. VLPIAN Iibrs quadragenſi-
mnonp ad Sabinum
Enditor hereditatis ſatiſ-
V dare de euictione non
debet: cûm id inter ementem
& vendentem agatur, vr neque
amplius, neque minus iuris em-
pror habeac, quam apud here-
dem futurum eſſet. Plane de fa-
ct ſuo e venditor ſatiſdare co-
gendus eſt.
In vendiiont hereditatis in du-
bie videtur venire illud, quod erat
in hereditate tempore euictionis.
1. In hereditate vendita
qia debet eſſe heredi-
tas que vendatur d: vr
s jaid l cm heeduate.
t idem ergo eſt, ſi nec eſt,
dec fuit in cerum natu-
a, cuius dicitur here-
t ditas. Licét autem non
teneat venditio in pre-
dictis caſibus agitur ta-
men ex empto ad inter-
eſſe, ad pretium, & ad
expenſas:ve jaelqund
ſinul & inſf, de acie.
emp, ſi ſterili S quam-
uis.
EnditorCAsv.
Vendidi Titio he-
reditatem, quaritur an
debeã ſariſdare de eui-
ctione rerum heredi-
tariarum Dicitur quod
non: quia illud viderur
agi inter ementem, &
vendentem, quid nihil
plus juris habeat em-
ptor, uam fuiſſet habi-
turus heres. Enxe-
DITATE.J Si vendo ri-
bi here quaeritur quid appella here. ſignifeatur, vtrum veniant
res, qua fuerunt tempore mortis: an, e dieit iuriſcon inſpicien-
dum quid atum ſit, nam plerumque actum eſt, t veniant, qua
tempore venditionis er in bonis Citrv.J Quidam inſtituir
me, & filum fuum pupillum heredes: & ſubſtituit me ſibi: ven-
didi hereditatem, poſtea obuenit mihi ex ſubſtitutione. Dicitur
qond non venit : quia lieét voun ſir teſtanentun; tamen
lux ſunt hereditates: niſi hoe actum fuiſſet quod etiam illa
venditione veniret. I’EaRvnures.J Si vendo here. hoc vocabulo
quod teneor praſtare quicquid perienetit ad me occaſione he-
re quaritur quomodo dicatur perueniſſe? Et dicitur quod per-
ueniſſe videntur corpora rermm, quarum act habet: vnde act pra-
ſtare debet emptoruplenius videntur perueniſſe ea quorum poſ-
ſeſio,ſiue pretia venditor habeat Caerera ſunt plana vſque adS.
iud quaſitui LE VD ESITITuV. JVendids hered Titi.
filius meus, vel ſeruus meus aliquid debebat illi, eui ſucceſſieque-
ritur, an hoc debeà preſtare emptori Dicitur quod ſic; quatenus
de jecullo, vel de fi rem ver. conueniriporeranm nomine filij,
vel ſerui Irozrr. Quadam queſtio formari cõſueuit in genere,
an venditor hered teneatur praſtare emptori, quod ſibi obuenit
occaſione hered & eſt agitata in tali ſpecie enditor exegit tan-
quam debitum quod non erat debitumcerte boc non praſtabit,
neque reputabitur non debitum, ſi ſoluit: niſi per ſenteuriam,
condemnatus ſine dolo malo ſoluerit. tune enim bene repetet
etiamſi debitum verum non fuerit. Lvo sOLVV. JVendi-
tor debet praſtare act hereditatias empiori: & non ſolum illas,
imô etam eansquas ipſe conſtirnit: vnde ſi fideiuſſores accepit,
vel aliam obligationemtvel ſi rem deduxit in iudiciumihoe to-
tum tencbitur praſtate. erevrt Omne lucrum debet pertinere
ad emptoren hered & iea omne damnum. ſed pone quod heres
vendidit rem het, cuins nomine conueniiur, queriturt an illud
tecipiat ab empeore? Et dicitur quod nonsquia non conuenitur
de hoc quia heres ſed quia vendidit:niſi empror habuit pretium
& i in tali iudicio venditor aliquid expendir, vel
procura cius, hoc recuperabit ab emprore per actio. ex vendito,
eaterum ſ nihil ſibi abeſt ou aget. aAen Vendidi heredita-
tem, & excepi in venditione ſenuun quendam ſine peculio, i
conueniar nomine illius ſerui, vel de peculio, vel de in rem ver-
ſoquatends verſum fuerit in vtilitaten defuncti ago cõtra e¬
prorenns quis a aienon oonine an ſoluere deor ininſe
abeat penes ſe peculiumex aliis autem ſuo nomine condemnã-
turinee recuperat ab emptore Sed ponamus quod acceperit ſer-
uum eum peculi, & couuentus aliquid preſtiterituunquid em-
pror ſemper repetit ab eo? Certé non, cum hoe actum ſit, quod
ſiperfuu peculiſſit penés venditorem Si verd cotrarium actunm
ſit ome repétet ln dubio Gnihil actum ſit & ſolunodo métin de
teculie facta fuitmon repeteremptor, imô illud ſuperfinû rema-
nebit penes venditorem, Sr VENDITORJ Vendidi heredi-
tatem, ecepi quaſdam ades, quaru noine promiſſum erat
de dammo infeſto, queritur; quis teneatur ex illa ſtipulatione?
Reſp-inteſt e re iiexr Si vers dictum eſt quod ad emprois
pertineat, venditor conſequeuſi nihil dictum fueritetune dam-
num quod ante vendi-
tione contingit, per-
tiuet ad eptoreda-
num autem, quod poſt,
pertinet ad vẽditorem.
jsr TITIVS.ICaſus
iſte aliquantulu obſeu-
rus eſt. Pone ita aper-
tum caſum: vendidit
Titius Seio heredita-
tem Mauij: deinde in-
ſtitutus à Séio heres
vendidit hereditatem
Seij alteri Titi. Qua-
ei Tr peſt e¬
ditor iſte occaſione he-
reditatis Mauianz au
ex prima venditione,
id eſt, an oecaſione prints ¬
ma venditionis iſte v-’a Euids on,
timus conuenin pioſie deur in ve-
aIa.. Ae’ Oirione vni-
Dicitur quo ſie: & uerſitais, ſi
quod potuiſet vendi- res
tor conſequi à quolbet euineaur, niſi
exanceo herede prirni periiter,
mproris, hoe potrrt ceun ſira ve
&ab mprore ſecundor partieulari
& cõſequeeur per iſta venditione te-
actionem ex vendito, & neretur.
adducit ſimile. Nam fl ? Eiio non
emi hominen a Seio, e proſlaur an-
tipulatuns ſun a e arre noe-
duplam, & extiti heres, ri res euinea-
& vedidi hereditarem tu de ftos
ſi homo iſte euincatur, iſt euiciout
agpan contri ilun en¬ aei prouii
ptoren herediratis ponit dplupeiſie
aliquid nomine publiei vectigalis, vel nomine tributorn, hoe eeda ſ anpe?
conſequetur ab emptorequia onera ſunt hereditaris ſed ſi ven-ni auſa cogni-
dat héreditatem facto funere reſtaroris: an ab emprore impen.tamon pra-
am recuperare poſit ? Deitur quod ſiex ita impenſa heredie qurunn, i
uria eſtſevu us lin Siſto quadan regula eſt quia cnn cre ſe rlau5
ditor ſuccedit debitori, confunduntur actiones aditione hered. per imprude-
ſ tamen vendidit heteditaten, tenetur emptor, ſeut heresſiue ſſi ’ aaie
tempore mortis teſtator debuit, licée deſierit debere aita here- ſi iuſte, diſin-
ditate à vendrore, ſiue in dien debuerit teſtaror, vel ſub con iain
ditione; & dies vel conditio extitit poſt mort ſi ſeruieu ve prdluuur
tes amiſit venditor adeundo, recuperat eas per actionem ex ven¬ venditz euita
dito, Sed ſi nihil preſtiterit venditor: obligatus eſt actione, & non, deemx
porerit agere ve libereturVViA.. euiio nuſino-
b De euitione. ſeilicet hereditatis cum fideiuſſore: niſi hoc min pre
tſed cauere tantim debet: vt miiaiſinguuar?
actuns eſteſed cauere tantim debet: vt jde euictio l emptori. Pro re vendie, ns
reaus autenm ſigglaribus à nec ſatiſdare nec cauere debhet vt hie, prtaeur quo-
quiaaut eſt hereditaria res euicta:& tune ft bemptort iniuria ſi que euitio, n
cuincitur que non debet rangere aula lſi per en ſit e uida
imprudentiam niſi forté empror nullam cauſaim iniuſte damna-
tionis prabuitrvt infrà de fideiuſſilxeptione. Si autem non eat
!
vtrûm ea quantiras ſpectatur,
qua fuit mortis tempore, an ea,
que fuit, cum ãditur hereditas:
an ea, qua fuit cûm hereditas
venundatur: videndum erit. Et
verius eſt hoc eſſe ſeruandum,
quod actum eſt. Plerumque au-
tem hoc agi videtur, vt quod ex
hereditate peruenit in id tem-
pus, quo venditio fit, id videa-
tur veniſſe de 2 J Illud poteſt
queri: ſi etiam impuberi ſit ſub-
ſtitutus, is, qui vendidit here-
ditatem teſtatoris, an etiam id,
quod ex impuberis heréditate
ad eum, qui vendidit heredita-
tem, peruenit, ex empto actioni
locum faciat, & magis eſt ne ve-
niat I: quia alia hereditas eſts.
Licet enim vnum teſtamentum
ſir: alia tamen, atque alia he-
teditas eſt. Planë ſi hoc actum
ſit, dicendum erit etiam impu-
beris hereditatem in venditio-
nem venire: maxime ſi iam
delara impuberis hereditate,
vœnierit hereditas.
roit
tumS. ſi cm-
aut de Fis,
aut per Iapn-
hmredira mon ſt ve douai aiuis
minus pertineat ad emptorem, quam pertineat ad venditorem: eſtſi ved eui-
ve hieniſi venditor aſfirmauerit rem illam eſe hereditariamvvt ta eſt luta
inie Lniſi, T qQui d aureen dico pro re ſigular euicta non ſeree
agi veruna eſt, niſ ſt euicta, quaſi non ſit heres, qui endidie uenuie ia&
nam tune etiam pro re ſingular euicta agirurvt not. C eeauit. ptor eouentus
Ii n hooe caianſ on eſe pronaiſrun de euifrionevtr de r e or aiſtmrie
trahen empt d’in vendendo. EI’TVV. nunciiuie:
a Satiſdre de cuictione Id eſt ropromitere. Vide ſcriptadal a . ieiiey.
sS ſatis acceptlo inſi de verbabbi-. Tota hac l’eſt de ſtipulatio e
ne empez, & venditx hereditatis. Vide ſerpta obſeruat.à. cap.
3oCVrAC..
e q De fccu ſue. ſquod ſi quid ez hereditare fuerit conſequu- n;
usiden reddatve inr e eenedtate inpriut uriſe.
dTveniſe ſin venditione hereditais. ur ie not inſpiei tene ain piur
pus contractus: ſie S de contraenempt. lxtlia. ,lin lge. Si de euiione.
autem agatur, quod plerunque fit, qud tempns mortis defuncti niſ per ſenté;
iuſqiiciatur: tunchabent locuin cautiones, de quius dieit infj, fis roi
ea ls peruenſſ d Sſed rerum& gion tanan-A ccR i coimant ns
e SSubnitutus qui vna cun pipilo erat inſtiruruax ea par- ditoris fire s¬
ten hereditatis pareue vendidit.. Vevva avvroe rr oniſum
t T eniat, re inf de le iiy lſi Tiüus ex parte. dSReire-
zr Hetreuiu eſtvt mſt d pun ſibfesr, Eetaai ſinſa vri-
n abundare e viderurſie & Cde reſt ma fi, alids earir arr
contra See lI. Vel die tenere in eaivt in acceſſoriaiquia in parer- iuls ſepis
na tener: ve ar. de contrahen mpt. l in modicu & jde vule-& vbûdatliiure.
11i. pupii.