NAGROBEK DZIECIĘCY W DOBROMILU
117
7. N/ziAów, P/rz.szZor ńo/zzńz/A/zów, /m/g/Ypioż
Pą/h/u DczecP/ego. PŻP. P. ŃM/ew^Prz
Płaskorzeźby są wmurowane w południowo-wschodni półfilar przęsła prezbiterialne-
go, tuż przy ołtarzu głównym. Umieszczone są wtórnie jedna nad drugą. Górna płyta,
z przedstawieniem dziecka, jest wmontowana ukośnie w płytką wnękę o wymiarach ok. 42
na 55 cm i tworzy nieznacznie nachylony pulpit. Jej dolna krawędź ma formę ćwierćwałka.
W niewielkiej odległości poniżej wmurowano drugą, tej samej długości, ale niższą tablicę
(ok. 31 cm) z wyobrażeniem tarczy bez godła herbowego, wykonaną z jednego kawałka
alabastru w kolorze kremoworóżowym. Najprawdopodobniej alabastrowa jest też górna pły-
ta, jednak wobec jej grubego pobielenia nie można dziś tego stwierdzić z całą pewnością'^.
Wyrzeźbiona w głębokim reliefie postać dziecka została ukazana frontalnie w pozycji
leżącej na prawym boku z głową wspartą na ręku (il. 3). Dłoń lekko ugiętej lewej ręki
opiera się na lewym kolanie. Nogi dziecka są nieznacznie skrzyżowane: prawa, wyprosto-
wana, leży poziomo, lewa zaś, ukazana z profilu, jest zgięta w kolanie i lekko przełożona,
zajmując się właścicielami Feisztyna i Dobromiia i opisując krótko ich okoliczne majątki, pominął kościół w Dobromi-
łu: WATULEWICZ, PerónrZow/e id, łFPo/Zn/e.... Epitafium nie zostało uwzględnione przez Marię Kołakowską w
jej pracy o nagrobkach dziecięcych, choć omawia ona inne dzieła, w tym nagrobek Krzysztofa Herburta w pobiiskim
Feisztynie: Maria KOŁAKOWSKA, „Renesansowe nagrobki dziecięce w Polsce XVI i pierwszej połowy XVII wieku",
PZMÓ/o Pene^on^owe, t. 1, 1956, s. 231-255; Nie wymienia go też Jeannie ŁABNO, ..Patterns of Patronage in połish
funeral Monuments to Chiłdren, c. 1525-1650", [w:] Power 0111/ Poryno-sron; Pco/yZore m rńeZorico/ ConZexZ, edited
by Urszula SZULAKOWSKA, Peter MARTYN, Warsaw 2004, s. 26-36. Również badacze rzeźby lwowskiej XVI w.
pominęli rzeźby z Dobromiia: Tadeusz MAŃKOWSKI, Downy Lwów, Londyn 1974; Mieczysław GĘBAROWICZ,
PtoPio nor/ Pzie/o/ni łn/Zmy orZyyZyczne/późnego reno^on^M wPoAce, Toruń 1962; Vladimir F. LIUBĆENKO, Lvivska
^U/pZnro AF/-VF//^Zo//Z, Kiiv 1981; oraz recenzja: Katarzyna MIKOCKA-RACHUBOWA, „Vladimir F. Liubćenko,
Lvivska skulptura XVI-XVII stolit'", Kiiv 1981, PZn/eZyn P/AZoro PzZoA' 1988, nr 4, s. 287- 306.
O alabastrze piszą KALECIŃSKI, KRASNY, op. cit., s. 63.
117
7. N/ziAów, P/rz.szZor ńo/zzńz/A/zów, /m/g/Ypioż
Pą/h/u DczecP/ego. PŻP. P. ŃM/ew^Prz
Płaskorzeźby są wmurowane w południowo-wschodni półfilar przęsła prezbiterialne-
go, tuż przy ołtarzu głównym. Umieszczone są wtórnie jedna nad drugą. Górna płyta,
z przedstawieniem dziecka, jest wmontowana ukośnie w płytką wnękę o wymiarach ok. 42
na 55 cm i tworzy nieznacznie nachylony pulpit. Jej dolna krawędź ma formę ćwierćwałka.
W niewielkiej odległości poniżej wmurowano drugą, tej samej długości, ale niższą tablicę
(ok. 31 cm) z wyobrażeniem tarczy bez godła herbowego, wykonaną z jednego kawałka
alabastru w kolorze kremoworóżowym. Najprawdopodobniej alabastrowa jest też górna pły-
ta, jednak wobec jej grubego pobielenia nie można dziś tego stwierdzić z całą pewnością'^.
Wyrzeźbiona w głębokim reliefie postać dziecka została ukazana frontalnie w pozycji
leżącej na prawym boku z głową wspartą na ręku (il. 3). Dłoń lekko ugiętej lewej ręki
opiera się na lewym kolanie. Nogi dziecka są nieznacznie skrzyżowane: prawa, wyprosto-
wana, leży poziomo, lewa zaś, ukazana z profilu, jest zgięta w kolanie i lekko przełożona,
zajmując się właścicielami Feisztyna i Dobromiia i opisując krótko ich okoliczne majątki, pominął kościół w Dobromi-
łu: WATULEWICZ, PerónrZow/e id, łFPo/Zn/e.... Epitafium nie zostało uwzględnione przez Marię Kołakowską w
jej pracy o nagrobkach dziecięcych, choć omawia ona inne dzieła, w tym nagrobek Krzysztofa Herburta w pobiiskim
Feisztynie: Maria KOŁAKOWSKA, „Renesansowe nagrobki dziecięce w Polsce XVI i pierwszej połowy XVII wieku",
PZMÓ/o Pene^on^owe, t. 1, 1956, s. 231-255; Nie wymienia go też Jeannie ŁABNO, ..Patterns of Patronage in połish
funeral Monuments to Chiłdren, c. 1525-1650", [w:] Power 0111/ Poryno-sron; Pco/yZore m rńeZorico/ ConZexZ, edited
by Urszula SZULAKOWSKA, Peter MARTYN, Warsaw 2004, s. 26-36. Również badacze rzeźby lwowskiej XVI w.
pominęli rzeźby z Dobromiia: Tadeusz MAŃKOWSKI, Downy Lwów, Londyn 1974; Mieczysław GĘBAROWICZ,
PtoPio nor/ Pzie/o/ni łn/Zmy orZyyZyczne/późnego reno^on^M wPoAce, Toruń 1962; Vladimir F. LIUBĆENKO, Lvivska
^U/pZnro AF/-VF//^Zo//Z, Kiiv 1981; oraz recenzja: Katarzyna MIKOCKA-RACHUBOWA, „Vladimir F. Liubćenko,
Lvivska skulptura XVI-XVII stolit'", Kiiv 1981, PZn/eZyn P/AZoro PzZoA' 1988, nr 4, s. 287- 306.
O alabastrze piszą KALECIŃSKI, KRASNY, op. cit., s. 63.