DOI issue:
Nr. 3
DOI article:Bredekamp, Horst; Labuda, Adam S.: Historia sztuki, uniwersytet, muzeum i centrum Berlina 1810 - 1873
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.34904#0267
HISTORIA SZTUKI, UNIWERSYTET, MUZEUM I CENTRUM BERLINA 1 8 ] 0-1873
259
6. TUr/zArmi 4/zzzger; Popiersie Franza Kuglera,
o/c 7 <$70, ZU/7U, &zwzz/'ćy Auzze.s' A7zz.s<?zz/zz
innych uczniów filozofa, w tym Droysena. Mysi, że tekst jest wspólnym dziełem Hegla
i Hotho wywoływała niekiedy wśród historyków filozofii zaniepokojenie, jeśli nie zgoła
odrazę^. Należałoby tymczasem docenić owo krzyżowanie się dyscyplin, które w żad-
nym punkcie nie zostało okupione nieostrością czy brakiem precyzji.
Ofsżo/ h/ szń/A/.* /ów;z
Równie silny impuls, dziś bardziej niż kiedykolwiek aktualny w historii sztuki, pocho-
dził od Franza Kuglera (1808-1858) (il. 6). Po studiach w zakresie historii literatury nie-
mieckiej w Berlinie i Heidelbergu oraz geodezji na berlińskiej Akademii Budowlanej,
podjął Kugler studia historii sztuki na Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma, by w roku 1831
doktoryzować się na podstawie pracy o średniowiecznym malarstwie miniaturowym. Dwa
lata później habilitował się w zakresie historii sztuki na tym samym uniwersytecie^. Spis
wykładów z lat 1833/34 do 1842/43, więc z czasu, gdy Kugler piastował funkcję referenta
do spraw sztuki przy pruskim ministerstwie kultury, wspomina o jego aktywności dydak-
tycznej przez w sumie 19 semestrów. Ponieważ od 1835 r. był on także profesorem na
Akademii Sztuki, niektóre tematy pokrywają się z oferowanymi na tejże uczelni. Utrzy-
mując podwójne zatrudnienie był Kugler niejako spadkobiercą Hirta, który również pra-
cował na Akademii i Uniwersytecie. Na czas kariery akademickiej przypadają też
najważniejsze jego publikacje.
^ Zob. ZIEMER, 77ez'zzrR7z GzrsTaT T/oAzo (jak przyp. 59), s. 259.
Henrik KARGE, „Welt-Kunstgeschichte: Franz Kugler und die geographische Fundierung der Kunsthistoriographie
in der Mitte des 19. Jahrhunderts", [w:] 77igon'e uzzr/ A7et/?o& z7? Kuu.stwA.sezz.sc/zu// zzzzr/
AY/zuo/ogze IFżzzcU/zzzuzzzz (Heft des Arbeitskreises fur Theorie und Geschichte der Kunstgeschichtsschreibung, 2),
Stendal 2003, s. 19-31; Kilian HECK, „Die Bezuglichkeit der Kunst zum Leben. Franz Kugler und das erste akademi-
sche Lehrprogramm der Kunstgeschichte", Afur/iMzgeryu/zr/wc/z/Mz^KMn^rgg^c/zzc/zZe, 32 (2005), s. 7-15; Jórg TREMP-
LER, „Franz Kuglers Promotion und Habilitation oder die Zeichnung ais Prrifungsgegenstand", [w:] A A^/7z'z?y
(jak przyp. 1), s. 55-65.
259
6. TUr/zArmi 4/zzzger; Popiersie Franza Kuglera,
o/c 7 <$70, ZU/7U, &zwzz/'ćy Auzze.s' A7zz.s<?zz/zz
innych uczniów filozofa, w tym Droysena. Mysi, że tekst jest wspólnym dziełem Hegla
i Hotho wywoływała niekiedy wśród historyków filozofii zaniepokojenie, jeśli nie zgoła
odrazę^. Należałoby tymczasem docenić owo krzyżowanie się dyscyplin, które w żad-
nym punkcie nie zostało okupione nieostrością czy brakiem precyzji.
Ofsżo/ h/ szń/A/.* /ów;z
Równie silny impuls, dziś bardziej niż kiedykolwiek aktualny w historii sztuki, pocho-
dził od Franza Kuglera (1808-1858) (il. 6). Po studiach w zakresie historii literatury nie-
mieckiej w Berlinie i Heidelbergu oraz geodezji na berlińskiej Akademii Budowlanej,
podjął Kugler studia historii sztuki na Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma, by w roku 1831
doktoryzować się na podstawie pracy o średniowiecznym malarstwie miniaturowym. Dwa
lata później habilitował się w zakresie historii sztuki na tym samym uniwersytecie^. Spis
wykładów z lat 1833/34 do 1842/43, więc z czasu, gdy Kugler piastował funkcję referenta
do spraw sztuki przy pruskim ministerstwie kultury, wspomina o jego aktywności dydak-
tycznej przez w sumie 19 semestrów. Ponieważ od 1835 r. był on także profesorem na
Akademii Sztuki, niektóre tematy pokrywają się z oferowanymi na tejże uczelni. Utrzy-
mując podwójne zatrudnienie był Kugler niejako spadkobiercą Hirta, który również pra-
cował na Akademii i Uniwersytecie. Na czas kariery akademickiej przypadają też
najważniejsze jego publikacje.
^ Zob. ZIEMER, 77ez'zzrR7z GzrsTaT T/oAzo (jak przyp. 59), s. 259.
Henrik KARGE, „Welt-Kunstgeschichte: Franz Kugler und die geographische Fundierung der Kunsthistoriographie
in der Mitte des 19. Jahrhunderts", [w:] 77igon'e uzzr/ A7et/?o& z7? Kuu.stwA.sezz.sc/zu// zzzzr/
AY/zuo/ogze IFżzzcU/zzzuzzzz (Heft des Arbeitskreises fur Theorie und Geschichte der Kunstgeschichtsschreibung, 2),
Stendal 2003, s. 19-31; Kilian HECK, „Die Bezuglichkeit der Kunst zum Leben. Franz Kugler und das erste akademi-
sche Lehrprogramm der Kunstgeschichte", Afur/iMzgeryu/zr/wc/z/Mz^KMn^rgg^c/zzc/zZe, 32 (2005), s. 7-15; Jórg TREMP-
LER, „Franz Kuglers Promotion und Habilitation oder die Zeichnung ais Prrifungsgegenstand", [w:] A A^/7z'z?y
(jak przyp. 1), s. 55-65.