DOI article:
Witkowicz, Andrzej: Ks. Bolesław Przybyszewski: (1908-2001)
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.49518#0269
259
Ks. Bolesław Przybyszewski
(1908-2001)
Pięć lat temu, w Dzień Zaduszny 2001 r., zmarł
w Krakowie w wieku 93 lat ks. infułat Bole-
sław Przybyszewski, profesor zwyczajny Pa-
pieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, czło-
nek czynny Polskiej Akademii Umiejętności,
członek honorowy Stowarzyszenia Historyków
Sztuki, znakomity historyk sztuki, teolog, paleograf
i historyk, autor ponad dwustu prac, w tym ponad
trzydziestu autorskich książek. Urodził się dnia
13 września 1908 r. jako pierwsze dziecko Piotra
i Katarzyny z Nowickich w Skrzeszowicach, nieda-
leko Krakowa. W dawnej stolicy Polski spędził nie-
mal całe swe życie. Tam ukończył słynne liceum
św. Anny (Nowodworskiego), studia teologiczne na
Uniwersytecie Jagiellońskim, a w królewskiej kate-
drze na Wawelu w 1933 r. przyjął święcenia kapłań-
skie. Cztery lata później rozpoczął za zgodą księcia
abpa Adama Stefana Sapiehy studia historii sztuki
w Zakładzie Historii Sztuki Uniwersytetu Jagielloń-
skiego. W 1938 r. obronił na Wydziale Teologicz-
nym krakowskiego uniwersytetu magisterium
z teologii, przygotowane pod kierunkiem ks. prof.
Tadeusza Glemmy pt. Iwo Odrowąż a klasztory nor-
bertańskie w Hebdowie i Imbramowicach. Równo-
cześnie pracował jako wikariusz parafii w Wieliczce,
św. Szczepana i Najświętszego Salwatora w Krako-
wie. W czasie wojny podjął wykłady w konspiracyj-
nym studium teologii w pałacu abpa Adama Stefana
Sapiehy, gdzie spotkał kleryka Karola Wojtyłę.
W 1942 r. ks. Przybyszewski został notariuszem,
a następnie kanclerzem krakowskiej kurii metropo-
litalnej. Pełniąc także obowiązki kierownika archi-
wum kurialnego i kapitulnego, miał łatwy dostęp do
archiwaliów zgromadzonych w pałacu biskupim
i przy katedrze, i z zapałem oddawał się lekturze ma-
nuskryptów, zdobywając z czasem niezwykłą umie-
jętność odczytywania średniowiecznych rękopisów
łacińskich i niemieckich. Z tej pasji wyrosły pierw-
sze publikacje ks. Przybyszewskiego, zamieszczane
najczęściej na łamach „Sprawozdań z Czynności
i Posiedzeń Polskiej Akademii Umiejętności”. Wy-
niki tych, krótkich w formie, jednakże o wyjątko-
wym znaczeniu zwłaszcza dla polskiej historii sztuki
prac, znalazły powszechne uznanie i przyczyniły się
do powołania Autora już w 1948 r. na współpracow-
nika Komisji Historii Sztuki PAU.
W 1950 r. obronił na Wydziale Teologicznym
Uniwersytetu Jagiellońskiego dysertację doktorską,
zatytułowaną Dzieje kościelne Krakowa w czasie
okupacji 1939-1945, a w 1967 r. habilitował się
z zakresu historii sztuki w Akademii Teologii Kato-
lickiej w Warszawie na podstawie rozprawy Zloty
dom Królestwa. Studium z dziejów krakowskiego ce-
chu złotniczego od czasu jego powstania (ok. 1370)
do połowy wieku XV. N4 1969 r., po kilkuletniej pracy
w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, na ży-
czenie kard. Karola Wojtyły związał się na stałe z Pa-
pieskim Wydziałem Teologicznym w Krakowie, a
następnie z Papieską Akademią Teologiczną, będąc
od 1968 r. profesorem nadzwyczajnym, a od 1977 r.
Ks. Bolesław Przybyszewski
(1908-2001)
Pięć lat temu, w Dzień Zaduszny 2001 r., zmarł
w Krakowie w wieku 93 lat ks. infułat Bole-
sław Przybyszewski, profesor zwyczajny Pa-
pieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, czło-
nek czynny Polskiej Akademii Umiejętności,
członek honorowy Stowarzyszenia Historyków
Sztuki, znakomity historyk sztuki, teolog, paleograf
i historyk, autor ponad dwustu prac, w tym ponad
trzydziestu autorskich książek. Urodził się dnia
13 września 1908 r. jako pierwsze dziecko Piotra
i Katarzyny z Nowickich w Skrzeszowicach, nieda-
leko Krakowa. W dawnej stolicy Polski spędził nie-
mal całe swe życie. Tam ukończył słynne liceum
św. Anny (Nowodworskiego), studia teologiczne na
Uniwersytecie Jagiellońskim, a w królewskiej kate-
drze na Wawelu w 1933 r. przyjął święcenia kapłań-
skie. Cztery lata później rozpoczął za zgodą księcia
abpa Adama Stefana Sapiehy studia historii sztuki
w Zakładzie Historii Sztuki Uniwersytetu Jagielloń-
skiego. W 1938 r. obronił na Wydziale Teologicz-
nym krakowskiego uniwersytetu magisterium
z teologii, przygotowane pod kierunkiem ks. prof.
Tadeusza Glemmy pt. Iwo Odrowąż a klasztory nor-
bertańskie w Hebdowie i Imbramowicach. Równo-
cześnie pracował jako wikariusz parafii w Wieliczce,
św. Szczepana i Najświętszego Salwatora w Krako-
wie. W czasie wojny podjął wykłady w konspiracyj-
nym studium teologii w pałacu abpa Adama Stefana
Sapiehy, gdzie spotkał kleryka Karola Wojtyłę.
W 1942 r. ks. Przybyszewski został notariuszem,
a następnie kanclerzem krakowskiej kurii metropo-
litalnej. Pełniąc także obowiązki kierownika archi-
wum kurialnego i kapitulnego, miał łatwy dostęp do
archiwaliów zgromadzonych w pałacu biskupim
i przy katedrze, i z zapałem oddawał się lekturze ma-
nuskryptów, zdobywając z czasem niezwykłą umie-
jętność odczytywania średniowiecznych rękopisów
łacińskich i niemieckich. Z tej pasji wyrosły pierw-
sze publikacje ks. Przybyszewskiego, zamieszczane
najczęściej na łamach „Sprawozdań z Czynności
i Posiedzeń Polskiej Akademii Umiejętności”. Wy-
niki tych, krótkich w formie, jednakże o wyjątko-
wym znaczeniu zwłaszcza dla polskiej historii sztuki
prac, znalazły powszechne uznanie i przyczyniły się
do powołania Autora już w 1948 r. na współpracow-
nika Komisji Historii Sztuki PAU.
W 1950 r. obronił na Wydziale Teologicznym
Uniwersytetu Jagiellońskiego dysertację doktorską,
zatytułowaną Dzieje kościelne Krakowa w czasie
okupacji 1939-1945, a w 1967 r. habilitował się
z zakresu historii sztuki w Akademii Teologii Kato-
lickiej w Warszawie na podstawie rozprawy Zloty
dom Królestwa. Studium z dziejów krakowskiego ce-
chu złotniczego od czasu jego powstania (ok. 1370)
do połowy wieku XV. N4 1969 r., po kilkuletniej pracy
w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, na ży-
czenie kard. Karola Wojtyły związał się na stałe z Pa-
pieskim Wydziałem Teologicznym w Krakowie, a
następnie z Papieską Akademią Teologiczną, będąc
od 1968 r. profesorem nadzwyczajnym, a od 1977 r.