Instytut Sztuki (Warschau) [Editor]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Editor]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Editor]: Biuletyn Historii Sztuki (51.1989)

KRZYSZTOF EYSYMONTT

worzył zupełnie nową kartę rozwoju sztuki ogrodo-
wej na Śląsku, interesującą tak dla badacza przy-
rodnika jak, i to przede wszystkim, dla badacza
kultury. Przed przystąpieniem jednak do szcze-
gółowego opisu tego ogrodu warto przypomnieć,
jakie były zasadnicze przyczyny jego założenia.
W 2 poł. XVI w. na studium medycyny uniwer-
sytetu padewskiego od dawna obowiązywała zna-
jomość uprawy i leczniczego wykorzystania roślin.
W tym czasie dość liczni przedstawiciele wrocław-
skiego patrycjatu wyjeżdżają do Włoch na studia
i to szczególnie chętnie na studia medyczne. Jest
wśród nich również syn wrocławskiego aptekarza,
uniwersytecki kolega Thomasa Rhedigera, Lauren-

tius Scholz. Rola ogrodu botanicznego w Padwie
założonego w 1545 r. nie ograniczała się do zapoz-
nawania ówczesnych adeptów medycyny z nowo
wprowadzonymi do uprawy gatunkami roślinnymi,
sprowadzonymi z odległych nieraz krajów i do
poznawania ich właściwości leczniczych. Wielkie
znaczenie tego i innych ogrodów botanicznych po-
legało również na stopniowym wprowadzaniu syste-
matyki roślin poprzez ich porządkowanie w przes-
trzeni ogrodu. Kompozycja grzęd i poletek ogrodu
padewskiego nawiązywała do renesansowej kon-
cepcji porządku opartego o układ centralny. Idea
centrum zaznaczy się również silnie we wrocław-
skim ogrodzie Scholza, jakkolwiek źródeł takiego


II. 1. Ogród Laurentiusa Scholza we Wrocławiu, miedzioryt 1588 Repr. wg M. Hansemanna

4