DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.31449#0016
robem brodzkim był najprawdopodobniej namiot z początku w. XVIII
ozdobiony herbami i inicjałami hetmana Stanisława Mateusza Rzewu-
skiego, znajdujący się niegdyś w zbiorach zamku podhoreckiego.
W połowie w. XVIII namioty w Brodach zamawiał także hetman Wa-
cław Rzewuski, dla którego pracował tamtejszy rzemieślnik Hersz
Kofmanowic-? Vszcze w r 1765 w Brodach notowano dwóch „namiot-
ników”
1. Brody, kazamaty zamku
Stanisława Koniecpolskiego
W r. 1682 wnuk hetmana Stanisława Koniecpolskiego, również Sta-
nisław, darował dobra brodzkie królewiczowi Jakubowi Sobieskiemu.
Zgodnie z uporczywymi pogłoskami była to cena za urząd kasztelana
krakowskiego, dający pierwsze miejsce wśród senatorów świeckich.
W r. 1704 Jakub Sobieski odsprzedał Brody Józefowi Potockiemu, wo-
jewodzie kijowskiemu.
Rozbiory, które przyniosły kryzys większości miast kresowych, dla
Brodów stworzyły nową, nieoczekiwaną szansę. Granica austriacko-
rosyjska przebiegała zaledwie 9 km od miasta, które w r. 1779 uzy-
skało przywilej wolnego handlu i ciągnęło znaczne korzyści jako ważny
punkt komunikacyjny pomiędzy dwoma imperiami, ośrodek między-
narodowego handlu oraz... przemytu. Istotnym czynnikiem rozwoju
miasta był wielki garnizon wojskowy. Ok. r. 1833 dobra brodzkie od
Potockich przeszły do Mołodeckich, w których rękach pozostawały do
r. 1939.
W XIX w. Brody stały się jednym z największych w Galicji sku-
pisk ludności żydowskiej, która w latach osiemdziesiątych stanowiła ok.
3/4 wśród 20 000 mieszkańców. Wpłynęło to w istotny sposób na
charakter miasta, które aż do I wojny światowej miało niemieckoję-
zyczne szkolnictwo. Brodzcy Żydzi trudnili się przede wszystkim han-
dlem, ale było wśród nich wielu znakomitych rzemieślników. Według
12
ozdobiony herbami i inicjałami hetmana Stanisława Mateusza Rzewu-
skiego, znajdujący się niegdyś w zbiorach zamku podhoreckiego.
W połowie w. XVIII namioty w Brodach zamawiał także hetman Wa-
cław Rzewuski, dla którego pracował tamtejszy rzemieślnik Hersz
Kofmanowic-? Vszcze w r 1765 w Brodach notowano dwóch „namiot-
ników”
1. Brody, kazamaty zamku
Stanisława Koniecpolskiego
W r. 1682 wnuk hetmana Stanisława Koniecpolskiego, również Sta-
nisław, darował dobra brodzkie królewiczowi Jakubowi Sobieskiemu.
Zgodnie z uporczywymi pogłoskami była to cena za urząd kasztelana
krakowskiego, dający pierwsze miejsce wśród senatorów świeckich.
W r. 1704 Jakub Sobieski odsprzedał Brody Józefowi Potockiemu, wo-
jewodzie kijowskiemu.
Rozbiory, które przyniosły kryzys większości miast kresowych, dla
Brodów stworzyły nową, nieoczekiwaną szansę. Granica austriacko-
rosyjska przebiegała zaledwie 9 km od miasta, które w r. 1779 uzy-
skało przywilej wolnego handlu i ciągnęło znaczne korzyści jako ważny
punkt komunikacyjny pomiędzy dwoma imperiami, ośrodek między-
narodowego handlu oraz... przemytu. Istotnym czynnikiem rozwoju
miasta był wielki garnizon wojskowy. Ok. r. 1833 dobra brodzkie od
Potockich przeszły do Mołodeckich, w których rękach pozostawały do
r. 1939.
W XIX w. Brody stały się jednym z największych w Galicji sku-
pisk ludności żydowskiej, która w latach osiemdziesiątych stanowiła ok.
3/4 wśród 20 000 mieszkańców. Wpłynęło to w istotny sposób na
charakter miasta, które aż do I wojny światowej miało niemieckoję-
zyczne szkolnictwo. Brodzcy Żydzi trudnili się przede wszystkim han-
dlem, ale było wśród nich wielu znakomitych rzemieślników. Według
12