DOI issue:
Heft 1
DOI article:Dragumēs, Stephanos N.: "Kaladēs"
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.38774#0039
(< fcAAÄAHS »
29
Ενταύθα δέ γενναται η υποψία μήπως εις τοιούτων νόμων ποιη-
τήν η συγγραφέα του Παυσανίου τό κείμενον άναφερεται1. Διότι παρετη-
ρήθη ριεν ήδη άνωτέρω ότι προκειμένου περί νομοθέτου οΰδε'να εχει λόγον
ή ενδοιαστική φράσις ώς 2ίγεταε~, ανάγκη δε νυν να μη παρέλθη άπα-
ρατήρητον ότι εν σγέσει προς τά περί Πινδάρου λεγάμενα έν τη αύτη
περιόδω φαίνονται κείμενα καί τά περί του γράψαντος, ώς λέγεται,
τοΐς Άθηναίοις τους νόμους. Έζ ού εΰλόγως άγόμεθα εις την εικα-
σίαν ότι ό Παυσανίας συσχετίζουν τά περί τούτου λεγάμενα προς τά
περί Πινδάρου, ηθέλησεν ενταύθα νά δείξη ότι, ώς τον Πίνδαρον άνέ-
στησαν οί Αθηναίοι χαλκοΰν παρά τό του Ά,ρεως ιερόν, διότι (ί σέρας
έπήνεσεν άσμα ποεήσας ))3, οΰτω καί τον άλλον, τόν κατά τούς άντι-
] Bursian, Geogr. ν. Griechenland I σ. 285, κείμ. καί σημ. 1. Kalades....
von dem Pausanias offenbar nur von Hörensagen berichtet, dürfte eher für
einen Verfasser musikalischer νόμοι als für einen Gesetzgeber (was freilich
für νόμους γράψας die zunächst liegende Erklärung ist) zu halten sein.—
'Υπό της αυτής σκέψεως, ώς φαίνεται, αγόμενος καί ό διαπρεπής U. Köhler διστα-
κτικώς, άλλα καί δοκιμαστικούς άμα, ώς ε’ικάζομεν, έν προφορική ομιλία προέβαλεν άντί
του ΚαΛάδης νά τεθή ενταύθα χαϊ Aäaoc, (LÖSChcke, Enneakrunosepisode σ.5 κείμ.
καί σημ. 5. Wachsmutb, Stadt Athen II, 1 σ. 405 σημ. 1. Ε. Curtius, Stadtge-
schichte von Athen; Schriftquellen σ. LXI, ΚαΑάδης). Τήν διόρθωσιν χαϊΑΆσος
δι’ ής εΐσάγεται εις τό κείμενον είς των διδασκάλων του Πινδάρου, ό Έρμιονεϋς Λάσος,
φαίνεται ότι δεν αποδέχεται 6 Wachsmuth. Καί εικότως· διότι καί παρά τω Παυ-
σανία απαράδεκτος κατασκευή του λόγου τοιαύτη1 «περί τόν ναόν εστασιν (αγάλ-
ματα) Ηρακλής καί Θησεϋς καί Απόλλων αναδούμενος ταινία τήν κόμην, ανδριάν-
τες δε χαϊ Αασος. . . . καί Πίνδαρος κλπ».
2 Τολμηρά μέν ή υπόθεσις ότι ό Παυσανίας, υποπεσών καί αυτός εις ήν καί Στέφα-
νος δ Βυζάντιος πλάνην, έξέλαβεν ότι έν’ΑΘήναις νομοθέτης υπήρξεν ό Χαρώνδας, άλλά
καί ή παρ’ Άθήναίω μαρτυρία του Έρμίππου περί τόμων τον Χαρώνδου διδόμενων
έτ ’Αθήναις, όν τρόπον ήδοντο καί έν ταΐς πόλεσιν υπέρ ών ετέθησαν οί νόμοι ούτοι,
δύναται νά πείση τινάς νά δεχθώσιν ώς περί του Χαρώνδου ενταύθα άναγεγραμμένην
τήν φήμην ότι έγραψε νόμους τοΐς Άθηναίοις, ουχί όλως άδικαιολογήτως προκειμένου
περί είδήσεως μεταγενεστέρου συγγραφέως καί μάλιστα περιηγητου.’Άλλως τό μέν όνομα
ΧΑΡΩΝΔΑΣ ικανά έχει τά παρεμφερή προς τό ΚΑ Λ ΑΔ Η Σ, ή δέ δόξα αυ-
τοΰ ήν βεβαίως αξία άνδριάντος εν τή γενετείρα. Άλλά περί τοιούτου άνδριάντος έν
Αθήναις ιδρυμένου ουδεμίαν άλλοθεν έχομεν εΐδησιν.
3 ’Εν ταΐς υπό τό όνομα του Αίσχίνου φερομέναις έπιστολαΐς (IV, 3) τά περί Πιν-
δάρου εξηγούνται ευρύτερον, κυρουμένης τής μαρτυρίας του Παυσανίου1 « Έν ταΐς εκ-
κλησίαις Μελανίππου έκάστοτε ακούεις λέγοντος αΐ ζε Λιπαραϊ χαϊ άοίδιμοι, ΈΙΛά*
όος ερεισμα, Άθήναΐ" καί ότι Πινδάρου του Θηβαίου τό έπος τοΰτ’ έστι λέγοντος, καί
ότι έζημίωσαν αυτόν Θηβαίοι τούτο ποιήσαντα τό έπος, οί δέ ήμέτεροι πρόγονοι δι-
πλήν αύτω τήν ζημίαν άπέδοσαν μετά του είχόνι ypalxij ζιμήσαι’ καί ήν αυτή καί εΐ^
29
Ενταύθα δέ γενναται η υποψία μήπως εις τοιούτων νόμων ποιη-
τήν η συγγραφέα του Παυσανίου τό κείμενον άναφερεται1. Διότι παρετη-
ρήθη ριεν ήδη άνωτέρω ότι προκειμένου περί νομοθέτου οΰδε'να εχει λόγον
ή ενδοιαστική φράσις ώς 2ίγεταε~, ανάγκη δε νυν να μη παρέλθη άπα-
ρατήρητον ότι εν σγέσει προς τά περί Πινδάρου λεγάμενα έν τη αύτη
περιόδω φαίνονται κείμενα καί τά περί του γράψαντος, ώς λέγεται,
τοΐς Άθηναίοις τους νόμους. Έζ ού εΰλόγως άγόμεθα εις την εικα-
σίαν ότι ό Παυσανίας συσχετίζουν τά περί τούτου λεγάμενα προς τά
περί Πινδάρου, ηθέλησεν ενταύθα νά δείξη ότι, ώς τον Πίνδαρον άνέ-
στησαν οί Αθηναίοι χαλκοΰν παρά τό του Ά,ρεως ιερόν, διότι (ί σέρας
έπήνεσεν άσμα ποεήσας ))3, οΰτω καί τον άλλον, τόν κατά τούς άντι-
] Bursian, Geogr. ν. Griechenland I σ. 285, κείμ. καί σημ. 1. Kalades....
von dem Pausanias offenbar nur von Hörensagen berichtet, dürfte eher für
einen Verfasser musikalischer νόμοι als für einen Gesetzgeber (was freilich
für νόμους γράψας die zunächst liegende Erklärung ist) zu halten sein.—
'Υπό της αυτής σκέψεως, ώς φαίνεται, αγόμενος καί ό διαπρεπής U. Köhler διστα-
κτικώς, άλλα καί δοκιμαστικούς άμα, ώς ε’ικάζομεν, έν προφορική ομιλία προέβαλεν άντί
του ΚαΛάδης νά τεθή ενταύθα χαϊ Aäaoc, (LÖSChcke, Enneakrunosepisode σ.5 κείμ.
καί σημ. 5. Wachsmutb, Stadt Athen II, 1 σ. 405 σημ. 1. Ε. Curtius, Stadtge-
schichte von Athen; Schriftquellen σ. LXI, ΚαΑάδης). Τήν διόρθωσιν χαϊΑΆσος
δι’ ής εΐσάγεται εις τό κείμενον είς των διδασκάλων του Πινδάρου, ό Έρμιονεϋς Λάσος,
φαίνεται ότι δεν αποδέχεται 6 Wachsmuth. Καί εικότως· διότι καί παρά τω Παυ-
σανία απαράδεκτος κατασκευή του λόγου τοιαύτη1 «περί τόν ναόν εστασιν (αγάλ-
ματα) Ηρακλής καί Θησεϋς καί Απόλλων αναδούμενος ταινία τήν κόμην, ανδριάν-
τες δε χαϊ Αασος. . . . καί Πίνδαρος κλπ».
2 Τολμηρά μέν ή υπόθεσις ότι ό Παυσανίας, υποπεσών καί αυτός εις ήν καί Στέφα-
νος δ Βυζάντιος πλάνην, έξέλαβεν ότι έν’ΑΘήναις νομοθέτης υπήρξεν ό Χαρώνδας, άλλά
καί ή παρ’ Άθήναίω μαρτυρία του Έρμίππου περί τόμων τον Χαρώνδου διδόμενων
έτ ’Αθήναις, όν τρόπον ήδοντο καί έν ταΐς πόλεσιν υπέρ ών ετέθησαν οί νόμοι ούτοι,
δύναται νά πείση τινάς νά δεχθώσιν ώς περί του Χαρώνδου ενταύθα άναγεγραμμένην
τήν φήμην ότι έγραψε νόμους τοΐς Άθηναίοις, ουχί όλως άδικαιολογήτως προκειμένου
περί είδήσεως μεταγενεστέρου συγγραφέως καί μάλιστα περιηγητου.’Άλλως τό μέν όνομα
ΧΑΡΩΝΔΑΣ ικανά έχει τά παρεμφερή προς τό ΚΑ Λ ΑΔ Η Σ, ή δέ δόξα αυ-
τοΰ ήν βεβαίως αξία άνδριάντος εν τή γενετείρα. Άλλά περί τοιούτου άνδριάντος έν
Αθήναις ιδρυμένου ουδεμίαν άλλοθεν έχομεν εΐδησιν.
3 ’Εν ταΐς υπό τό όνομα του Αίσχίνου φερομέναις έπιστολαΐς (IV, 3) τά περί Πιν-
δάρου εξηγούνται ευρύτερον, κυρουμένης τής μαρτυρίας του Παυσανίου1 « Έν ταΐς εκ-
κλησίαις Μελανίππου έκάστοτε ακούεις λέγοντος αΐ ζε Λιπαραϊ χαϊ άοίδιμοι, ΈΙΛά*
όος ερεισμα, Άθήναΐ" καί ότι Πινδάρου του Θηβαίου τό έπος τοΰτ’ έστι λέγοντος, καί
ότι έζημίωσαν αυτόν Θηβαίοι τούτο ποιήσαντα τό έπος, οί δέ ήμέτεροι πρόγονοι δι-
πλήν αύτω τήν ζημίαν άπέδοσαν μετά του είχόνι ypalxij ζιμήσαι’ καί ήν αυτή καί εΐ^