Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (68.2006)

454

Katarzyna Mikocka-Rachubowa

połowie XVIII w. tendencja do nabywania rzeźb
przez Rosjan przeważnie w Wenecji, niejednokrot-
nie u sukcesorów artystów pracujących dawniej dla
cara. Zdobiące Ogród Letni rzeźby sprowadzone
przez Piotra I z Włoch odegrały doniosłą rolę
w kształceniu miejscowych artystów, gdy uczniowie
petersburskiej Akademii Sztuk Pięknych otrzymali
w 1761 r. prawo do ich rysowania i kopiowania.
Zgromadzony za panowania cara zbiór rzeźb antycz-
nych pozostał w Rosji nieprześcigniony aż do roku

1787, kiedy przybyły tam z Anglii dzieła z kolekcji
Johna Lyde Browna. Nabycie w 1800 r. weneckiej
kolekcji Farsetti, znajdującej się do dziś w zbiorach
Ermitażu, złożonej z odlewów i kopii rzeźb antycz-
nych oraz z modeli i szkiców wykonanych w terako-
cie przez mistrzów włoskiego baroku, która
powtarza w pewien sposób strukturę zbioru Piotra
Wielkiego, wydaje się stanowić symboliczne zaak-
centowanie znaczenia artystycznych wyborów do-
konywanych przez rosyjskiego cara.