Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (66.2004)

124

Jolanta Polanowska

rzeć rozważając specyfikę statusu artystyczno-społecznego polskich artystek z pokolenia
Olgi Boznańskiej69.
Skirmunttowa była o generację starsza od artystek pokolenia Olgi Boznańskiej, stano-
wiących „pierwszą wyraźną grupę uprawiających sztukę zawodowo"70. Wyprzedziła je
nie tylko pod względem chronologicznym. Choć twórczości nie uprawiała zarobkowo, w
dużej mierze była już profesjonalistką. Zabiegała o zdobycie możliwie najlepszego wy-
kształcenia. Mieszkając na Polesiu, nie brała udziału w miejskim życiu artystycznym, lecz
starała się, o ile było to możliwe, o profesjonalne kontakty ze środowiskiem warszaw-
skim. W swej sztuce, początkowo podejmowała tematykę rodzinną o charakterze lokal-
nym (żeby nie powiedzieć zaściankowym). Po studiach, zwróciła się ku tematyce religijnej
i historycznej wykonując tryptyki bohaterów litewskich i Szachy polskie - prace o zacię-
ciu historiozoficznym. Skirmunttowa głęboko odczuwała swe „powołanie" - sztuka była
dla niej, jak to wyraziła: „szpikiem jej kości, talizmanem wśród trudności rozlicznych",
konieczną wreszcie potrzebą"71.

69 M. POPRZĘCKA, Boznańska i inne, [w:] Kobieta i kultura. Kobiety wśród twórców kultury intelektualnej i arty-
stycznej w dobie rozbiorów i w niepodległym państwie polskim. Zbiór studiów, pod red. A. Żamowskiej i A. Szwarca,
t. 4, Warszawa 1996, s. 175-187.

70 Ibid., s. 175.

71 ZALESKI, op. cit., s. 63.