DOI issue:
Nr. 1
DOI article:Artykuły
DOI article:Nowiński, Janusz: Siedemnastowieczna polichromia kaplicy nowicjatu karmelitanek bosych w dawnym pa³acu Kazanowskich w Warszawie
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.71007#0072
70
Janusz Nowiński
3. Karmelitanka (Eufrozyna)
przed Dzieciątkiem Jezus - centralny
fragment kompozycji na ścianie południowej.
Fot. autor, październik 2014
4. Klęcząca karmelitanka, malowidło
w południowo-zachodnim narożu wnętrza.
Fot. autor,
październik 2014
nych z zamurowaniem tego otworu, uległy uszkodzeniu partie kompozycji malarskiej bez-
pośrednio z nim sąsiadujące.
W centrum kompozycji ukazana jest klęcząca postać karmelitanki unoszonej na obło-
ku przez parę aniołów (il. 9, 3). Karmelitanka spogląda ku górze, gdzie z prawej strony,
wśród złocistych obłoków i uskrzydlonych główek anielskich, stoi nagie Dzieciątko Je-
zus, spowite purpurową chustą, ze złotą koroną w dłoni. Scena ta usytuowaniem i propor-
cjami wyraźnie dominuje w całości kompozycji malowidła.
Centralne przedstawienie otaczają cztery sceny figuralne skomponowane jako autono-
miczne przedstawienia, ukazane w otoczeniu roślinnego sztafażu lub oliwkowo-brązowe-
go tła scalającego kompozycję. Po lewej stronie w górze, ponad nadprożem istniejącego
niegdyś otworu drzwiowego, zachował się fragment postaci zakonnika-starca ukazanego
lewym profilem. W centrum u dołu, pod postaciami aniołów unoszącymi na obłoku klę-
czącą zakonnicę, zachowany jest fragment kompozycji z grupą osób, wśród których wi-
doczna jest przedstawiona diagonalnie postać w karmelitańskim habicie oraz korpus
i lewe ramię postaci odzianej w granatową szatę i purpurowy płaszcz. Za nią stoi osoba
odziana w karmelitański habit. Z prawej strony grupy osób zachowała się majuskułowa
inskrypcja: EUFROZYNA OPOWIADA OJCU / SWEMU [że] ONA JEST CÓRKĄ
JEGO / Y ZARAZ UMIERA. Po prawej stronie malowidła, u dołu, ukazana jest klęcząca
postać młodej osoby, którą dwóch karmelitów przyodziewa w zakonny habit (il. 11). Pod
grupą osób zachowana jest majuskułowa inskrypcja: S. EUFROZYNIE DAJĄ HABIT
ZAKONNY. Ponad tą sceną przedstawiona jest ostatnia kompozycja, którą tworzy para
osób (il. 10). Z lewej strony ukazana jest postać w karmelitańskim habicie, obok niej
Janusz Nowiński
3. Karmelitanka (Eufrozyna)
przed Dzieciątkiem Jezus - centralny
fragment kompozycji na ścianie południowej.
Fot. autor, październik 2014
4. Klęcząca karmelitanka, malowidło
w południowo-zachodnim narożu wnętrza.
Fot. autor,
październik 2014
nych z zamurowaniem tego otworu, uległy uszkodzeniu partie kompozycji malarskiej bez-
pośrednio z nim sąsiadujące.
W centrum kompozycji ukazana jest klęcząca postać karmelitanki unoszonej na obło-
ku przez parę aniołów (il. 9, 3). Karmelitanka spogląda ku górze, gdzie z prawej strony,
wśród złocistych obłoków i uskrzydlonych główek anielskich, stoi nagie Dzieciątko Je-
zus, spowite purpurową chustą, ze złotą koroną w dłoni. Scena ta usytuowaniem i propor-
cjami wyraźnie dominuje w całości kompozycji malowidła.
Centralne przedstawienie otaczają cztery sceny figuralne skomponowane jako autono-
miczne przedstawienia, ukazane w otoczeniu roślinnego sztafażu lub oliwkowo-brązowe-
go tła scalającego kompozycję. Po lewej stronie w górze, ponad nadprożem istniejącego
niegdyś otworu drzwiowego, zachował się fragment postaci zakonnika-starca ukazanego
lewym profilem. W centrum u dołu, pod postaciami aniołów unoszącymi na obłoku klę-
czącą zakonnicę, zachowany jest fragment kompozycji z grupą osób, wśród których wi-
doczna jest przedstawiona diagonalnie postać w karmelitańskim habicie oraz korpus
i lewe ramię postaci odzianej w granatową szatę i purpurowy płaszcz. Za nią stoi osoba
odziana w karmelitański habit. Z prawej strony grupy osób zachowała się majuskułowa
inskrypcja: EUFROZYNA OPOWIADA OJCU / SWEMU [że] ONA JEST CÓRKĄ
JEGO / Y ZARAZ UMIERA. Po prawej stronie malowidła, u dołu, ukazana jest klęcząca
postać młodej osoby, którą dwóch karmelitów przyodziewa w zakonny habit (il. 11). Pod
grupą osób zachowana jest majuskułowa inskrypcja: S. EUFROZYNIE DAJĄ HABIT
ZAKONNY. Ponad tą sceną przedstawiona jest ostatnia kompozycja, którą tworzy para
osób (il. 10). Z lewej strony ukazana jest postać w karmelitańskim habicie, obok niej