DOI issue:
Nr. 1-2
DOI article:Pokora, Jakub: Portret wedle zasad rebusu?: Henryk Lubomirski jako Geniusz Sławy Elisabeth Vigée-Lebrun (1789) =
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.35031#0054
PORTRET WEDLE ZASAD REBUSU? /Rw??}W GttA/t/^Z &a7Ey E. V]GEE-LEBRUN
49
P. Marce/Zo Racc/a/T/Z/, Nadanie konstytucji Księstwu
Warszawskiemu przez Napoleona, 1809-1811 r. M?rzezr/7?
W3/Y7&W6 w ł%77isz%M4<? (rt?g Polaków portret...)
z P7^zyłr7C7?7ę^q H/7*oRpZq Doidalsesa, uzasadniają pozę modela. A jest ona wyjątkowa, nie-
spotykana w sztuce portretowej, nawet dziecięcej. W portrecie dziecięcym bowiem małe
szkraby - co niekiedy mimowolnie bywa komiczne - przyjmują z zasady pozy dorosłych,
stateczne a dostojne^*.
Nasze rozważania niechaj zamknie uwaga zasygnalizowana w tytule artykułu, tak za-
skakująca, że na pierwszy rzut oka wręcz absurdalna. Omówiony portret Henryka Lubo-
mirskiego został zbudowany zgodnie z zasadami rebusu. Bo H7770737* oG /u G/otRg to
przecież nic innego, jak przetłumaczone na francuski nazwisko Lubomirski! W nazwisku
tym człon Luó(o)- pochodzi od A/óy „kochany, pożądany", -77777* zaś w tym wypadku ozna-
cza „posłuch, uznanie, wziętość, poważanie", a nie - jak najczęściej się tłumaczy - „po-
kój, pomyślność, szczęście". Tak więc „Lubomirski" znaczy tu dosłownie tyle, co
„kochający uznanie", albo inaczej... „miłujący sławę".
Zob. np. RYe/Re Rr/'/?ze/7. R*/77&rb/7<7/?/Me vo/7? 76. bR 79. A//7/777?/7<7er7 m/y &r E7//7&tc/ó/7 %/7/7/cły Re/? Jnłobe/i i
Ołtober 2003-ą Az/7?Mr200ą AT/n.yt- M/7<7 dT/Mte/b/z/g^ba/Ze R?//7<7e^rep7/bZ/7r DeM7^c/?/o/7<7, Ro/?/?, Latalogkonzept
Yannick VU, OstEldem-Ruit 2003 (tamże bogata iiteratura).
49
P. Marce/Zo Racc/a/T/Z/, Nadanie konstytucji Księstwu
Warszawskiemu przez Napoleona, 1809-1811 r. M?rzezr/7?
W3/Y7&W6 w ł%77isz%M4<? (rt?g Polaków portret...)
z P7^zyłr7C7?7ę^q H/7*oRpZq Doidalsesa, uzasadniają pozę modela. A jest ona wyjątkowa, nie-
spotykana w sztuce portretowej, nawet dziecięcej. W portrecie dziecięcym bowiem małe
szkraby - co niekiedy mimowolnie bywa komiczne - przyjmują z zasady pozy dorosłych,
stateczne a dostojne^*.
Nasze rozważania niechaj zamknie uwaga zasygnalizowana w tytule artykułu, tak za-
skakująca, że na pierwszy rzut oka wręcz absurdalna. Omówiony portret Henryka Lubo-
mirskiego został zbudowany zgodnie z zasadami rebusu. Bo H7770737* oG /u G/otRg to
przecież nic innego, jak przetłumaczone na francuski nazwisko Lubomirski! W nazwisku
tym człon Luó(o)- pochodzi od A/óy „kochany, pożądany", -77777* zaś w tym wypadku ozna-
cza „posłuch, uznanie, wziętość, poważanie", a nie - jak najczęściej się tłumaczy - „po-
kój, pomyślność, szczęście". Tak więc „Lubomirski" znaczy tu dosłownie tyle, co
„kochający uznanie", albo inaczej... „miłujący sławę".
Zob. np. RYe/Re Rr/'/?ze/7. R*/77&rb/7<7/?/Me vo/7? 76. bR 79. A//7/777?/7<7er7 m/y &r E7//7&tc/ó/7 %/7/7/cły Re/? Jnłobe/i i
Ołtober 2003-ą Az/7?Mr200ą AT/n.yt- M/7<7 dT/Mte/b/z/g^ba/Ze R?//7<7e^rep7/bZ/7r DeM7^c/?/o/7<7, Ro/?/?, Latalogkonzept
Yannick VU, OstEldem-Ruit 2003 (tamże bogata iiteratura).