DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.31283#0182
/I.
^72
LlLAjZ II.
co/^Fr^.
1'ele-
va veniam potius, vel roros tolis libellos;
8i uubi Ojuoä proäeil, boe tibi, le-stor, obeib,
8ecl nec obelie potell: ullinec scripra susrunr
IVolira, nili -uüori perniciosa suo.
mälz lunc, fareor, c^uis re mala tümere cogir?
Aur riuis 6eceprum ponere sumpta vecar?
Ipse nec emsn6o, se<iur kic äscluüa leZ3mur:
blon sunc illa suo barbariora loco.
IVec me lbomasuis cleber conferre poeris:
Inrer8armaticos ingeniosus ero.
Oenicjue nullamibi csprarur gloria, c^uL^us-
Ingenio llimulos lubäere fama soler^
IVolumus alliäuis animum tal>efcsrs curis:
<^UX rsmen irrumpunt, c^uocjue veranrur, euur^
(lur scribam, 6ocui, cur mirram ^urerirls ilios
Vobiscum cupio quolibet ellc mo^o..
(7r;ui6, ut e?onro nova venit epiliola, palles?
Lr ribi sollicita solvitur illa manu ?
?one merum, valeo, corpus^ue, c^lloä ante laborunr
Impariensnobis invali6um^ue fuir,
Ltlbicir, arcjus ipso vexatum in6uruir usu.
^n magis in6rmo non vacar esse mibi ?
l^lens ramen Lgraacer, nec tempore robora iumpsrt r
^ffeüusczue animi, c^ui fuir anrs, mauer,
t^iue^ue mora sparioczue suo coitura putavi
Vulnera, non alirer, czuam moäo sacra, ilolenc;
8cilicet exiguis proäell annota verullas:
Oranäibus acce6unc rsmpore clamna malis.
?ens clscem rocis aluir?-sanrius annis
kclliscrum rumicio vulnus ab angue äarum-