DOI Heft:
Nr. 1-2
DOI Artikel:Konstantynów, Dariusz: Dekoracje Dworca Głównego w Warszawie: o sztuce monumentalnej końca lat trzydziestych XX wieku =
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.35031#0084
DEKORACJE DWORCA GŁÓWNEGO W WARSZAWIE
79
7. dwom ,, /AAsAt — wa&ct .snuoó/r c/z/cc/GW " -c/cżorYC/'/
/mh' oć//Gz&w, 7979. Foó .7. 4/Y.'7aiY//7? Wo/og/Yt/łcz/tc 79 7NtV
Pod koniec dekady współpracą z plastykami zainteresowali się również studenci architek-
tury. Na organizowanych przez Stowarzyszenie Architektów Rzeczypospolitej zebraniach
dyskusyjnych z członkami Związku Słuchaczy Architektury Politechniki Warszawskiej
gośćmi i referentami bywali Jan Zamoyski, Włodzimierz Bartoszewicz, Stefan Płużański
i Jerzy Mazurczyłrb
Zagadnienie syntezy architektury, malarstwa i rzeźby poważnie interesowało artystów
i architektów związanych z Instytutem Propagandy Sztuki (warto zauważyć, że od 1934 r.
jego prezesem był architekt - Bohdan Pniewski). Na posiedzeniu Rady IPS w kwietniu
1938 r. Jan Zamoyski mówił o konieczności wytyczenia „wspólnej drogi" dla architektów,
malarzy i rzeźbiarzy. „Do tej pory - argumentował - wszyscy chodziliśmy swoimi ścież-
kami, które często prowadziły nas w ślepe zaułki [...]. Mam wrażenie, że skoordynowana
praca tych trzech działów sztuki dopiero może dać naprawdę poważniejsze wyniki w sztu-
ce i zmieni oblicze plastyczne całego naszego życia"^. Jesienią 1938 r. w Instytucie roz-
poczęła działalność Sekcja Sztuki Monumentalnej, mająca za zadanie „wyjaśnienie
możliwości bliższego współdziałania architektury z rzeźbą i malarstwem" zarówno pod
względem artystycznym, jak i organizacyjnym-^.
Na jednym z takich spotkań Zamoyski wygłosił referat łKspó/pcaca rmcńzYAfa z jJia/a/Yew i rzcźóim-zc/u, a na następ-
nym współnie z Bartoszewiczem odczyt o małarstwie ściennym - T^yy i&owy Ae<3m'ou-7ecza % czasy <7zMz'e/'szc. Zob.
Władysław PIEŃKOWSKI, „Sekcja współpracy z młodzieżą", M7?R 1938, nr 6, s. 10.
„Sprawozdanie stenograficzne z posiedzenia Rady Instytutu Propagandy Sztuki odbytego dnia 4 kwietnia 1938 roku",
[w:] MatcnaĄ <3o <7z;'e/'ów /nstyhRM froyagan<7y Nzh&ł (7970-7939). Oprać. Joanna SOSNOWSKA, Warszawa 1992,
s. 118-119.
^ Na czele Sekcji stanął Romuald Gutt, jego zastępcą został Michał Walicki. W pracach Sekcji aktywnie uczestniczyli
m.in.: Eugeniusz Arct, Leon Pękalski, Franciszek Krzywda-Polkowski, Bohdan Pniewski, Zbigniew Pronaszko, Franci-
szek Strynkiewicz, Kazimierz Tomorowicz, Wacław Wąsowicz i Jan Zamoyski. Program działania Sekcji przewidywał
organizowanie dyskusji i odczytów, a także przygotowanie specjalnej wystawy (zbieraniem materiałów miełi zająć się
Pniewski, Strynkiewicz i Zamoyski). Zob. Archiwum IPS, Zbiory Specjalne 1S PAN, Warszawa, inw. 70, teka "Komisje".
79
7. dwom ,, /AAsAt — wa&ct .snuoó/r c/z/cc/GW " -c/cżorYC/'/
/mh' oć//Gz&w, 7979. Foó .7. 4/Y.'7aiY//7? Wo/og/Yt/łcz/tc 79 7NtV
Pod koniec dekady współpracą z plastykami zainteresowali się również studenci architek-
tury. Na organizowanych przez Stowarzyszenie Architektów Rzeczypospolitej zebraniach
dyskusyjnych z członkami Związku Słuchaczy Architektury Politechniki Warszawskiej
gośćmi i referentami bywali Jan Zamoyski, Włodzimierz Bartoszewicz, Stefan Płużański
i Jerzy Mazurczyłrb
Zagadnienie syntezy architektury, malarstwa i rzeźby poważnie interesowało artystów
i architektów związanych z Instytutem Propagandy Sztuki (warto zauważyć, że od 1934 r.
jego prezesem był architekt - Bohdan Pniewski). Na posiedzeniu Rady IPS w kwietniu
1938 r. Jan Zamoyski mówił o konieczności wytyczenia „wspólnej drogi" dla architektów,
malarzy i rzeźbiarzy. „Do tej pory - argumentował - wszyscy chodziliśmy swoimi ścież-
kami, które często prowadziły nas w ślepe zaułki [...]. Mam wrażenie, że skoordynowana
praca tych trzech działów sztuki dopiero może dać naprawdę poważniejsze wyniki w sztu-
ce i zmieni oblicze plastyczne całego naszego życia"^. Jesienią 1938 r. w Instytucie roz-
poczęła działalność Sekcja Sztuki Monumentalnej, mająca za zadanie „wyjaśnienie
możliwości bliższego współdziałania architektury z rzeźbą i malarstwem" zarówno pod
względem artystycznym, jak i organizacyjnym-^.
Na jednym z takich spotkań Zamoyski wygłosił referat łKspó/pcaca rmcńzYAfa z jJia/a/Yew i rzcźóim-zc/u, a na następ-
nym współnie z Bartoszewiczem odczyt o małarstwie ściennym - T^yy i&owy Ae<3m'ou-7ecza % czasy <7zMz'e/'szc. Zob.
Władysław PIEŃKOWSKI, „Sekcja współpracy z młodzieżą", M7?R 1938, nr 6, s. 10.
„Sprawozdanie stenograficzne z posiedzenia Rady Instytutu Propagandy Sztuki odbytego dnia 4 kwietnia 1938 roku",
[w:] MatcnaĄ <3o <7z;'e/'ów /nstyhRM froyagan<7y Nzh&ł (7970-7939). Oprać. Joanna SOSNOWSKA, Warszawa 1992,
s. 118-119.
^ Na czele Sekcji stanął Romuald Gutt, jego zastępcą został Michał Walicki. W pracach Sekcji aktywnie uczestniczyli
m.in.: Eugeniusz Arct, Leon Pękalski, Franciszek Krzywda-Polkowski, Bohdan Pniewski, Zbigniew Pronaszko, Franci-
szek Strynkiewicz, Kazimierz Tomorowicz, Wacław Wąsowicz i Jan Zamoyski. Program działania Sekcji przewidywał
organizowanie dyskusji i odczytów, a także przygotowanie specjalnej wystawy (zbieraniem materiałów miełi zająć się
Pniewski, Strynkiewicz i Zamoyski). Zob. Archiwum IPS, Zbiory Specjalne 1S PAN, Warszawa, inw. 70, teka "Komisje".