Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (72.2010)

502

LECHOSŁAW LAMEŃSKt


7. Józe/"Pa/7/dewz'cz, Lato. Motyw z Kazimierza, 7Ó90, o/c/', /7/ÓP70, 67,5 % 56,5 c/77,
w/. M77ZC77777 .S7q.S'ł/C W A/otOWZCOc/7

Podkowińskim. Rok później - w 1885 r. - obaj wy-
jechali na dalsze studia do Petersburga, gdzie na
tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych, próbowali
zdobyć brakujące wykształcenie. Nie był to pobyt
zbyt udany, ponieważ gdy na koniec roku akademic-
kiego przyszło do oceny postępów, okazało się, że
na ponad 150 studentów obaj przyjaciele zajęli -
zdaniem tamtejszych profesorów - przedostatnie
i ostatnie miejsce. Ale chociaż na akademii im nie
poszło, to jednak Józef Pankiewicz był chyba zado-
wolony z rocznego pobytu w mieście nad Newą,
miał bowiem po raz pierwszy okazję zapoznania się
zarówno z bogatymi zbiorami malarstwa europej-
skiego zgromadzonymi w Ermitażu jak i w galerii
hrabiego Kuszelewa, gdzie widział m.in. obrazy

Rembrandta, Tycjana, Corota i przede wszystkim
barbizończyków, których malarstwo wywarło na nim
wówczas największe wrażenie.
W 1886 r. Pankiewicz i Podkowiński są już
z powrotem w Warszawie, wynajmują wspólnie pra-
cownię, a latem tego roku spotykają się na plenerze
w Kazimierzu Dolnym z Aleksandrem Gierymskim.
Od tego momentu - już po powrocie do Warszawy -
będą się z nim spotykać niemal codziennie w pierw-
szej stołecznej kawiarni Paravaciniego przy Placu
Trzech Krzyży. Kontakt z charyzmatycznym auto-
rem przesyconej światłem słonecznym ^ł/tn/zy, zawa-
żył silnie na charakterze malarstwa Pankiewicza
Iw tym okresie. Jest to czas gdy artysta poznaje rów-
nież wybitnych pejzażystów Jana Stanisławskiego,