Ostrowski, Jan K.: Kresy: bliskie i dalekie (Kraków, 1998)

miogrodzki Rakoczy. W czasie przynależności do Austrii oraz w okre-
sie międzywojennym Sambor był centrum powiatu i siedzibą sądów.
Podstawą pomyślności Sambora był handel, szczególnie winem
węgierskim. Co roku odbywało się tu pięć wielkich jarmarków. Waż-
ną rolę odgrywało rzemiosło, zorganizowane w 21 cechach. Niektóre
z nich grupowały po kilkunastu, a nawet kilkudziesięciu rzemieślni-
ków, co łącznie z rodzinami tworzyło liczną grupę ludności parającą
się typowo miejskimi zawodami. Archiwum miejskie przechowywało


61. Sambor, ratusz

wielką ilość przywilejów i statutów cechowych, sięgających początku
w. XVI, świadczących o randze Samborskiego rzemiosła.
Zgodnie ze schematem obowiązującym w większości miast loko-
wanych na prawie magdeburskim, Sambor zbudowano na regularnym
planie, z czworokątnym rynkiem i szachownicową siatką ulic. Całość
była otoczona murami obronnymi, do których przylegał zamek, sie-
dziba królewskiego starosty. Wokół rozciągały się przedmieścia, z któ-
rych w XIX w. wykształciły się dzielnice Lwowska, Przemyska i Blich
lub Blech (w nazwie tej, podobnie jak w nazwie krakowskiej ulicy,

112