DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.31449#0021
artyleryjskie. W potężnej masie murów ginie renesansowy detal archi-
tektoniczny i dekoracja rzeźbiarska. Najbardziej ozdobna jest ściana
narożnika północno-wschodniego, zwieńczona attyką oraz brama wja-
zdowa. Obszerny dziedziniec mógł w razie niebezpieczeństwa pomie-
ścić setki uchodźców.
4. Brzeżany, widok miasta. Fot. z ok. r. 1960
Na dziedzińcu, przy południowo-zachodniej kurtynie zamku wzno-
si się kaplica zamkowa, a właściwie kościół pod wezwaniem Trójcy
Świętej, starszy od brzeżańskiej faiy, w XVII w. zaszczycony tytułem
prepozytury. Początkowo była to jedyna katolicka świątynia w mieście.
Od czasu powstania fary kościół służył przede wszystkim rodzinie
Sieniawskich jako jej mauzoleum rodowe, jedno z najwspanialszych
w całej Rzeczypospolitej. Budowla ma kształt krzyża. Najstarszą czę-
ścią jest nawa, powstała ok. r. 1554. Jej bardzo reprezentacyjną, kla-
sycyzującą fasadę o okładzinie kamiennej dostawiono w pierwszej po-
łowie w. XVII. Południowa kaplica boczna powstała w latach 1619-
1624, a dekorację stiukową kopuły wykonał Jan Pfister w latach 1627-
1628. Kaplica północna, która naśladuje w uproszczeniu formy kaplicy
południowej, jest nieco późniejsza. W kaplicy znajdował się zespół
nagrobków Sieniawskich: Anny (ok. 1575, przyp. Hermanowi van
Hutte-Czapce), podwójny Mikołaja i Hieronima (ok. 1583, Henryk
Horst), Jana (1584, Henryk Horst?), Adama Hieronima (J 1619, Jan
Pfister) oraz potrójny Aleksandra (J 1622), Prokopa (J 1627) i Mi-
kołaja (J 1636) Jan Pfister). W kryptach umieszczono cynowe sarko-
fagi z płaskorzeźbionymi postaciami zmarłych na wiekach. Opiekę nad
17
tektoniczny i dekoracja rzeźbiarska. Najbardziej ozdobna jest ściana
narożnika północno-wschodniego, zwieńczona attyką oraz brama wja-
zdowa. Obszerny dziedziniec mógł w razie niebezpieczeństwa pomie-
ścić setki uchodźców.
4. Brzeżany, widok miasta. Fot. z ok. r. 1960
Na dziedzińcu, przy południowo-zachodniej kurtynie zamku wzno-
si się kaplica zamkowa, a właściwie kościół pod wezwaniem Trójcy
Świętej, starszy od brzeżańskiej faiy, w XVII w. zaszczycony tytułem
prepozytury. Początkowo była to jedyna katolicka świątynia w mieście.
Od czasu powstania fary kościół służył przede wszystkim rodzinie
Sieniawskich jako jej mauzoleum rodowe, jedno z najwspanialszych
w całej Rzeczypospolitej. Budowla ma kształt krzyża. Najstarszą czę-
ścią jest nawa, powstała ok. r. 1554. Jej bardzo reprezentacyjną, kla-
sycyzującą fasadę o okładzinie kamiennej dostawiono w pierwszej po-
łowie w. XVII. Południowa kaplica boczna powstała w latach 1619-
1624, a dekorację stiukową kopuły wykonał Jan Pfister w latach 1627-
1628. Kaplica północna, która naśladuje w uproszczeniu formy kaplicy
południowej, jest nieco późniejsza. W kaplicy znajdował się zespół
nagrobków Sieniawskich: Anny (ok. 1575, przyp. Hermanowi van
Hutte-Czapce), podwójny Mikołaja i Hieronima (ok. 1583, Henryk
Horst), Jana (1584, Henryk Horst?), Adama Hieronima (J 1619, Jan
Pfister) oraz potrójny Aleksandra (J 1622), Prokopa (J 1627) i Mi-
kołaja (J 1636) Jan Pfister). W kryptach umieszczono cynowe sarko-
fagi z płaskorzeźbionymi postaciami zmarłych na wiekach. Opiekę nad
17