DOI Artikel:
Galicka, Izabella; Sygietyńska-kwoczyńksa, Hanna: "Rękoymie dwie mosiężne" w Miszewie Murowanym
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.14540#0093
„RĘKOYMIE DWIE..." W MISZEWIE MUROWANYM
89
10. Antaba, ostatnia tercja XV w. (raczej ok. 1439),
z kościoła Św. Stefana w Braunau. Wg U. Mendę
przez Urszulę Mendę, którego tematem są średniowieczne antaby23. Dalsze tomy korpusu są już w druku
bądź w przygotowaniu24.
Publikacja Urszuli Mendę jest wyczerpującym studium o wszystkich problemach związanych
z antabami — o ich formach, chronologii, rozwoju stylowym, ikonografii i technologii. Katalog
obejmuje 212 obiektów (lub par) z terenu całej Europy. Wśród nich 15 zaginęło w czasie drugiej
wojny światowej, a 12 znanych jest jedynie z przekazów. Uwzględnione są również znane antaby
z terenu Polski. Urszula Mendę usystematyzowała cały materiał, wyodrębniając warsztaty i regiony,
a w datowaniu zastosowała kryterium „budowlane", wychodząc z założenia, iż odrzwia i antaby na
nich umieszczone są integralną częścią architektury. Antaby, które można było związać z historią
budowy obiektów, stanowiły z kolei materiał porównawczy dla innych. Opanowanie całokształtu
materiału pozwoliło autorce przegrupować go i wprowadzić przekonywającą chronologię, co w wielu
23 U. Mendę, Die Tiirzieher des Mittelalters, Berlin 1981. Na tym miejscu pragniemy złożyć dr Urszuli Mendę
serdeczne podziękowania za Jej życzliwe listowne konsultacje, a także za ofiarowanie Bibliotece Instytutu Sztuki PAN
egzemplarza Jej książki.
24 P. Springer, Die romanischen Kreuzfiisse; P. Bloch, Die romanischen Bronzekruzifixe\ H. Westermann-Anger-
hausen, Die Weihrauchfasser; A. E. Theuerkauff-Liederwald, Bronzegefàsse.
12 - Rocznik Historii Sztuki, t. XVII
89
10. Antaba, ostatnia tercja XV w. (raczej ok. 1439),
z kościoła Św. Stefana w Braunau. Wg U. Mendę
przez Urszulę Mendę, którego tematem są średniowieczne antaby23. Dalsze tomy korpusu są już w druku
bądź w przygotowaniu24.
Publikacja Urszuli Mendę jest wyczerpującym studium o wszystkich problemach związanych
z antabami — o ich formach, chronologii, rozwoju stylowym, ikonografii i technologii. Katalog
obejmuje 212 obiektów (lub par) z terenu całej Europy. Wśród nich 15 zaginęło w czasie drugiej
wojny światowej, a 12 znanych jest jedynie z przekazów. Uwzględnione są również znane antaby
z terenu Polski. Urszula Mendę usystematyzowała cały materiał, wyodrębniając warsztaty i regiony,
a w datowaniu zastosowała kryterium „budowlane", wychodząc z założenia, iż odrzwia i antaby na
nich umieszczone są integralną częścią architektury. Antaby, które można było związać z historią
budowy obiektów, stanowiły z kolei materiał porównawczy dla innych. Opanowanie całokształtu
materiału pozwoliło autorce przegrupować go i wprowadzić przekonywającą chronologię, co w wielu
23 U. Mendę, Die Tiirzieher des Mittelalters, Berlin 1981. Na tym miejscu pragniemy złożyć dr Urszuli Mendę
serdeczne podziękowania za Jej życzliwe listowne konsultacje, a także za ofiarowanie Bibliotece Instytutu Sztuki PAN
egzemplarza Jej książki.
24 P. Springer, Die romanischen Kreuzfiisse; P. Bloch, Die romanischen Bronzekruzifixe\ H. Westermann-Anger-
hausen, Die Weihrauchfasser; A. E. Theuerkauff-Liederwald, Bronzegefàsse.
12 - Rocznik Historii Sztuki, t. XVII