DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.35559#0468
<
46o M. A N N A? I S E N E C
Lexqutenodurnum furem occidi quoquo modoiubet/nondc damnato tantum, seddc fure
loquitur. Odit hoc vitium, nec immerito: non multum abeR a proditore. StiRulit quod non ele-
git,(cd quod illi fatum publica: felicitatis obiecit.Vno tempore & proditorem nobis oReadit,&
furem,qui diuitem compilare mallet, quam damnare. Effregit domum manuluQensa. Scias il-
lum non tunc primum fccisfe.SuRulit,non quod Voluit,ied quod potuit.Bono exemplo damna-
tusproditor, maloiuuentus.
ZsJSf.
L. A N N AE I S E N E C AE
ORATORIS ET RHETORIS
SVASORIARVM LIBER
V N V St
INITAM vtcuique rei magnitudinemnaturadederat,dedit&modum.nihil
inRnitumeR,nib Oceanus.t^^'^. Fertiles in Oceano iacere terras,v!traque
i in e^ecanu iueerc renas,vitraque
Oceanum rurRisalialitora,alium naseiorbem,nec vsquam naturam rerum
delinere,lea semper inde,vbi dehlse videatur,nouam exurgere: facile iRa Hn-
$W} quia Oceanus nauigari non poteR. Satis ht hadenus viciUe Alexan-
dro,quamundolucere latis eh.lntrahasterrascxlumHercules meruit.Stat
^ * immotummare&quah deficientis insuofine natura: pigra moles, nouaeac
terribiles Rgur^,magna eriatn Oceano portenta, quae profunda iRa vaRitas nutrit, confusalux
alta cabgine , & interceptus tenebris dies, ipsum vero graue & defixum mare, & aut nulla aut; o
ignorahdera.lta eR Alexadcrreru natura: poRcmniaOceanus^pcROct anu nihil,
ResiUe.orbis te tuus reuocat: vicimus qua lucet, nihil tantum esEquod ego Alexandri periculo
peta. ['Pc^p^y^/^^ Venit ille dies Alexander,exoptatus,quo tibi oper^ eRadesR. iidesunt ter-
mini^ regni tui,& mundi. [Qs;. Tempus eR Alexandrum cum orbe & cum Iole delinere^
quod noueram.vicununcconcupisco quod ncscio Qua: tam ferre gentes fuerunt, quar non A-
lexandrum polito genu adorarint?Qui tam horridi montes, quorum non iuga victor miles cat-
caueritfVltra Liberi patris ttopxaconRirimus.Non quaerimus orbem,sed amittimus. Immen-
sum,& humana: intentatum experientirr pelagus.totius orbis vinculum,terrarumque custodia,
inagitata renus valtiras, 'itora modo semente Rudu inquieta,modo fugiente dcR rta.tartra cali-
go remittet Rudus.Nescio quid humanis natura subduxir oculis, extrema nox obruit, 40
Foeda bclluarum magnitudo, immobile prosundum teRantur Alexander , nihil vitra eRe
quod vincas: reuertere. Terrie quoque Rmm finem habent, & ipsiusmundiali-
qutsoccaRis eR. nihil infinitum eR. modum magnitudini facere debes cum fortuna non facit.
Magni pedoris eR inter secunda moderatio. Eundem fortuna vidoriartua:, quem naturaR-
nem facit. Imperium tuum eludit Oceanus. O quantum magnitudo tua rerum quoque natu-
ram RipergreRaeR.Alexander orbi magnus eR: Alexandro orbisanguRus eR aliquis etiam ma-
gnitudini modus eR.Nonq?cedit vlrra Ipatia E:a caeiu. Maria intra terminos Rios agitantur quic-
quid ad summum peruenit.incremeto non reliquit locu.Non magis quicquam vitra Alcxandrn
nommus,quam vitra Oceanum. Maria sequimur, terras cui tradimus .-"orbem quem
nonnouiqua:ro,quem vici relinquo. Qua: iRa toto pelago infuia caligo? Nauigantem
tibividetur admittere,epire proficientem quoque exc!udit.?Non h^c India cR.nec terrionis fe-
rarum ille conuentus.im manes propone bciiuas.aspice quibus procellis R udi buQ; (a: uiat, quas
adii tota Vndas agat, tantus ventorum, tanta conuulh funditus maris insania eR: nulla pra:sens
nadigantibus Ratio eR, nihil salutarc, nihil notum, rudis & imperfeda natura penitus receRir.
iRa maria ne illi quidem petierunt, qui fugiebant Alexandrum. Sacrum quidem tertis natura
circumfudit Oceanum. 11 liquiiam Rdcrum collegerunr meras, & annuas hiemis atque arRatis
vices ad certam legem redegerunt, quibus ignota nulla pars mundi eR:de Oceano tamen dubi-
tant,vtrumne terras velut vinculum circumfluat,ali in Riu colligatus orbem, & in hos per quos
nauigatur Rnus,quaR spiramenta quardam magnitudinis cxgRuet:igncm poR sc,cuius augmen-
tum ipsc Rt,habeat,an spiritum. Quid agitis commilitones.? regem domitoremque generis hu-1?#.
mani,magnum Alexandrum co demittitis, quod adhuc quid sit disputatur ? Memento Alexau-
der,matrem in orbe vido adhuc magis quam pacato relinquis.
Divisio.
46o M. A N N A? I S E N E C
Lexqutenodurnum furem occidi quoquo modoiubet/nondc damnato tantum, seddc fure
loquitur. Odit hoc vitium, nec immerito: non multum abeR a proditore. StiRulit quod non ele-
git,(cd quod illi fatum publica: felicitatis obiecit.Vno tempore & proditorem nobis oReadit,&
furem,qui diuitem compilare mallet, quam damnare. Effregit domum manuluQensa. Scias il-
lum non tunc primum fccisfe.SuRulit,non quod Voluit,ied quod potuit.Bono exemplo damna-
tusproditor, maloiuuentus.
ZsJSf.
L. A N N AE I S E N E C AE
ORATORIS ET RHETORIS
SVASORIARVM LIBER
V N V St
INITAM vtcuique rei magnitudinemnaturadederat,dedit&modum.nihil
inRnitumeR,nib Oceanus.t^^'^. Fertiles in Oceano iacere terras,v!traque
i in e^ecanu iueerc renas,vitraque
Oceanum rurRisalialitora,alium naseiorbem,nec vsquam naturam rerum
delinere,lea semper inde,vbi dehlse videatur,nouam exurgere: facile iRa Hn-
$W} quia Oceanus nauigari non poteR. Satis ht hadenus viciUe Alexan-
dro,quamundolucere latis eh.lntrahasterrascxlumHercules meruit.Stat
^ * immotummare&quah deficientis insuofine natura: pigra moles, nouaeac
terribiles Rgur^,magna eriatn Oceano portenta, quae profunda iRa vaRitas nutrit, confusalux
alta cabgine , & interceptus tenebris dies, ipsum vero graue & defixum mare, & aut nulla aut; o
ignorahdera.lta eR Alexadcrreru natura: poRcmniaOceanus^pcROct anu nihil,
ResiUe.orbis te tuus reuocat: vicimus qua lucet, nihil tantum esEquod ego Alexandri periculo
peta. ['Pc^p^y^/^^ Venit ille dies Alexander,exoptatus,quo tibi oper^ eRadesR. iidesunt ter-
mini^ regni tui,& mundi. [Qs;. Tempus eR Alexandrum cum orbe & cum Iole delinere^
quod noueram.vicununcconcupisco quod ncscio Qua: tam ferre gentes fuerunt, quar non A-
lexandrum polito genu adorarint?Qui tam horridi montes, quorum non iuga victor miles cat-
caueritfVltra Liberi patris ttopxaconRirimus.Non quaerimus orbem,sed amittimus. Immen-
sum,& humana: intentatum experientirr pelagus.totius orbis vinculum,terrarumque custodia,
inagitata renus valtiras, 'itora modo semente Rudu inquieta,modo fugiente dcR rta.tartra cali-
go remittet Rudus.Nescio quid humanis natura subduxir oculis, extrema nox obruit, 40
Foeda bclluarum magnitudo, immobile prosundum teRantur Alexander , nihil vitra eRe
quod vincas: reuertere. Terrie quoque Rmm finem habent, & ipsiusmundiali-
qutsoccaRis eR. nihil infinitum eR. modum magnitudini facere debes cum fortuna non facit.
Magni pedoris eR inter secunda moderatio. Eundem fortuna vidoriartua:, quem naturaR-
nem facit. Imperium tuum eludit Oceanus. O quantum magnitudo tua rerum quoque natu-
ram RipergreRaeR.Alexander orbi magnus eR: Alexandro orbisanguRus eR aliquis etiam ma-
gnitudini modus eR.Nonq?cedit vlrra Ipatia E:a caeiu. Maria intra terminos Rios agitantur quic-
quid ad summum peruenit.incremeto non reliquit locu.Non magis quicquam vitra Alcxandrn
nommus,quam vitra Oceanum. Maria sequimur, terras cui tradimus .-"orbem quem
nonnouiqua:ro,quem vici relinquo. Qua: iRa toto pelago infuia caligo? Nauigantem
tibividetur admittere,epire proficientem quoque exc!udit.?Non h^c India cR.nec terrionis fe-
rarum ille conuentus.im manes propone bciiuas.aspice quibus procellis R udi buQ; (a: uiat, quas
adii tota Vndas agat, tantus ventorum, tanta conuulh funditus maris insania eR: nulla pra:sens
nadigantibus Ratio eR, nihil salutarc, nihil notum, rudis & imperfeda natura penitus receRir.
iRa maria ne illi quidem petierunt, qui fugiebant Alexandrum. Sacrum quidem tertis natura
circumfudit Oceanum. 11 liquiiam Rdcrum collegerunr meras, & annuas hiemis atque arRatis
vices ad certam legem redegerunt, quibus ignota nulla pars mundi eR:de Oceano tamen dubi-
tant,vtrumne terras velut vinculum circumfluat,ali in Riu colligatus orbem, & in hos per quos
nauigatur Rnus,quaR spiramenta quardam magnitudinis cxgRuet:igncm poR sc,cuius augmen-
tum ipsc Rt,habeat,an spiritum. Quid agitis commilitones.? regem domitoremque generis hu-1?#.
mani,magnum Alexandrum co demittitis, quod adhuc quid sit disputatur ? Memento Alexau-
der,matrem in orbe vido adhuc magis quam pacato relinquis.
Divisio.