DOI issue:
Nr. 1-2
DOI article:Polanowska, Jolanta: Helena Skirmunttowa, zapomniana rzeźbiarka XIX w.
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.49354#0130
124
Jolanta Polanowska
rzeć rozważając specyfikę statusu artystyczno-społecznego polskich artystek z pokolenia
Olgi Boznańskiej69.
Skirmunttowa była o generację starsza od artystek pokolenia Olgi Boznańskiej, stano-
wiących „pierwszą wyraźną grupę uprawiających sztukę zawodowo"70. Wyprzedziła je
nie tylko pod względem chronologicznym. Choć twórczości nie uprawiała zarobkowo, w
dużej mierze była już profesjonalistką. Zabiegała o zdobycie możliwie najlepszego wy-
kształcenia. Mieszkając na Polesiu, nie brała udziału w miejskim życiu artystycznym, lecz
starała się, o ile było to możliwe, o profesjonalne kontakty ze środowiskiem warszaw-
skim. W swej sztuce, początkowo podejmowała tematykę rodzinną o charakterze lokal-
nym (żeby nie powiedzieć zaściankowym). Po studiach, zwróciła się ku tematyce religijnej
i historycznej wykonując tryptyki bohaterów litewskich i Szachy polskie - prace o zacię-
ciu historiozoficznym. Skirmunttowa głęboko odczuwała swe „powołanie" - sztuka była
dla niej, jak to wyraziła: „szpikiem jej kości, talizmanem wśród trudności rozlicznych",
konieczną wreszcie potrzebą"71.
69 M. POPRZĘCKA, Boznańska i inne, [w:] Kobieta i kultura. Kobiety wśród twórców kultury intelektualnej i arty-
stycznej w dobie rozbiorów i w niepodległym państwie polskim. Zbiór studiów, pod red. A. Żamowskiej i A. Szwarca,
t. 4, Warszawa 1996, s. 175-187.
70 Ibid., s. 175.
71 ZALESKI, op. cit., s. 63.
Jolanta Polanowska
rzeć rozważając specyfikę statusu artystyczno-społecznego polskich artystek z pokolenia
Olgi Boznańskiej69.
Skirmunttowa była o generację starsza od artystek pokolenia Olgi Boznańskiej, stano-
wiących „pierwszą wyraźną grupę uprawiających sztukę zawodowo"70. Wyprzedziła je
nie tylko pod względem chronologicznym. Choć twórczości nie uprawiała zarobkowo, w
dużej mierze była już profesjonalistką. Zabiegała o zdobycie możliwie najlepszego wy-
kształcenia. Mieszkając na Polesiu, nie brała udziału w miejskim życiu artystycznym, lecz
starała się, o ile było to możliwe, o profesjonalne kontakty ze środowiskiem warszaw-
skim. W swej sztuce, początkowo podejmowała tematykę rodzinną o charakterze lokal-
nym (żeby nie powiedzieć zaściankowym). Po studiach, zwróciła się ku tematyce religijnej
i historycznej wykonując tryptyki bohaterów litewskich i Szachy polskie - prace o zacię-
ciu historiozoficznym. Skirmunttowa głęboko odczuwała swe „powołanie" - sztuka była
dla niej, jak to wyraziła: „szpikiem jej kości, talizmanem wśród trudności rozlicznych",
konieczną wreszcie potrzebą"71.
69 M. POPRZĘCKA, Boznańska i inne, [w:] Kobieta i kultura. Kobiety wśród twórców kultury intelektualnej i arty-
stycznej w dobie rozbiorów i w niepodległym państwie polskim. Zbiór studiów, pod red. A. Żamowskiej i A. Szwarca,
t. 4, Warszawa 1996, s. 175-187.
70 Ibid., s. 175.
71 ZALESKI, op. cit., s. 63.