DOI Heft:
Nr. 1-2
DOI Artikel:Karpowicz, Mariusz: O niektórych figurach w polskich nagrobkach XVI-XVII w.
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.34904#0065
O NIEKTÓRYCH FIGURACH W POLSKICH NAGROBKACH XVI-XVII W.
59
zapewne z tymże mistrzem można by wiązać figurę Jana Rozdrażewskiego (zm. 1600)
w kościele parafialnym w Krotoszynie^. Tym razem zniszczenia są jeszcze dotkliwsze.
Natomiast nie mogą być dziełami Mistrza Danigiela nagrobki wymieniane jako „warsz-
tat Horsta": Gabriela Złotkowskiego (1597) w Rychwale pow. Konin; wspólne epitafium
Mikołaja Zaremby i Jana Krotowskiego w kościele w Tuliszkowie, pow. Turek; Stanisła-
wa Rusockiego (zm. 1605), w Kazimierzu Biskupim powiat Konin^.
Możemy za to dodać do dorobku mistrza jeszcze trzy, jak się zdaje, płyty z figurami
stojącymi w miejscowości Borzęciczki, powiat Krotoszyn. Są to pomniki rodziny Suli-
mowskich, z których Maciej zmarł w 1605, a Marcin po tej dacie^.
Dla ułatwienia przyszłemu monografiście Mistrza Danigiela możemy dodać, że miał
on jeszcze naśladowcę na terenie Wielkopolski. Dziełami tego Naśladowcy Mistrza Dani-
giela są dwie płyty Janów Rąbińskich w kościele w Rąbinie, jeden zmarł w 1603, drugi ok.
1614. Rzecz ciekawa, że figury są produktami tej samej ręki, ale głowy wykonało dwóch
różnych rzeźbiarzy^. Trzecim obiektem jest nagrobek Melchiora Konarzewskiego (zm.
1595) w Pępowie^.
W rezultacie trzeba stwierdzić, że słabo jeszcze rozpoznane środowisko rzeźbiarskie
Poznania musiało być prężne i liczne. Zachowane rozliczne nagrobki i epitafia I połowy
wieku XVII świadczą, że był to okres silnego rozwoju mody na sztukę sepulkralną.
W żadnym też z innych okresów takiej ilości dzieł i warsztatów na terenie Wielkopolski
już nie zauważymy. Środowisko to, położone między Gdańskiem a Śląskiem, ma też oczy-
wiście charakter przede wszystkim północny, ale zabarwienie znacznie bardziej lokalne,
co już słusznie zauważył w swoim świetnym generalnym zarysie Janusz KębłowskDh
66 Ibid., ił. 18 i 19.
67 Ibid., s. 484-486, il. 16, 17,20.
63 Aźńo/og Zaóyfłów w Pońce, t. V, Województwo Poznańskie, zesz.ll, powiat krotoszyński, Warszawa 1973,
s. 7, fig. 229, 230. Dobra reprodukcja płyty Marcina w: KJĘBŁOWSKI, op. cit., il. 193.
69 Ibid., zesz. 10, dawny powiat kościański, Warszawa 1980, s. 94, fig. 361, 362.
Ibid., zesz. 4, Powiat gostyński, Warszawa 1961, s. 31, fig. 127.
7' KĘBŁOWSKI, op.cit., szczególnie s. 647-648.
59
zapewne z tymże mistrzem można by wiązać figurę Jana Rozdrażewskiego (zm. 1600)
w kościele parafialnym w Krotoszynie^. Tym razem zniszczenia są jeszcze dotkliwsze.
Natomiast nie mogą być dziełami Mistrza Danigiela nagrobki wymieniane jako „warsz-
tat Horsta": Gabriela Złotkowskiego (1597) w Rychwale pow. Konin; wspólne epitafium
Mikołaja Zaremby i Jana Krotowskiego w kościele w Tuliszkowie, pow. Turek; Stanisła-
wa Rusockiego (zm. 1605), w Kazimierzu Biskupim powiat Konin^.
Możemy za to dodać do dorobku mistrza jeszcze trzy, jak się zdaje, płyty z figurami
stojącymi w miejscowości Borzęciczki, powiat Krotoszyn. Są to pomniki rodziny Suli-
mowskich, z których Maciej zmarł w 1605, a Marcin po tej dacie^.
Dla ułatwienia przyszłemu monografiście Mistrza Danigiela możemy dodać, że miał
on jeszcze naśladowcę na terenie Wielkopolski. Dziełami tego Naśladowcy Mistrza Dani-
giela są dwie płyty Janów Rąbińskich w kościele w Rąbinie, jeden zmarł w 1603, drugi ok.
1614. Rzecz ciekawa, że figury są produktami tej samej ręki, ale głowy wykonało dwóch
różnych rzeźbiarzy^. Trzecim obiektem jest nagrobek Melchiora Konarzewskiego (zm.
1595) w Pępowie^.
W rezultacie trzeba stwierdzić, że słabo jeszcze rozpoznane środowisko rzeźbiarskie
Poznania musiało być prężne i liczne. Zachowane rozliczne nagrobki i epitafia I połowy
wieku XVII świadczą, że był to okres silnego rozwoju mody na sztukę sepulkralną.
W żadnym też z innych okresów takiej ilości dzieł i warsztatów na terenie Wielkopolski
już nie zauważymy. Środowisko to, położone między Gdańskiem a Śląskiem, ma też oczy-
wiście charakter przede wszystkim północny, ale zabarwienie znacznie bardziej lokalne,
co już słusznie zauważył w swoim świetnym generalnym zarysie Janusz KębłowskDh
66 Ibid., ił. 18 i 19.
67 Ibid., s. 484-486, il. 16, 17,20.
63 Aźńo/og Zaóyfłów w Pońce, t. V, Województwo Poznańskie, zesz.ll, powiat krotoszyński, Warszawa 1973,
s. 7, fig. 229, 230. Dobra reprodukcja płyty Marcina w: KJĘBŁOWSKI, op. cit., il. 193.
69 Ibid., zesz. 10, dawny powiat kościański, Warszawa 1980, s. 94, fig. 361, 362.
Ibid., zesz. 4, Powiat gostyński, Warszawa 1961, s. 31, fig. 127.
7' KĘBŁOWSKI, op.cit., szczególnie s. 647-648.