DOI issue:
Nr. 1
DOI article:Wspomnienia pośmiertne
DOI article:Miłobędzki, Adam: Bohdan Guerquin: 26.I.1904-29.IX.1979
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.48710#0098
BOHDAN GUERQUIN
26.I.1904— 29.IX.1979
W dniu 29 września 1979 r. zmarł we Wrocławiu
Profesor Bohdan Guerguin, wybitny historyk archi-
tektury, człowiek wielkiej dobroci i prawości. Ofi-
cjalne nekrologii zestawiają Jego życiorys, bibliogra-
fię*, sygnalizują wszystkie etapy Jego długiej, peł-
nej sukcesów drogi naukowej i dydaktycznej. Wiodła
ona od pierwszych kontaktów z Zakładem Architek-
tury Polskiej Politechniki Warszawskiej w 1927 r. —
poprzez kolejne stopnie akademickie, ukoronowane
nominacją na profesora zwyczajnego w 1960 r. —
aż po ostatnie lata życia we Wrocławiu, gdzie zwią-
zany z Politechniką działał od 1951 r., organizując
i doprowadzając do rozkwitu Zakład Architektury
Polskiej (obecnie Instytut Historii Architektury, Sztu-
ki i Techniki). W oczach ucznia natomiast, zaszczy-
conego Jego prawie czterdziestoletnią przyjaźnią,
obraz uczonego i człowieka pozostał bardziej spo-
laryzowany.
Zainteresowania Bohdana Guerguina dawną archi-
tekturą polską wynikały zarówno z Jego zamiłowań
historycznych, jak i patriotycznej postawy, od dzie-
ciństwa zwróconej ku narodowej przeszłości i jej
pamiątkom. Inicjatywa Oskara Sosnowskiego, włą-
czająca Go w Zakładzie Architektury Polskiej do
Sekcji Architecturae Militaris, zainteresowania te tyl-
ko skonkretyzowała i ujęła w karby metodyki. Dla
Guerguina Polska i jej kultura była pojęciem bar-
dzo szerokim, ponadetnicznym, rozumianym w wy-
miarze przedrozbiorowym. Pogląd ten nie tylko tkwił
u podstaw Jego drogi naukowej, ale stanowił nie-
jako jeden z podstawowych wektorów Jego osobo-
wości. Drugim — była otwarta postawa liberalna,
kontynuująca najlepsze tradycje myśli XIX w. Miał
też głęboką świadomość Swej naturalnej zależności
od spuścizny rodzinnej, czuł się spadkobiercą świat-
łego mieszczaństwa francuskiego i jego przedstawi-
cieli, uprawiających tę racjonalną, wszechstronną
twórczość inżynierską, jaką w wieku XX wyparły
niemal zupełnie różne technologiczne specjalizacje.
Tak rozmaite komponenty Jego bogatej osobowości
* Por. „Kwartalnik Architektury i Urbanistyki".
pozwalają nam lepiej zrozumieć, jak mógł być jed-
nocześnie humanistą o szerokich horyzontach, in-
żynierem, badaczem, konserwatorem i — praktykiem
budowlanym. Trzeba tu podkreślić, że mimo tak sil-
nego zakorzenienia w różnych tradycjach — a mo-
że właśnie dzięki świadomości ciągłości kulturowej
— był zawsze szeroko otwarty na współczesność, m.
in. na najnowsze metody i osiągnięcia nauki świato-
wej.
Jako badacz był Guerguin przede wszystkim pio-
nierem nowoczesnej, polskiej kastelologii — nauki
o zamkach, fortecach i architekturze militarnej.
Osiągnięcia naukowe zawdzięczał niewątpliwie bo-
gatej umysłowości, zdolnej do wszechstronnego, kom-
90
26.I.1904— 29.IX.1979
W dniu 29 września 1979 r. zmarł we Wrocławiu
Profesor Bohdan Guerguin, wybitny historyk archi-
tektury, człowiek wielkiej dobroci i prawości. Ofi-
cjalne nekrologii zestawiają Jego życiorys, bibliogra-
fię*, sygnalizują wszystkie etapy Jego długiej, peł-
nej sukcesów drogi naukowej i dydaktycznej. Wiodła
ona od pierwszych kontaktów z Zakładem Architek-
tury Polskiej Politechniki Warszawskiej w 1927 r. —
poprzez kolejne stopnie akademickie, ukoronowane
nominacją na profesora zwyczajnego w 1960 r. —
aż po ostatnie lata życia we Wrocławiu, gdzie zwią-
zany z Politechniką działał od 1951 r., organizując
i doprowadzając do rozkwitu Zakład Architektury
Polskiej (obecnie Instytut Historii Architektury, Sztu-
ki i Techniki). W oczach ucznia natomiast, zaszczy-
conego Jego prawie czterdziestoletnią przyjaźnią,
obraz uczonego i człowieka pozostał bardziej spo-
laryzowany.
Zainteresowania Bohdana Guerguina dawną archi-
tekturą polską wynikały zarówno z Jego zamiłowań
historycznych, jak i patriotycznej postawy, od dzie-
ciństwa zwróconej ku narodowej przeszłości i jej
pamiątkom. Inicjatywa Oskara Sosnowskiego, włą-
czająca Go w Zakładzie Architektury Polskiej do
Sekcji Architecturae Militaris, zainteresowania te tyl-
ko skonkretyzowała i ujęła w karby metodyki. Dla
Guerguina Polska i jej kultura była pojęciem bar-
dzo szerokim, ponadetnicznym, rozumianym w wy-
miarze przedrozbiorowym. Pogląd ten nie tylko tkwił
u podstaw Jego drogi naukowej, ale stanowił nie-
jako jeden z podstawowych wektorów Jego osobo-
wości. Drugim — była otwarta postawa liberalna,
kontynuująca najlepsze tradycje myśli XIX w. Miał
też głęboką świadomość Swej naturalnej zależności
od spuścizny rodzinnej, czuł się spadkobiercą świat-
łego mieszczaństwa francuskiego i jego przedstawi-
cieli, uprawiających tę racjonalną, wszechstronną
twórczość inżynierską, jaką w wieku XX wyparły
niemal zupełnie różne technologiczne specjalizacje.
Tak rozmaite komponenty Jego bogatej osobowości
* Por. „Kwartalnik Architektury i Urbanistyki".
pozwalają nam lepiej zrozumieć, jak mógł być jed-
nocześnie humanistą o szerokich horyzontach, in-
żynierem, badaczem, konserwatorem i — praktykiem
budowlanym. Trzeba tu podkreślić, że mimo tak sil-
nego zakorzenienia w różnych tradycjach — a mo-
że właśnie dzięki świadomości ciągłości kulturowej
— był zawsze szeroko otwarty na współczesność, m.
in. na najnowsze metody i osiągnięcia nauki świato-
wej.
Jako badacz był Guerguin przede wszystkim pio-
nierem nowoczesnej, polskiej kastelologii — nauki
o zamkach, fortecach i architekturze militarnej.
Osiągnięcia naukowe zawdzięczał niewątpliwie bo-
gatej umysłowości, zdolnej do wszechstronnego, kom-
90