Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (48.1986)

IN MEMORIAM

odwiedzała pracownio artystów, wysłuchiwała wypowiedzi
twórców i znawców. Uderzała Jej wrażliwość i zrozumienie
nowych kierunków w plastyce: stąd prowadziła droga do
wielu publikacji o sztuce zarówno początków XX wieku,
jak i współczesnej. Przez długi czas m.in. pisywała recen-
zje z wystaw dla „Tygodnika Powszechnego”. Nie sposób
tu wyliczyć wszystkie Joj publikacjo, jeszcze trudniej wartoś-
ciować poszczególne praco. Zamieszczona dalej próba zosta-
wienia bibliografii ma, niestety, luki.
Głęboka wiedza Heleny Blum skłoniła Uniwersytet im.
Bolesława Bieruta we Wrocławiu do powierzenia Joj wykła-
dów i seminariów z zakresu historii nowoczesnej sztuki
polskiej i powszechnej, które prowadziła przez szereg lat,
w tejże uczelni kierowała również seminariami dyplomowymi.
Przez kilka lat miała wykłady z historii sztuki w Instytucie
Filologii Polskiej i dla słuchaczy podyplomowego studium
nauczycielskiego w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Kra-
kowie.
Helena Blum należała do organizacji zrzeszających
historyków sztuki i krytyków. Od 1951 r. była członkiem
Komisji Teorii Sztuki PAN oraz Międzynarodowego Sto-
warzyszenia Krytyków Sztuki AICA. Bardzo czynnie dzia-
łała w Stowarzyszeniu Historyków Sztuki. W latach 1945-

1948 piastowała godność sekretarza krakowskiego Oddziału,
w latach 1945-1952 była członkiem Zarządu Głównego SHS
w Warszawio, a następnie do roku 1954 — członkiem Ko-
misji Rewizyjnej i Komisji Kwalifikacyjnej, w latach 1960-
1962 — członkiem Głównej Komisji Rewizyjnej w Zarzą-
dzie Głównym SHS w Warszawie. Kilkakrotnie też repre-
zentowała Stowarzyszenie jako delegat na walnych zjazdach.
W 1955 r. otrzymała Srebrny Krzyż Zasługi i Medal X-lecia
PRL, w 1966 r. — Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia
Polski.
Całe życie Heleny Blum upłynęło na pracy w Muzem,
organizowaniu wystaw, wizytach w pracowniach artystów
i kontaktach z nimi, na pracy naukowej. Znajdowała też
czas na życie rodzinne. I tak było do ostatnich chwil. Od-
chodząc od nas w dniu 20 marca 1984 roku pozostawiła nie
dokończoną pracę monograficzną o Marii Jaremie.
Znał osobę Kolony Blum cały Kraków, znano Ją w Pol-
sce, a takżo zagranicą. Z Jej charakterystyczną sylwetką
kojarzą się wszystkie wystawy i ważniejszo wydarzenia
w życiu plastycznym Krakowa. Będzie Jej zawsze brak
zarówno w Muzeum, jak i poza nim; i długo jeszcze nikt nie
wypełni tej bolesnej pustki.
Zofia Kudelska,