DOI issue:
Nr. 1-2
DOI article:Wojtyła, Arkadiusz: "Od wschodu słońca aż po zachód jego niech Imię Pańskie będzie pochwalone": uwagi o programie ideowym wrocławskiego Il Gesù
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.34904#0122
ARKADIUSZ WOJTYŁA
116
2. jForFar, FrAcF/ A/r/'wersy AćF/, /re.sA na .sA/ep/emu prezóćenm.' Adoracja Imienia Jahwe
przez przedstawicieli Starego Testamentu, JoAmm any&y 7703-770F
Fot. M. MóF r&FFHPĆFj
brzmieniu pośrodku świątyni (m mor/to), jej pierwsza część o ortM na początku (o<2
zaś kolejny fragment or/ na końcu (oF kościoła^.
U schyłku XIX w. Alois Schade, autor tej historii jezuickiej świątyni, spisanej na podsta-
wie bogatych źródeł, wyjaśnił, że inskrypcję w prezbiterium przesłoniło już w łatach 20.
XVIII w. zwieńczenie nowego ołtarza głównego zaprojektowanego przez Tauscha^. Na-
tomiast nie stwierdzono dotychczas, w którym miejscu świątyni pojawia się ostatnia część
cytatu - Fm/FuóFo t7o/7ter? TóotmFń
Już na samym początku naszych rozważań należy podkreśłić, że Psalm 113(112) został
również wykorzystany jako osnowa programu ideowego kościoła jezuitów w Wiedniu -
<2e /beto również uniwersyteckiego - do tego modernizowanego w tym samym czasie pod
kierunkiem dopiero co przybyłego z Rzymu Andrei Pozza. Wprawdzie Bernhard Kerber,
monografista twórczości tego włoskiego artysty, skrupulatnie odnotował na kartach swe-
go dzieła wszystkie wersy tego psalmu wypisane w iluzjonistycznej kopule i na sklepie-
niach świątyni wiedeńskiej, to jednak w zestawieniu tym wydaje się zastanawiający brak
wersu trzeciego, stanowiącego podstawę programu kościoła wrocławskiego^. Niewyklu-
czone, że cytat ten został zatarty w trakcie kilku renowacji tych poważnie już zniszczonych
na początku XIX w. malowideł. Niemniej biorąc pod uwagę fakt równoległej realizacji
dekoracji obydwu świątyń oraz wysoce prawdopodobną hipotezę o wpływie Pozza na
^ Ibid., s. 19.
'o SCHADE, op. cit., s. 44.
" Bernhard KERBBR, Hf?<7re<3 Pozzo (Beitrage zur Kunstgeschichte t. 6), Berlin-New York 1971, s. 86-87.
116
2. jForFar, FrAcF/ A/r/'wersy AćF/, /re.sA na .sA/ep/emu prezóćenm.' Adoracja Imienia Jahwe
przez przedstawicieli Starego Testamentu, JoAmm any&y 7703-770F
Fot. M. MóF r&FFHPĆFj
brzmieniu pośrodku świątyni (m mor/to), jej pierwsza część o ortM na początku (o<2
zaś kolejny fragment or/ na końcu (oF kościoła^.
U schyłku XIX w. Alois Schade, autor tej historii jezuickiej świątyni, spisanej na podsta-
wie bogatych źródeł, wyjaśnił, że inskrypcję w prezbiterium przesłoniło już w łatach 20.
XVIII w. zwieńczenie nowego ołtarza głównego zaprojektowanego przez Tauscha^. Na-
tomiast nie stwierdzono dotychczas, w którym miejscu świątyni pojawia się ostatnia część
cytatu - Fm/FuóFo t7o/7ter? TóotmFń
Już na samym początku naszych rozważań należy podkreśłić, że Psalm 113(112) został
również wykorzystany jako osnowa programu ideowego kościoła jezuitów w Wiedniu -
<2e /beto również uniwersyteckiego - do tego modernizowanego w tym samym czasie pod
kierunkiem dopiero co przybyłego z Rzymu Andrei Pozza. Wprawdzie Bernhard Kerber,
monografista twórczości tego włoskiego artysty, skrupulatnie odnotował na kartach swe-
go dzieła wszystkie wersy tego psalmu wypisane w iluzjonistycznej kopule i na sklepie-
niach świątyni wiedeńskiej, to jednak w zestawieniu tym wydaje się zastanawiający brak
wersu trzeciego, stanowiącego podstawę programu kościoła wrocławskiego^. Niewyklu-
czone, że cytat ten został zatarty w trakcie kilku renowacji tych poważnie już zniszczonych
na początku XIX w. malowideł. Niemniej biorąc pod uwagę fakt równoległej realizacji
dekoracji obydwu świątyń oraz wysoce prawdopodobną hipotezę o wpływie Pozza na
^ Ibid., s. 19.
'o SCHADE, op. cit., s. 44.
" Bernhard KERBBR, Hf?<7re<3 Pozzo (Beitrage zur Kunstgeschichte t. 6), Berlin-New York 1971, s. 86-87.